تاثیر سرخجه در دوران بارداری

عفونت سرخجه می‌تواند منجر به سقط، زایمان زودرس یا نقص‌های متعددی هنگام تولد شود.
 

سرخجه یک بیماری حاد ویروسی است ولی علائم آن می‌تواند به شکلی بروز کند که تشخیص آن از سایر بیماری‌ها مشکل باشد. در نیمی از موارد ابتلا به این بیماری یا علائمی وجود نداشته یا نشانه‌های آن بسیار خفیف بوده است. دو تا سه هفته پس از ابتلا به ویروس، معمولاً علائم بروز می‌کند. ممکن است از یک تا پنج روز قبل از این که جوش‌های بیماری نمایان شود، تب خفیف، ضعف، سردرد، لنف‌های متورم، درد و تورم مفاصل، قرمزی چشم و گرفتگی یا آبریزش بینی داشته باشد. جوش‌ها تنها برای چند روز باقی می‌ماند و معمولاً ابتدا روی صورت و سپس در سایر نواحی ظاهر می‌شود. تورم غدد و درد مفاصل ممکن است تا چندین هفته باقی بماند. یک هفته قبل از آن که جوش‌ها نمایان شود تا یک هفته بعد از آن امکان سرایت این بیماری از طریق فرد وجود دارد.
 

عفونت سرخجه می‌تواند منجر به سقط، زایمان زودرس یا نقص‌های متعددی هنگام تولد شود. اگرچه میزان مشکلات با زمان ابتلای شما به بیماری نیز در ارتباط است. اگر در اوایل بارداری به سرخجه مبتلا شوید، احتمال ایجاد مشکلات جدی خیلی بیشتر است و معمولاً در اواخر بارداری این احتمال کمتر می‌شود. اگر فرد در ۱۲ هفتۀ اول بارداری به سرخجه مبتلا شود، به احتمال زیاد کودک سرخجۀ مادرزادی خواهد داشت. این آمار برای هفته‌های بعدی بارداری کمتر می‌شود. پس از هفتۀ ۲۰، احتمال بسیار کمی برای ایجاد نقص در جنین وجود دارد. درصورتی‌که سرخجه به جنین منتقل شده باشد، می‌تواند مشکلات متعددی ایجاد کند. برخی از این مشکلات رایج شامل ناشنوایی و نقص در چشمهاست که می‌تواند منجر به کوری شود. همچنین مشکلات ساختاری قلب و مشکل عصبی مانند ناتوانی ذهنی نیز وجود دارد.
 

در صورت شک داشتن به وجود این بیماری در خود، باید برای اطمینان از ابتلا به سرخجه با پزشک تان تماس بگیرید. به دلیل مسری بودن این بیماری، بدون اطلاع قبلی در مطب حاضر نشوید، زیرا ممکن است سایر مادران باردار در مطب را نیز آلوده کنید. اگر از قبل در برابر بیماری مصون نشده‌اید یا هنوز آزمایش نداده‌اید، پزشک فوراً برای شما ترتیب آزمایشی را می‌دهد تا آنتی‌بادی‌های سرخجه را بررسی کند. همچنین یک آزمایش دیگر برای یک هفتۀ بعد و همچنین آزمایش دیگری برای چهار هفتۀ بعد نیز برای شما تجویز می‌کند.

اگر از قبل در برابر این بیماری ایمن بوده‌اید، به احتمال زیاد دوباره مبتلا نخواهید شد اما احتمال کمی نیز برای ابتلای مجدد شما وجود دارد که در این حالت احتمال ابتلای جنین به سرخجه بسیار کم خواهد بود. از آنجا که درمان مؤثری برای سرخجه وجود ندارد و همچنین راهی نیز برای جلوگیری از انتقال سرخجه به جنین نیز وجود ندارد، ممکن است اگر فرد در اوایل بارداری به سرخجه مبتلا شود، پزشک پیشنهاد ختم بارداری را مطرح کند. اگر فرد تصمیم به ادامۀ بارداری بگیرد، پزشک فوراً یک دُز پادتن به او تجویز می‌کند تا شاید احتمال بروز مشکلات را برای جنین کاهش دهد، اگرچه این پادتن از انتقال ویروس به نوزاد جلوگیری نمی‌کند.
 

امکان تزریق واکسن سرخجه به مادران باردار وجود ندارد. به همین دلیل، بهتر است پیش از باردار شدن برای بررسی ایمنی بدن نسبت به سرخجه آزمایش‌های لازم را داده باشید تا در صورت نیاز، پزشک قبل از شروع بارداری واکسن آن را به شما تزریق کند. اما اگر زن باردار نسبت به این ویروس مصون نباشد، بهتر است برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری از تماس با افرادی که جوش‌های پوستی دارند یا کسانی که اخیراً مبتلا به سرخجه شده‌اند پرهیز کند. رعایت موارد زیر می‌تواند در پیشگیری از ابتلای فرد باردار به سرخجه مؤثر باشد:
- مطمئن شوید که کودکان دیگرتان واکسیناسیون شده‌اند. همچنین همۀ افراد خانواده را واکسینه کنید. امکان انتقال ویروس از کسی که اخیراً واکسن زده است وجود ندارد.
- از تماس با کسی که سرخجه دارد پرهیز کنید. اگر در محل کار شما فردی مبتلا به این بیماری است، در خانه بمانید تا مطمئن شوید خطر واگیر رفع شده است.
- بهتر است مسافرت نروید، زیرا سرخجه یک بیماری رایج است.

زمانی که زایمان کردید، حتماً واکسن بزنید تا در بارداری بعدی نگرانی نداشته باشید. می‌توانید هنگام شیردهی واکسینه شوید. بهتر است حداقل ۲۸ روز بعد از واکسیناسیون برای بارداری اقدام کنید. لازم است بدانید که با توجه به برنامۀ واکسیناسیون کشوری مبارزه با سرخجه در ایران که از سال ۸۲ اجرا شده است، موارد ابتلا به این بیماری بسیار کم شده است، اما با این ‌حال اگر در مقابل این ویروس ایمن نشده‌اید، بهتر است تا پایان بارداری برای سلامت خود و جنین تان خیلی بیشتر از قبل مراقب باشید.

منبع: سایت مادرشو