اختلال شخصیت ضد اجتماعی

افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی به لحاظ ذهنی یا عملکردی دچار نقص می‌باشند، زیرا روش‌های تعاملی‌شان با دیگران انعطاف ناپذیر و ناسازگارانه است.

تعداد کلمات 776 /  تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه 

افرادی که دچار این اختلال هستند به طور قابل توجهی نسبت به قوانین و حدود خود بی تفاوتند، حقوق دیگران را نادیده گرفته و آنها را نقض می کنند . ممکن است دروغ بگویند، رفتار تجاوزکارانه داشته باشند و به الکل و مواد مخدر روی بیاورند . همچنین ممکن است قادر به انجام وظایف خانوادگی ، کاری ، درسی و غیره نباشند . شخصیتهای ضد اجتماعی حقیقت را نمیگویند و نمیتوان در مورد انجام وظایف و رعایت اصول اخلاقی به آنان اعتماد کرد.
 

بی مبالاتی جنسی، بد رفتاری با همسر و فرزند و رانندگی در حال مستی از حوادث معمول در زندگی این بیماران است. این بیماران توانایی مهر ورزیدن و وفاداری نسبت به هیچکس را ندارند و احساس همدلی نسبت به قربانیان جنایات خویش نمیکنند. این افراد در موقعیت‌هایی که افراد نرمال اضطراب یا افسردگی نشان می‌دهند، هیچ واکنشی نشان نمی‌دهند. تهدید به خودکشی، به دلیل پرخاشگری نسبت به خود و یا به منظور اغفال دیگران در جهت کسب منافع شخصی، و اشتغال ذهنی با ناراحتی جسمانی که منشا روانی دارد، شایع است.
 

1- نادیده گرفتن قوانین و بی احترامی به آنها
2- فریب کاری و دروغگویی
3-سوء استفاده کردن از زیبایی و بذله گویی برای فریفتن دیگران
4- زیر پا گذاشتن حقوق دیگران به طور مداوم
5- تجاوز به کودکان
6- تهدید کردن دیگران
7- رفتار پرخاشگرانه یا بیرحمانه
8- صدمه زدن به دیگران و عدم پشیمانی از این کار
9- رفتار کردن بدون برنامه و فکر قبلی
10- بی قراری
11- ضعف در برقراری رابطه با دیگران یا داشتن رابطه توهین آمیز
12- بی مسئولیتی
این علایم معمولا در سن 20 سالگی به اوج خود می رسد و سپس از شدت آن کاسته می شود .
 

بنیادی تـریـن عامل برای درمان موثـر این افراد عبارت است از : جای دادن افراد ضداجتماعی در یک محیـط گـرم و پـذیـرنـده انسانی و حفـظ انضباط و رعایـت اصـول اخلاقی به مدت لازم در آن محیط. داروها نیز برای ایجاد تغییرات پابرجا در شخصیت و رفتار مبتلایان مفید است .
اغلب افراد مبتلا از اختلال خود، آگاهی ندارند و به همین علت درمان فوری برای این اختلالات امکان پذیر نیست. این تشخیص معمولاَ در بزرگسالان رایج‌تر می‌باشد علی‌رغم این‌که بعضی اوقات درکودکان نیز گذاشته می‌شود. اختلالات شخصیت درمان نشده، در طی زمان ثابت باقی می مانند و در نتیجه نسبت به درمان بسیار مقاومند. نیاز به درمان طولانی مدت دارد. همچنین شاید لازم باشد دیگر حالت های ناشی از این اختلال را مانند افسردگی ، اضطراب و اختلال های تیروئیدی نیز مورد درمان قرار گیرند .
 

1- روان درمانی
2- کسب مهارت های کنترل استرس و خشم
3- دارو درمانی
4- بستری کردن
اینکه کدام گزینه برای بیمار بهتر است بستگی به شدت علائم و موقعیت بیمار دارد. شخصیت ضد اجتماعی وقتی خود را در میان افراد همسان میبیند، انگیزه بیشتری برای تغییر یافتن پیدا میکند. شاید به همین علت است که گروه خودیاری بیشتر از زندان و بیمارستان روانی برای آنان مفید بوده است. هرچه مداخله زودتر صورت گیرد (طی دوران کودکی و نوجوانی) میزان موفقیت درمان بیشتر خواهد بود. عقیده کلی مبتنی بر این است که از رویکردهای بینش - مدار (مانند رویکرد روانکاوی) اجتناب شود؛ در عوض از تقویت مثبت، رویکرد مبتنی بر واقعیت، مداخلات عینی، کنترل خشم و دیگر تکنیکهای شناختی - رفتاری استفاده شود.

 

بیشتر بخوانید : 
علائم اختلال شخصیتی
شناخت اولیه اختلالات و بیماری های روانی