افسانه هایی در مورد مشاجرات همسران (بخش اول)

در مشاجرات میان همسران، لازم نیست همیشه یک برنده و بازنده وجود داشته باشد. 
 

گینا و بن زوجین میانسالی هستند که در جلسه مشاوره آنها را ملاقات کردم. آنها از رابطه ای که داشتند راضی بودند، هر چند وقتی تعارضی به وجود می آمد، همه چیز بد می شد. گینا اغلب هنگام دعوا حس می کرد که دشمن بن است. بن هم همین احساس را به او داشت. هر دوی آنها می جنگیدند تا پیروز شوند. هر دو برای اثبات اینکه حق با آنها است هر کاری می کردند، مثلا تمسخر دیگری، داد زدن و حتی پرتاب کردن اشیاء به سمت دیگری. در انتهای دعوا، هر دو احساس می کردند بازنده اند.
 
مشاجره محترمانه عادت سومی برای ازدواج های موفق است. در مثال بالا، گینا و بن نمی توانستند محترمانه مخالفت خود را مطرح کنند. تمامی اختلافات زوجین شامل این شرایط نیست اما روش های زیادی وجود دارد که زوجین می توانند غیر محترمانه با هم دعوا کنند.
 
در حالی که ما نمی توانیم از زوجین انتظار داشته باشیم که کلا از جروبحث اجتناب کنند، اما مهم است که آنها را راهنمایی کنیم به روش هایی که کمتر آسیب زا است، بحث کنند. بریجید دافیلد (۲۰۱۳) در مقاله ای درباره چیزهایی که منجر به طلاق می شوند می گوید: «ما که در دادگاه خانواده کار می کنیم، فقدان مهارت های حل تعارض مراجعین و تخریب ازدواج را شاهد هستیم که زوجین را به طلاق سوق می دهد (ص. ۲۰۸).» روش مخالفت زوجین تأثیر زیادی بر نگرش آنها نسبت به سلامت رابطه دارد. به این خاطر آموزش مهارت های سالم قبل از ازدواج به زوجین در زمان های تعارض بسیار مهم است.
 
مشاجره محترمانه برای هر دو طرف لازم است. هر فرد باید یاد بگیرد که هیجانات خود را مدیریت کرده، ابزارهایی برای خاتمه بحث در صورت بدتر شدن اوضاع ایجاد کند و راهی برای مذاکره درباره بهترین پیامد ممکن برای هر دو طرف بیابد. همچنین زوجین باید راهی بیابند تا روش تعاملشان را بهبود بخشند. در مورد گینا و بن، یکی از بزرگترین درس هایی که باید یاد می گرفتند این بود که چگونه در یک جبهه بجنگند. به جای دعوا برای اثبات اشتباه فرد دیگر، آنها باید یاد بگیرند که چگونه تعارض را به نحوی حل کنند که هر دو در انتها راضی باشند. در این فصل، ما درباره برخی ابزارهای ارزشمند که می تواند به زوجین قبل از ازدواج راهبردهای حل تعارض سازنده را بیاموزد، بحث خواهیم کرد.
 

طی سال ها مشاوره و زوج درمانی، اغلب مدل های درمانی متمرکز بر آموزش روش های متفاوت برای حل تعارض به زوجین بوده است. اعتقاد بر این است که اگر درمانگر بتواند میزان تعارض را در رابطه زوجین کاهش دهد، زوجین در موضع بهتری قرار گرفته و دیگر نیاز به درمان ندارند.
 
در کل، زوجین دوست ندارند دچار تعارض شوند. تعارض موجب سطوح بالای هیجانات منفی، احساسات رنجش و ناراحتی می شود. به خاطر این پاسخ، افسانه هایی درباره تعارض وجود دارد. این افسانه ها در دنیای درمانی و در دنیای مراجع وجود دارند. در این فصل، ما برخی از این افسانه ها را بررسی کرده و نحوه تأثیرگذاری بر شادی کلی زوجین را مطرح می سازیم.
 

واقعیت: جان گاتمن (1995) در کتابش به نام «چرا ازدواج موفق می شود یا شکست می خورد» بحث می کند که چگونه بسیاری از تعارضات به خاطر شخصیت یا تفاوت های ارزشی قابل حل نیستند، بلکه قابل مدیریت هستند. گاتمن مطرح می کند که ۵۰ درصد از تعارضات در ازدواج غیرقابل حل هستند.
 
برای مثال، تیم و جیل درباره استفاده از ماری جوانا اختلاف داشتند. تیم می گوید که می خواهد ماری جوانا مصرف کند زیرا به او در خواب شبانگاهی و حفظ آرامش کمک می کند. جیل از طرف دیگر از ماری جوانا متنفر است و نمی خواهد هرگز این ماده وارد خانه شود. او درباره مصرف و تأثیرش بر فرزندان نگران است. در این موقعیت، هیچ کدام از طرفین نمی خواهند عقیده یا تمایل خود را برای تغییر ترجیحی که دارند کنار بگذارند. برای کمک به مدیریت بهتر این موقعیت، من به جیل پیشنهاد کردم که روش هایی را مطرح کند که تیم بتواند تأثیر مصرف ماری جوانا را بر او کاهش دهد. جیل موافقت کرد در صورتی که تیم در خانه دوستش مصرف کند و هرگز اجازه ندهد که فرزندان او را حین مصرف ببینند، دیگر مخالفتی نمی کند. تیم موافقت کرد که به خانه دوستانش برود.
 
در این سناریو، جیل و تیم هرگز واقعا به نتیجه برد-برد نمی رسند. هم تیم و هم جیل درباره قابل پذیرش بودن یا نبودن ماری جوانا به توافق نمی رسند. هرچند هر فرد توانست رفتارش را به اندازه کانی تغییر دهد تا مسئله را حل کند. در این مورد، مصرف ماری جوانا مدیریت شد اما لزوما حل نشد. در مسائل زیادی بین زوجین، راه حل بردبرد برای تعارض وجود ندارد.
 

واقعیت: تعارض بخش ضروری اغلب روابط است، در حالی که زوجینی هستند که به ندرت به اختلاف بر می خورند اما بیشتر رایج است که تعارضاتی داشته باشند و احتمالا سعی می کنند تا تعارض را حل کنند. تعارض می تواند اثر مثبتی بر زندگی اجتماعی داشته باشد و به حل تنش کمک کرده و می تواند وحدت بین طرفین را با وجود تفاوت های درونی ارتقاء بخشد (مزاد-لونا و رومرو-زپدا، ۲۰۱۳، ص. ۸۷). زوجینی که مخالف اند اما راهی برای حل و فصل تفاوت ها می یابند شادتر هستند. خود تعارض باعث رنجش در رابطه نمی شود بلکه تعارضی که به شیوه محترمانه حل نشود یا خوب مدیریت نشود منجر به آسیب می گردد.
 
موقعیت هایی وجود دارد که در آن زوجین از تعارض اجتناب می کنند اما این موقعیت ها همیشه دقیق نیستند. گاتمن (۱۹۹۵) عبارت اجتناب کنندگان از تعارض، را برای توصیف زوجینی بکار برد که به خاطر حفظ صلح در رابطه از تعارض اجتناب می کنند. من دو نوع از این افراد را در جلسات مشاوره می بینم: ۱) افرادی که از تعارض تا حدی اجتناب می کنند که هرگز نیازهایشان توسط همدیگر برآورده نمی شود و ۲) افرادی که تا حد خاصی از تعارض اجتناب می کنند اما بعدأ نزاع های زیادی را در زمانی راه می اندازند که یک رخداد منفی تمام تعارضاتی که تا آن لحظه اجتناب شده بود را روی کار می آورد. در این موارد، اجتناب از تعارض اغلب موقعیتی منفی است.
 
برای مثال، واندا و میشل ۳۰ سال است که ازدواج کرده اند. هر دو گزارش کردند که به خوبی با هم کنار می آیند. وقتی یکی از آنها ناراحت می شود، فرد دیگر سعی می کند کنار رفته و به او فرصت بدهد. آنها به خاطر زندگی جنسی مختل وارد درمان شده اند. آنها بسیار مؤدب و مهربان بودند و هر نشانه بی علاقگی در سکس باعث می شد طرف مقابل با احترام برخورد کرده و کنار بکشد. وقتی زمان های طولانی سپری شد، آنها انرژی شان را به فعالیت های دیگر سوق داده و باز هم از اعمال فشار بر طرف دیگر اجتناب می کردند.
 
طی زمان، این کار باعث شد آنها زندگی زناشویی بدون سکس داشته باشند. از نگاه بیرونی، اغلب افراد به ازدواج آنها به عنوان ازدواجی ایدئال می نگرند، زیرا هرگز بحث نکرده اند و کلا تعارض کمی داشته اند. درون زندگی، هر دو به خاطر فقدان سکس ناراحت بودند و به طور برابر سعی می کردند نسبت به حریم همسرشان محترمانه برخورد کنند. در این موقعیت، آنها باید یاد می گرفتند که این تعارض را به گونه ای حل و فصل کنند که بتوانند از زندگی جنسی فعال تری لذت ببرند.

نویسنده: آنجلا اسکورتو

 
منبع: کتاب «مشاوره قبل از ازدواج» (راهنما برای درمانگران)