دو نیاز اساسی همسران

علّت بروز مشکلات همسران، عدم ارضاء نیازهاست.
 

چکیده : یکی ازاهداف ازدواج، تامین نیازهای اساسی همسران است و اگر افراد متاهل در زندگی مشترکشان برای تامین نیازهای همسرشان تلاش کنند در بهبود صمیمیت در رابطه زناشوییشان، پیشرفت چشمگیری ایجاد خواهد شد.

 تعداد کلمات 962 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

اگر همسران به نیازهای اساسی یکدیگر توجهی نداشته باشند، احتمال دارد که در زندگی مشترک­شان دچار مسائل فراوانی شوند، باید دانست که در وجود هر انسانی چه زن باشد چه مرد، دو نیاز نهفته است:
نیاز به قدرت و اقتدار داشتن؛
نیاز به محبت و مورد مهرورزی دیگران قرار گرفتن.
با وجود این، آنها در این موارد باهم متفاوت­اند، به این صورت که، نیاز به قدرت و اقتدار، در وجود مرد یک نیاز اصلی و بزرگ­تر و نیاز به محبت، نیاز فرعی و کوچک­تر است. به تعبیر دیگر، مرد فقیرِ قدرت و اقتدار است. اما در وجود زن برخلاف مرد، نیاز به محبت و توجه یک نیاز اصلی و بزرگ و نیاز به قدرت، نیازی فرعی و کوچک­تر است.
 

اگر مردی بخواهد به نیاز اصلی خودش (نیاز به قدرت و اقتدار داشتن) پاسخ دهد و قدرت داشته باشد، باید این قدرت و اقتدار را از همسرش بگیرد و همسرش به او قدرت بدهد. به این صورت که، اگر مرد به همسرش محبت کند (محبتی که نیاز اصلی در وجود زن است)، زن به مرد قدرت و اقتدار می ­دهد.
 چه بُودى ارْ دلِ آن ماه، مهربان بُودى        که حالِ ما، نه چُنین بُودى ار چُنان بُودى[1]
اگر زن هم بخواهد به نیاز اصلی خودش (نیاز به محبت) پاسخ دهد، و از محبت همسرش بیشتر بهره ­مند شود، باید به همسرش قدرت و اقتدار بخشد. در واقع، این دو با هم ارتباط دارند. هر چه زن در خانواده، نزد اقوام، دوستان و... بیشتر به شوهرش قدرت و اقتدار بدهد، همسرش بیشتر به او محبت می­کند؛ برای نمونه، برای انجام امور مهم و مواردی که زن می­داند برای همسرش مهم است و در مورد آنها حساس است، نظر همسرش را جویا شود و از او اجازه بگیرد. همان­گونه که خداوند حکیم در قرآن کریم می­فرماید: «مردان بر زنان قیمومت[2] و سرپرستى دارند».[3]
 

وقتی نیاز خود مرد که قدرت­مند بودن است، برطرف شد، نیاز همسرش را _که دریافت محبّت است_  برآورده و به او محبت می­ کند. همچنین به هر میزانی که مرد به همسرش محبت کند و به او توجه نشان دهد، زن بیشتر به شوهرش اقتدار می ­دهد؛ زیرا زمانی که نیاز اصلی شما برآورده شد، در مورد آن چیزی که کم­تر به آن نیازمند هستید، بخشنده ­تر می ­شوید.
 

در ­هرصورت، زن و شوهر، دو رکن اساسی خانواده هستند؛ مرد سلطان خانه و زن ملکه خانه است و واگذاری مسئولیت و مدیریت نهایی خانواده به مرد، به معنای برخورداری از قدرت تصمیم­ گیری در مسائل کلی و اساسی خانواده است. زنان نیز در امور داخلی خانه و تدبیر امور خانواده و فراهم کردن فضای مناسب عاطفی و محیط نشاط ­آمیز و تربیت فرزندان و...، سهم بسیاری دارند و مرد تنها بدان جهت که آفرینش ویژه­ ای دارد، سرپرست خانواده محسوب می ­شود.
 

شایسته است که همیشه نسیم اقتدار مرد احساس شود و وی اقتدار و جَذبه خود را در خانواده حفظ کند و بی­ جهت آن را خرج نکند. حضرت علی علیه ­السلام در کلام ارزشمندی به ویژگی اقتدار مرد در خانواده تصریح می­ کنند و می ­فرمایند: «در برابر آنان مقداری از وجودت را نگه­داری کن و تمام قدرت و نیرویت را در حق آنان به ­کار مبر؛ زیرا خودداری کنی و تو را صاحب اقتدار ببینند، بهتر است از آنکه تو را به حال شکستگی و ضعف بنگرند»[4].
 

نکته دیگر اینکه، مردها نباید از ویژگی اقتدار و مدیریت خانواده که به آنها داده شده است، استفاده نابه­ جا کنند؛ برای نمونه، یکی از صفت­ های شایسته مرد، داشتن غیرت به خانواده و همسر است. با وجود این، شوهر نباید دچار غیرت­ورزى نابه ­جا شود و به­ خاطر برداشت استباه با سخت­گیری­ های بی­ مورد، حریم شخصی را محدود کند. در همین رابطه، امیرمؤمنان علیه ­السلام می ­فرمایند: «بپرهیز از غیرت نشان دادن بی ­جا که درست­کار را به بیماردلى، و پاک­دامن را به بدگمانى رساند»[5].
 

از سوی دیگر، اگر مردی چنان منفعل و بی دست و پا باشد که زنِ سلطه­ جویی، بتواند قیمومت او را برعهده بگیرد، مشکل از خود اوست. امیرمؤمنان علی علیه ­السلام می­فرمایند: «هر مردی که همسرش وی را اداره کند و بر او رئیس و حاکم باشد از رحمت الهی به دور است»[6]. به همین ترتیب، اگر مرد قبول مسئولیت کند و بخواهد در خانواده نقش فعال­ تری داشته باشد، ولی زن از وی اطاعت نکند و بخواهد مسئولیت همه چیز را خودش برعهده داشته باشد، مشکل از خودخواهی زن است و آسیبش را خواهد دید.
 
منبع :
نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی
رمز و راز دلبران، علی محمد صالحی
ترجمه تفسیر المیزان، سید محمد باقر موسوى همدانى
 راهنمای خانواده، امیرملک محمودی
 

 
پی نوشت :
[1] . «اگر دل آن یار با ما مهربان بود، چه مى‌شد؟ که اگر با ما مهربان مى‌بود، ما به این حال نبودیم». شرح جلالى بر حافظ، ج‌4، ص 2330.
[2] . قیمومت مرد بر همسرش به این معنا نیست که از وی سلب آزادی کند و مانع استقلال وی در حفظ حقوق فردى و اجتماعى ­اش شود، بلکه زن همچنان استقلال و آزادى خود را دارد و مى‏ تواند از آنها دفاع کند و براى رسیدن به هدف­ هایش، مى ‏تواند به مقدماتى که او را به آنها مى‏ رساند، متوسل شود. ترجمه تفسیر المیزان‏، ‏ج ‏4، ص 544.
[3] . «الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلىَ النِّسَاء» (نساء:34).
[4] . «وَ اسْتَبْقِ مِنْ نَفْسِکَ بَقِیَّةً فَإِنَّ إِمْسَاکَکَ عَنْهُنَّ وَ هُنَّ تَرَیْنَ أَنَّکَ ذُو اقْتِدَارٍ خَیْرٌ مِنْ أَنْ یَعْثُرْنَ مِنْکَ عَلَى انْکِسَارٍ». بحارالأنوار، ج‏74، ص214.
[5] . «إِیَّاکَ وَ التَّغَایُرَ فِی غَیْرِ مَوْضِعِ غَیْرَةٍ فَإِنَّ ذَلِکَ یَدْعُو الصَّحِیحَةَ إِلَى السَّقَمِ وَ الْبَرِیئَةَ إِلَى الرِّیَبِ». نهج البلاغة، ترجمه محمد دشتى‏،‏ ص 537.
[6] . «کُلُ‏ امْرِئٍ‏ تُدَبِّرُهُ‏ امْرَأَتُهُ‏ فَهُوَ مَلْعُونٌ‏». مکارم الأخلاق، ص 231.