مدیریت بحران جدایی همسران (بخش اول)

در بررسی مقوله طلاق، باید تمامی جوانب آن مدنظر قرار گیرد.
 

چکیده : طلاق معنوى ، نوعی طلاق است که در نتیجه آن، فرد می تواند از بحران به وجود آمده در زندگی ‏اش برای رشد و پیشرفت در زندگی و کسب تجربه ، بهره برداری کند تا بیش از آنچه تاکنون در زندگی از دست داده ، به دست آورد.

تعداد کلمات 1059 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه 

طلاق یا جدایی رسمی زن و شوهر از یکدیگر، یکی از حوادث بسیار ناخوشایند و تنش زای زندگی محسوب می شود؛ به طوری که در فهرست رویدادهای استرس زای زندگی که د توسط «هانس سلیه» منتشر شده است طلاق پس از مرگ همسر، دومین عامل تنش زا - در زندگی محسوب می شود که مستلزم - سازگاری های متعدد است.
 

طلاق آثار نامطلوب فراوانی بر بهداشت روانی تمامی اعضای خانواده دارد و این آثار منفی در بسیاری از پژوهش ها مورد تأکید قرارگرفته است، ولی در عین حال باید این واقعیت را پذیرفت که طلاق در مواردی اجتناب ناپذیر به شمار می آید. در چنین مواردی، جدایی حتی می تواند پیامدهای مثبتی برای فرد داشته باشد، به طوری که وی را از شرایط بسیار پرتنش و عذاب آور رهایی می‏بخشد و به جای آن روابطی پرشور و معنادار را شکل می‏دهد. در چنین شرایطی، آزادی به دست آمده و دگرگونی در امور زندگی روزمره ممکن است برای فرد، نتایج بسیار مثبتی را - به همراه داشته باشد.
 

طلاق‏ هایی از این دست را می توان در مواردی مشاهده کرد که یکی از همسران به اختلال شخصیت، اختلالات روانی - شدید و سوء مصرف مواد مبتلا هستند. در این موارد، خصوصیاتی چون روان رنجوری های پایدار، نبود حس وظیفه شناسی و تعهد، سطح بالای خودشیفتگی و فقدان همدلی، بی ثباتی هیجانی، بدبینی افراطی، افسردگی های شدید دوره ای و وسواس، آسیب های پایدار و اجتناب ناپذیری را به ساختار خانواده وارد کرده و فضایی بسیار پرتنش و غیرقابل تحمل را ایجاد می کند. در این موارد، زوجی که مدتها با هم اختلاف داشته و فشار روانی زیادی را متحمل شده اند، فرصتی برای آرامش بیشتر و زندگی کم تنش تر به دست می آورند.
 

 از سویی یکی از آمارهایی که طی سالهای گذشته از سوى انستیتو روان پزشکی تهران ارائه شده است، حدود ۹۵ درصد معتادانی که اقدام به ترک می کنند، مجددا مصرف مواد مخدر را شروع می کنند و روشن است که چنین شرایطی چه آسیب هایی را به زندگی وارد می سازد. تحقیقات گوناگون ثابت کرده است که سلامت روانی فرزندان در خانواده های آشفته بسیار پایین تر از فرزندان طلاق است.
 

امروزه شاهد زندگی خانوادگی افرادی هستیم که به ظاهر در کنار یکدیگر زندگی می کنند، ولی از نظر کیفیت روابط بین فردی و نحوه عملکرد زناشویی در سطح بسیار پایینی قراردارند. در حالی که در دین مبین اسلام به صراحت این نکته مورد تأکید و توجه قرار گرفته است که زندگی خانوادگی باید به یکی، از این دو شکل باشد: «یا خوب زندگی کنید و یا جوانمردانه از یکدیگر جدا شوید». در این، جمله این مطلب مستتر است که برای بهبود شرایط زندگی خود تا حد امکان تلاش کنید ولی اگر تلاش ها نتیجه ای در برنداشت به، زندگی پر از تنش و آشوب ادامه ندهید.
 

 لذا در چنین شرایطی مشاهده می شود که پس از طلاق، زندگی برای فرد آسان تر می شود، زیرا میزان تنش ها و درگیری های زندگی، کاهش پیدا می کند و فرد فرصت دوباره ای جهت به دست گرفتن لگام زندگی را می یابد. لذا در بررسی مقوله طلاق، باید تمامی جوانب آن را مدنظر قرار داد و تنها بر پیامدهای منفی آن تاکید نکرد. علاوه بر این، گاهی طلاق میتواند پیامدهای مثبت دیگری نیز برای فرد به دنبال داشته باشد.
 

«مل گرانتز» طلاق را نه یک فاجعه، بلکه اتفاقی دارای مولفه های ارزشمند درنظر می گیرد که می تواند موجب غنی شدن تجربیات فرد شده و نوعی توانمندی، رسش، بلوغ فکری و خردمندی را برای او به همراه ا داشته باشد.
« دبی فورد» در کتاب خود با عنوان «جدایی معنوی» از طلاق به عنوان یکی از بزرگ ترین رسش های زندگی خود یاد می کند و اظهار می دارد که در ژرفای این تجربه، خرد یک عمر زندگی برای او ایجاد شده است. او در این کتاب بیان می کند که زندگی فرصت های بی شماری برای آگاهی انسان ها از ذات الهی شان که والاترین تجلی وجود آدمی است در اختیار آنها قرار می دهد. برخی این فرصت ها را «ندای هشدار معنوی» می نامند که در بحران های تنش زای زندگی آشکار می شود.
 

همان طور که اشاره شد طلاق یکی از بحران های پرتنش زندگی است. طی این بحران، فرد فرصت اکتشاف دنیای درون خود را پیدا می کند و با نزدیک تر شدن به یکپارچگی خود، میتواند با جنبه های تاریک وجود خود روبه رو شود. درد و رنج ناشی از اتفاق ناخوشایند جدایی، محرک بزرگی برای فروریختن حفاظ هایی است که از رفتارهای نادرست شخص حمایت و محافظت می کند. رنج حاصل از جدایی ذهن فرد را معطوف به مواردی می کند که فرد در گذشته توجهی به آنها نداشت. همچنین، نابسامانی های عاطفی فرد در این دوران می تواند محرکی نیرومند برای پیوستن او به ذات الهی و زمینه ساز سفری برای اکتشاف درون و پذیرش ابعاد مختلف وجود فرد باشد.
 

طلاق معنوى (Spiritual Divorce) نوعی طلاق است که در نتیجه آن، فرد می تواند از بحران به وجود آمده در زندگی اش برای رشد و پیشرفت در زندگی و کسب تجربه بهره برداری کند تا پیش از آنچه تاکنون در زندگی از دست داده، به دست آورد. جدایی معنوی فرد را به والاترین بخش وجودی اش بازمی گرداند و شکاف میان منیت و روح او را پر می کند تا فرد بتواند لذت و آزادی لازم را برای ساختن زندگی دوباره به دست آورد. زمانی که فرد از طلاق به عنوان التیامی برای زخم های درونی، یادگیری، رشد، پیشروی در عرصه عشق و انسان بهتر بودن استفاده کند، این بحران زندگی به صورت یک تجربه معنوی مفید برای رهایی روح، رشد و بهبود خود در عمیق ترین سطح آن بهره گیرد.

ادامه دارد...

منبع : مجله سپیده دانایی، بهمن و اسفند 1396، مقاله «طلاق معنوی»، زهرا نعمتی پور