دل مشغولی و اضطرابی که بر اثر این رابطه پدید می آید، بزرگ ترین مانع تعالی علمی و تحصیلی نوجوان است.
چکیده: در نوشتار پیشین به برخی از آثار ارتباط بدون چهارچوب دوستی با جنس مخالف پرداختیم. در این نوشتار پس از بیان آسیب های دیگر این ارتباط، به بیان چهارچوب های لازم و منطقی در هنگام پدیدآمدن این ارتباط می پردازیم.
تعداد کلمات 1106 / تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه
تعداد کلمات 1106 / تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه
آثار رابطه با جنس مخالف
5. از دست دادن آبروی خانوادگی: ارتباط با جنس مخالف و افشا شدن آن، باعث ضربة آبرویی به دختر و پسر و خانواده آنها (مخصوصا خانواده دختر) می شود و اعتبار اجتماعی و خانوادگی دختر را زیر سؤال برده، خانواده را دچار بحران میکند؛ چه بسا خانواده دختر یا خود دختر، دیگر نتوانند در آن محل بمانند و مجبور شوند به شهر و دیار غربت بروند و حتی ممکن است خانوادهای دختر خود را به قتل و انجام آن تهدید کند.
6. ترس از ازدواج: ارتباط دختر و پسر در موارد زیادی، به ارتباط جنسی منجر می شود و دختری که ارتباط جنسی داشته و قربانی این عمل شده است، از پذیرفتن خواستگار هراس دارد و چنانچه با فشار خانواده تن به ازدواج دهد، همیشه نگران افشای رابطه گذشته خود است و اگر این رابطه فاش شود، در زندگی وی بحران جدی ایجاد خواهد کرد.
6. ترس از ازدواج: ارتباط دختر و پسر در موارد زیادی، به ارتباط جنسی منجر می شود و دختری که ارتباط جنسی داشته و قربانی این عمل شده است، از پذیرفتن خواستگار هراس دارد و چنانچه با فشار خانواده تن به ازدواج دهد، همیشه نگران افشای رابطه گذشته خود است و اگر این رابطه فاش شود، در زندگی وی بحران جدی ایجاد خواهد کرد.
محدوده ارتباط با جنس مخالف
بر اساس بینش دینی و اسلامی، هرگونه دوستی با جنس مخالف ممنوع و حرام است و عذاب اخروی در پی دارد؛ اما ارتباط عادی برای مصالح ویژه، از قبیل مباحثات علمی، دادوستد، رفت و آمدهای خانوادگی، استاد و شاگردی و مانند آن که لازمه زندگی اجتماعی است و منافع مادی و معنوی بر آنها مترتب است، اشکال ندارد، ولی این ارتباطات هم شرایط و قوانینی دارد که در ادامه به بعضی از آنها اشاره می کنیم:
1. رعایت حیای فردی و عفت جمعی: ارتباط با جنس مخالف که در شرایط خاصی اتفاق می افتد، نه تنها مجوز پرده دری و از بین بردن عفت نیست، بلکه از ابتدا برای حفظ حریم عفت و حیا تأسیس شده و به خاطر مصالح مهم اجتماعی وضع گشته است؛ یعنی فلسفه وجودی این ارتباط، حفظ عفت عمومی و تحکیم حیای فردی و کسب کمالات از طریق مقابل است؛ از این رو ممکن نیست فلسفه وجودی آن را زیر پا نهاد؛ حتی برای زن و شوهر هم که از ارتباط دوستی بی حد و مرز برخوردارند، این آزادی در رفتار دوستانه وجود ندارد و همه باید حیای عمومی و حریم اخلاقی جامعه را حفظ کند و زمینه تحریک و انحراف همنوعان را فراهم ننمایند و روابط همسری باید در چارچوب ارزش های دینی و انسانی انجام گیرد.
خداوند متعال در سوره مبارکه قصص، در داستان حضرت شعیب و حضرت موسی (علیه السلام) به این شرط تصریح می کند و می فرماید: وقتی حضرت موسی (علیه السلام) در آب دادن به گوسفندان، به دختران شعیب (علیه السلام) کمک نمود، آنان نزد پدر رفتند و از جوانمردی حضرت موسی(علیه السلام) تعریف و تمجید کردند و حضرت شعیب(علیه السلام) تصمیم گرفت از حضرت موسی (علیه السلام) سپاسگزاری کند؛ به همین دلیل، دختران خود را به دنبال او فرستاد و دختران در اوج حیا و عفت حرکت کردند تا به کنار جاده رسیده، در آنجا منتظر ماندند تا حضرت موسی(علیه السلام) متوجه حضور آنان شود و حضرت موسی(علیه السلام) هم متوجه آمدن آنان شد. دختران از او تقاضا کردند پیش پدرشان بیاید و حضرت موسی (علیه السلام) هم قبول کرد. وقتی خواستند به طرف منزل بروند، حضرت موسی (علیه السلام) به خاطر حفظ حریم حیا و عفت، دوشادوش دختران حرکت نکرد، بلکه جلوتر از دختران راه می رفت و دختران شعیب به دنبال او با انداختن سنگریزه، مسیر را نشان می دادند.[1]
در سخنان معصومان (علیهم السلام) سفارش بسیاری درباره حیا و عفت شده است و یکی از امتیازات ارزشمند زنان، حیا و پاکدامنی دانسته شده است. پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «بهترین زنان شما کسانی هستند که عفیف و باحیا باشند»[2]. و در جای دیگر می فرمایند: «بدترین زنان کسانی هستند که حیا ندارند».[3]
حیا و عفت، علاوه بر اینکه باعث وقار و ارزشمندی زن می شود،[4] باعث می شود زن نزد شوهر نیز ارزشمند شده، مورد علاقه شوهر باشد.[5] زنانی که پوشیده و باحجاب هستند و حدود الهی را رعایت می کنند، شأن و منزلت ویژه ای می یابند. بنابراین، ارتباط با جنس مخالف، باید با حفظ حریم فردی، رعایت حیا و عفت اجتماعی باشد و اگر برخاسته از تمایلات جنسی و شهوانی باشد، ممنوع است و گناه بزرگی در پی دارد.
۲. رعایت حدود شرعی و اخلاقی: اگر دختر و پسری به دلیل شرایط خاص، مجبور هستند با یکدیگر ارتباط داشته باشند، باید حدود الهی و دستورهای شرعی را رعایت کنند؛ مثلا اگر در اداره ای همکار هستند و یا در دانشگاه هم کلاس هستند، باید از نگاه شهوت آلود، شوخی های تحریک کننده، اظهار عواطف و دست دادن پرهیز کنند و همچنین دخترها می باید از حفظ حجاب اسلامی غافل نباشند و از نشان دادن مو و زیبایی های خود به دیگران پرهیز کنند؛ هرگز نباید در این مکان ها لباس نامناسب و تحریک کننده و تنگ به تن کنند.
در برخوردها هرگز وقار و متانت را فراموش نکنند؛ در حین پرس و جو از احوال یکدیگر و پاسخگویی به پرسش های آنان، دچار افراط در خنده و شوخی نشوند؛ آدابی که از لحاظ شرعی و اجتماعی در برخورد با نامحرم لازم است، رعایت کنند. باید توجه داشته باشند برخورد با جنس مخالف، بر اصل «تکبرورزی»، استوار شده است و رفتار صمیمانه و چهره گشاده و لب خندان داشتن، برای رویارویی با هم جنس و محرم هاست، نه برای نامحرم و جنس مخالف. راه حفظ حریم و مصونیت و حرمت نهادن برای خود، تکبرورزی است تا ناشناسان و نامحرمان به حریم شما راه نیابند.
٣. هدف منطقی و عقلایی داشتن: بسیاری از ارتباطات دختران و پسران نوجوان و جوان، هدف جدی و ارزشمندی ندارد و صرفا لذت جویی لحظه ای است. این لذت جویی ها اگر در چهارچوب دستورهای دینی، یعنی پس از جاری شدن عقد ازدواج نباشد، جایز نیست؛ از این رو این ارتباطات که صرفا جنبه تفریحی دارند و منفعتی مشروع از آنها به هیچ کدام از دختر و پسر نمی رسد، ناپسند و مورد نکوهش است.
منبع : کتاب « بادخترم (ویژه والدین و مربیان دختران نوجوان)»
نویسنده: علی احمدپناهی و داود حسینی
1. رعایت حیای فردی و عفت جمعی: ارتباط با جنس مخالف که در شرایط خاصی اتفاق می افتد، نه تنها مجوز پرده دری و از بین بردن عفت نیست، بلکه از ابتدا برای حفظ حریم عفت و حیا تأسیس شده و به خاطر مصالح مهم اجتماعی وضع گشته است؛ یعنی فلسفه وجودی این ارتباط، حفظ عفت عمومی و تحکیم حیای فردی و کسب کمالات از طریق مقابل است؛ از این رو ممکن نیست فلسفه وجودی آن را زیر پا نهاد؛ حتی برای زن و شوهر هم که از ارتباط دوستی بی حد و مرز برخوردارند، این آزادی در رفتار دوستانه وجود ندارد و همه باید حیای عمومی و حریم اخلاقی جامعه را حفظ کند و زمینه تحریک و انحراف همنوعان را فراهم ننمایند و روابط همسری باید در چارچوب ارزش های دینی و انسانی انجام گیرد.
خداوند متعال در سوره مبارکه قصص، در داستان حضرت شعیب و حضرت موسی (علیه السلام) به این شرط تصریح می کند و می فرماید: وقتی حضرت موسی (علیه السلام) در آب دادن به گوسفندان، به دختران شعیب (علیه السلام) کمک نمود، آنان نزد پدر رفتند و از جوانمردی حضرت موسی(علیه السلام) تعریف و تمجید کردند و حضرت شعیب(علیه السلام) تصمیم گرفت از حضرت موسی (علیه السلام) سپاسگزاری کند؛ به همین دلیل، دختران خود را به دنبال او فرستاد و دختران در اوج حیا و عفت حرکت کردند تا به کنار جاده رسیده، در آنجا منتظر ماندند تا حضرت موسی(علیه السلام) متوجه حضور آنان شود و حضرت موسی(علیه السلام) هم متوجه آمدن آنان شد. دختران از او تقاضا کردند پیش پدرشان بیاید و حضرت موسی (علیه السلام) هم قبول کرد. وقتی خواستند به طرف منزل بروند، حضرت موسی (علیه السلام) به خاطر حفظ حریم حیا و عفت، دوشادوش دختران حرکت نکرد، بلکه جلوتر از دختران راه می رفت و دختران شعیب به دنبال او با انداختن سنگریزه، مسیر را نشان می دادند.[1]
در سخنان معصومان (علیهم السلام) سفارش بسیاری درباره حیا و عفت شده است و یکی از امتیازات ارزشمند زنان، حیا و پاکدامنی دانسته شده است. پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «بهترین زنان شما کسانی هستند که عفیف و باحیا باشند»[2]. و در جای دیگر می فرمایند: «بدترین زنان کسانی هستند که حیا ندارند».[3]
حیا و عفت، علاوه بر اینکه باعث وقار و ارزشمندی زن می شود،[4] باعث می شود زن نزد شوهر نیز ارزشمند شده، مورد علاقه شوهر باشد.[5] زنانی که پوشیده و باحجاب هستند و حدود الهی را رعایت می کنند، شأن و منزلت ویژه ای می یابند. بنابراین، ارتباط با جنس مخالف، باید با حفظ حریم فردی، رعایت حیا و عفت اجتماعی باشد و اگر برخاسته از تمایلات جنسی و شهوانی باشد، ممنوع است و گناه بزرگی در پی دارد.
۲. رعایت حدود شرعی و اخلاقی: اگر دختر و پسری به دلیل شرایط خاص، مجبور هستند با یکدیگر ارتباط داشته باشند، باید حدود الهی و دستورهای شرعی را رعایت کنند؛ مثلا اگر در اداره ای همکار هستند و یا در دانشگاه هم کلاس هستند، باید از نگاه شهوت آلود، شوخی های تحریک کننده، اظهار عواطف و دست دادن پرهیز کنند و همچنین دخترها می باید از حفظ حجاب اسلامی غافل نباشند و از نشان دادن مو و زیبایی های خود به دیگران پرهیز کنند؛ هرگز نباید در این مکان ها لباس نامناسب و تحریک کننده و تنگ به تن کنند.
در برخوردها هرگز وقار و متانت را فراموش نکنند؛ در حین پرس و جو از احوال یکدیگر و پاسخگویی به پرسش های آنان، دچار افراط در خنده و شوخی نشوند؛ آدابی که از لحاظ شرعی و اجتماعی در برخورد با نامحرم لازم است، رعایت کنند. باید توجه داشته باشند برخورد با جنس مخالف، بر اصل «تکبرورزی»، استوار شده است و رفتار صمیمانه و چهره گشاده و لب خندان داشتن، برای رویارویی با هم جنس و محرم هاست، نه برای نامحرم و جنس مخالف. راه حفظ حریم و مصونیت و حرمت نهادن برای خود، تکبرورزی است تا ناشناسان و نامحرمان به حریم شما راه نیابند.
٣. هدف منطقی و عقلایی داشتن: بسیاری از ارتباطات دختران و پسران نوجوان و جوان، هدف جدی و ارزشمندی ندارد و صرفا لذت جویی لحظه ای است. این لذت جویی ها اگر در چهارچوب دستورهای دینی، یعنی پس از جاری شدن عقد ازدواج نباشد، جایز نیست؛ از این رو این ارتباطات که صرفا جنبه تفریحی دارند و منفعتی مشروع از آنها به هیچ کدام از دختر و پسر نمی رسد، ناپسند و مورد نکوهش است.
منبع : کتاب « بادخترم (ویژه والدین و مربیان دختران نوجوان)»
نویسنده: علی احمدپناهی و داود حسینی
بیشتر بخوانید :
ارتباط دختر و پسر (بخش اول)
دوستی دختر و پسر و پیامدهای آن
روابط دختر و پسر از نظر قرآن
احکام ارتباط دختر و پسر در اسلام
روابط دختر و پسر قبل از ازدواج
پی نوشت :
[1] . محمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 16، ص 35-36.
[2] . محمدبن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۲۰، ص 29.
[3] . میرزاحسین نوری، مستدرک الوسائل، ج14، ص165.
[4] . محمد بن یعقوب کلینی، اصول کافی، ج ۲، ص 324.
[5] . ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه. ج۲۰، ص۲۷۲.
