امام کاظم علیه السّلام فرمودند:

اَلمَغبُونُ مَن غَبَنَ من عُمرِهِ ساعَهً؛

زیانکار، کسی است که ساعتی از عمر خویش را باخته است.

حیاة الامام موسی بن جعفر(ع)، ج1، ص278

گهر عمر بدین خیرگی از دست مده
آخر این عمر گرانمایه بهایی دارد(1)
قطار عمر به سرعت می گذرد.
روزها و شبها و هفته ها و ماهها، بی توقّف عبور می کنند. گرچه با گذشت زمان بر عمرمان افزوده می شود. در واقع، به تدریج از عمر ما کاسته می شود و به تعبیر حضرت علی(ع) هر نَفَس ما گامی است که به سوی مرگ برمی داریم.
پس سرمایه ی عمر را نباید رایگان از دست داد.
برخی برای گم کردن مقداری پول یا یک وسیله، اندوهگین می شوند، امّا نسبت به از دست رفتن لحظات پربهای عمر که هرگز بازگشت پذیر نیست، غصّه نمی خورند. آیا این خسارتی بزرگ نیست؟
مغبون، تنها کسی نیست که در معامله و خرید و فروش، ضرر می کند.
زیانکار، تنها کسی نیست که زیان اقتصادی می بیند،
زیانکار واقعی کسی است که عمرش را از دست بدهد، بی آن که دستاوردی داشته باشد.
ما با زمان در حال داد و ستد هستیم. شب و روز، جوانی و نیرو و نشاط ما را می گیرد. در این میان ما از گذر شب و روز چه می گیریم؟ در این داد و ستد، سود می بریم یا زیان می کنیم؟
بازنده واقعی کسی است که یک ساعت از عمرش را ببازد.

پی نوشت:
1. پروین اعتصامی.
منبع: حکمت های کاظمی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام کاظم علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1390)