علایم دروغ گویی

فرد دروغگو را با علامت هایی می توان تشخیص داد.
 

چکیده: دروغ گویی یکی از صفات رذیله در انسان است که باید سعی بر آن شود که این صفت ترک شود تا تبدیل به عادت نشود. در این نوشتار علاوه بر بیان علائم دروغگویی، راه های درمان دروغگویی نیز بیان شده است. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 930 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

 

 تا زمانی که دروغگویی به صورت عادت در نیامده باشد و جزء شخصیت ثابت فرد نشده باشد معمولا با نشانه‌هایی توأم است. این قبیل نشانه‌ها عبارتند از: پریدگی رنگ، واکنش‌های عضلانی، ناراحتی‌های تنفسی، برافروختگی و سرخ شدن صورت، هیجان زیاد، ضربان قلب، لکنت زبان، دست پاچه شدن، رفتارهای تصنعی، خودنمایی، خودفریبی، تناقض گویی و فراموشی است. گفتار شخص دروغگو در موقعیت‌های مختلف یکسان نیست لذا، به همین خاطر گفته اند دروغگو کم حافظه است. در صورتی که دروغگویی استمرار یابد و جزء شخصیت فرد درآید فرد بر واکنش‌های خود مسلط شده و از بروز علایم ظاهری جلوگیری می‌کند تا جایی که فرد بدون بروز هیچگونه علایم و نشانه‌هایی به دروغگویی می‌‌پردازد.
در صورتی که کودک، نوجوان و سایر افراد خانواده به این کار زشت به عنوان نوعی بیماری مبتلا باشند والدین بعضی از کارها را باید انجام دهند و در مقابل باید بعضی کارهایی را انجام ندهند تا بتوانند به اصلاح رفتار فرد بپردازند.

هر یک از این دو وظیفه والدین، به بخش‌هایی تقسیم می‌‌شوند که به صورت زیر فهرست شده اند
 ا. بعضی از کارهایی که والدین باید انجام دهند. این گونه کارها از راه آموزش صحیح و درست صورت می‌‌گیرد تا به طور مستقیم و یا غیر مستقیم بینندگان و شنوندگان به کارهای ضداخلاقی هدایت نشوند.
این نوع اعمال عبارتند از:
الف - کشف علت یا علت‌های دروغگویی و اقدام در جهت رفع آن عوامل . مثلا اگر علت، اضطراب تشخیص داده شود؛ باید اولیا عامل اضطراب را در خانواده از بین ببرند..
 ب - تقویت راستگویی از صفات بسیار نیکوست که با فطرت انسان نیز هماهنگ و همسو است. افراد از این نظر راستگویی را دوست دارند که خود نیز راست بگویند. لذا باید ضرر و زیان دروغگویی را برای افراد خانواده روشن نمود و از مزایای راستگویی و صداقت نیز مطالبی ارایه کرد تا وی به صداقت و راستی تمایل پیدا کنند.
 ج - آزادی در بیان احساسات. فرد باید در خانواده با آزادی کامل بتواند احساسات مثبت و منفی خود را آزادانه ابراز دارد و بدون ترس و واهمه بگوید از چه کسی یا چه چیزی خوشش می‌‌آید و یا متنفر است این یکی از راه‌های شناخت نیازها و کمبودهای فرد است تا بتوان در حد مقدورات نیازهای وی را برآورده نمود.
د - درک احساس. همان طور که ما انتظار داریم دیگران ما را درک کنند و در رفع مشکلاتمان ما را کمک کنند، کودک و نوجوان نیز چنین انتظارای از ما دارند. لذا بهتر است با وی مهربان بود تا وی درک کند که مجبور نیست به دروغ متوسل شود و این نکته را درک کند که مشکلات و گرفتاری برای همه است و هر مشکلی راه حلی منطقی و عقلی دارد.
 ه - ارضای نیازها. نیازهای دوره ی کودکی، نوجوانی و جوانی به صورت پیوستاری هستند. بهتر است در طول این پیوستار به تمام نیازهای دوره‌های مختلف افراد خانواده توجه خاصی نمود و در راه رفع این نیازها به کمک خود آن‌ها اقدامات شایسته‌ای انجام داد.
و - احترام به شخصیت. در خانواده باید افراد اعم از کودک، نوجوان و جوان مورد احترام قرار گیرند تا شخصیت آن‌ها شکل گیرد و برای خود ارزش قائل شوند در غیراین صورت دچار ضعف شخصیتی خواهند شد که برای جبران آن به دروغ گفتن رو می‌‌آورند.
ز - ایجاد آرامش. محیط زندگی اگر با آرامش و امنیت توأم باشد نیازی برای توسل به دروغ در فرد ایجاد نمی‌شود. زیرا در این گونه محیط‌ها فرد به راحتی حقیقت را بیان می‌‌دارد و ترسی برای بیان حقیقت در او ایجاد نمی‌شود که به دروغ متوسل شود.
ح - توجه به توان و استعداد افراد. درک این نکته که تفاوت‌های فردی افراد، متنوع است و پذیرفتن این نکته که باید از هر کسی مطابق توان و استعدادش کار خواست باعث می‌شود تا از تحمیل کارهای فوق طاقت و توان افراد، جلوگیری شود.
ت – وفا به عهد و پیمان. عمل به قول و قرار توسط بزرگترها این آموزش و باور را به کودکان و نوجوانان می‌دهد که آن‌ها هم باید به قول و قرارخود وفادار باشند و سعی نکنند با دادن وعده‌های دروغین از زیر بار مسؤولیت شانه خالی کنند.

 ۲. بعضی کارهایی که والدین نباید انجام دهند. در مقابل کارهایی که مفید بود و والدین می‌‌بایست انجام بدهند کارهایی وجود دارند که والدین باید از انجام دادن آن در مقابل کودکان، نوجوانان و جوانان خودداری کنند این گونه کارها عبارتند از:
 الف - در مقابل دروغگویی کودکان، نوجوانان و جوانان نباید واکنش غیراخلاقی و هیجانی از خود بروز داد، بلکه باید به طور منطقی با آن‌ها برخورد کرد.
 ب- عدم درخواست از کودک، نوجوان و جوان برای تعریف جزء به جزء جریانات و ماجراها به طور دقیق. زیرا اگر قسمتی از ماجرا فراموش شود، باعث می‌‌شود تا وی به سرهم کردن، یافتن و دروغ گفتن وادار شود.
 ج - از کارهایی که اعتماد به نفس و شخصیت کودک، نوجوان و جوان را خدشه دار کند باید پرهیز کرد.
 د- از مچگیری و حالت بازجویی افراد باید پرهیز نمود زیرا این کار باعث می‌‌شود که وی به دروغگویی متوسل شود.
ه - بیماری دروغگویی را نمی‌توان با تحقیر، سرزنش تهدید یا تنبیه درمان نمود. برای تغییر و اصلاح رفتار افراد دروغگو راه‌های مذکور کارساز نیست.
 
 
منبع: مشکلات نوجوانی و جوانی
نویسنده: ابوالقاسم اکبری