حسینقلی طاطائی

نوازنده. تولد: 1282، تهران (پل امیر بهادر). درگذشت: 24 تیر 1358. حسینقلى طاطائى، فرزند محمدخان طاطائى ملقب به عطاءالملك، به تشویق محمدخان به فراگیرى موسیقى پرداخت. از سن دوازده سالگى گوشه‏ها را نزد پدر آموخت و از سن هفده سالگى وارد مدرسه‏ى موزیك نظام گردید و مدت هشت سال زیر نظر غلامرضا مین‏باشیان معروف به سالار معزز مشغول تحلیل علم موسیقى شد. طاطائى خیلى جوان بود كه پدرش را از دست داد ولى براى اجراى وصیت پدر و احترام به خواسته‏ى او، در بیرون مدرسه، به نزد اساتیدى چون درویش‏خان، علیرضا چنگى و آقا میرزا عبدالله رفت. در اوان جوانى بعد از جنگ جهانى، ابتدا در سینماى بدون ناطق پشت پرده‏ى پاراوان مى‏ایستاد و با نواختن ویولن فیلم را با موسیقى همراهى مى‏كرد. در همین زمان در سالن گراند هتل برنامه اجرا مى‏كرد. حسینقلى طاطائى در سال 1319 همزمان با سال تأسیس رادیو همكارى خود را با این اداره آغاز كرد و در اركستر رامتین به نوازندگى پرداخت و از سال 1321 هفته‏اى دو شب دوشنبه‏ها و پنجشنبه‏ها ساعت 22 / 5 در رادیو در برنامه‏ى خارج از كشور سلو مى‏نواخت. وى در سالهاى 1322 ،1317 و 1324 مسافرت‏هایى به كشورهاى مصر، لبنان و عراق كرد. و با برپایى كنسرت‏هایى در شناساندن موسیقى اصیل ایران نقش به سزایى را ایفا نمود. همچنین مسافرت‏هاى متعددى به اكثر شهرهاى ایران جهت كنسرت و اجراى برنامه كرد كه بزرگترین آن كه با جلال تاج اصفهانى در اصفهان برپا نمود. وى داراى دیپلم موسیقى از كشور فرانسه بود. (1951)؛ همچنین كارت عضویت در مجمع آهنگسازان فرانسه به وى اعطا گردید. وى به مدت دو سال براى بار دوم در سال‏هاى 1341 تا پایان سال 1343 براى اجراى كنسرت و برپایى برنامه‏هاى هنرى و شناساندن بیشتر موسیقى ایران، به: سوریه، بلژیك، عراق، تركیه، آلمان، هلند، اتریش، فرانسه، ایتالیا، یونان، سوئد، هندوستان، سوییس و مصر مسافرت و در اغلب مراكز رادیویى و تلویزیون‏هاى این كشورها و در سالن‏هاى هنرى كنسرت‏هایى برپا نمود. در قاهره نیز در مصاحبه‏یى با مجله‏ى «المصور» درباره‏ى موسیقى مشرق زمین شركت نمود. وى در سال 1340 با امتیاز رسمى وزارت فرهنگ و هنر وقت كلاس موسیقى در باغ فردوس تجریش جهت تدریس هنرآموزان موسیقى باز نمود. طاطائى تعدادى صفحه با روح‏انگیز، اسماعیل ادیب خوانسارى، غلامحسین بنان و جلال‏الدین تاج‏اصفهانى پر كرد. چند آهنگ نیز براى روح‏انگیز و تاج‏اصفهانى ساخت و ده صفحه هم براى رادیو آنكارا پر كرد و در مصر براى فیلمى به نام «اصحاب با سعادت» آهنگ متن ساخت. از جمله آهنگ‏هایى كه وى ساخت مى‏توان به این عنوان‏ها اشاره نمود: «كوه‏هاى طلایى ایران»؛ «شب‏هاى خوزستان»؛ «شب‏هاى شیراز»؛ «شب‏هاى كارون»؛ «آرایش شب»؛ «زیبا»؛ «كنار كارون» و «قلب هنرمند». (تو 1282 ش)، نوازنده. در تهران به دنیا آمد. ابتدا از پدرش گوشه‏ها و ردیفهاى موسیقى ایرانى را فراگرفت و سپس در مدرسه‏ى موزیك نظام تحت‏نظر غلامرضا مین‏باشیان مشغول تحصیل شد. بعد از فراغت از تحصل. نزد استادانى چون درویش‏خان و علیرضاخان چنگى و آقا میرزا عبدالله شاگردى كرد و نواختن ویولن را به خوبى فراگرفت و بعدها به اخذ دیپلم موسیقى از كشور فرانسه نایل آمد. طاطایى علاوه بر تدریس موسیقى سالها با رادیو همكارى داشت و سفرهاى متعدى به كشورهاى همسایه و اروپا براى اجراى كنسرت نمود و صفحاتى پر كرد. از آثار وى: «كوههاى طلایى ایران»؛ « شبهاى خوزستان»؛ «كنار كارون»؛ «قلب هنرمند».[1] حسینقلى طاطائى فرزند محمدخان طاطائى ملقب به عطاءالملك به سال 1282 در تهران، خیابان امیریه پل امیربهادر دیده به جهان باز كرد. محمدخان كه از صدایى رسا و بسیار خوش برخوردار بود و با گوشه‏ها و ردیف‏هاى موسیقى ایرانى آشنایى داشت. اولین مشوق وى در كودكى جهت فراگیرى موسیقى بود. طاطائى از سن دوازده سالگى گوشه‏ها را نزد پدر آموخت و از سن هفده سالگى وارد مدرسه موزیك نظام گردید و مدت هشت سال زیر نظر مرحوم غلامرضا مین‏باشیان معروف به سالار معزز مشغول تحصیل علم موسیقى شد. طاطائى خیلى جوان بود كه پدرش را كه تنها حامى و مشوقش بود از دست داد ولى براى وصیت پدر و احترام به خواسته‏ى او در بیرون مدرسه نزد اساتیدى چون درویش‏خان، علیرضاخان چنگى و آقا میرزا عبداللَّه رفت و در اثر مجاورت و همنشینى با ایشان در امر فراگیرى موسیقى بهره‏هاى فراوان برد. در اوان جوانى بعد از جنگ جهانى اول وى در سینماى بدون ناطق پشت پرده‏ى پاراوان مى‏ایستاد و با نواختن ویولن، فیلم را با موسیقى همراهى مى‏كرد. و در همین زمان در سالن گراندهتل براى سرگرمى مهمانان و سفرا و كارداران خارجى برنامه اجرا مى‏كرد. در اینجا بى‏مناسبت نیست كه راجع به این سالن مطالبى جهت خوانندگان محترم بنویسم: «گراندهتل اواسط لاله‏زار بود كه به وسعت تقریبى دو هزار متر مربع با یك ساختمان قدیمى اشرافى و قشنگ كه حدود بیست اتاق مجهز داشت، این هتل كه در زمان خود از مجهزترین و بزرگترین هتل‏هاى كشور بود، متعلق به مرحوم غلامرضا شاپورى (پدر عباس شاپورى، هنرمند ارزنده) بود، محل تجمع سفرا، وزیرمختارها، مهمانان خارجى و اعیان و اشراف تهران بود و قرار و ملاقات‏هاى آنان در این جا صورت مى‏گرفت. مرحوم غلامرضا شاپورى كه خود مردى فاضل و اهل ادب بود و از موسیقى بهره داشت و گاه‏گاهى با سه‏تار براى دل خود مى‏نواخت، براى سرگرمى مهمانان بخصوص ایرانیان از حسینقلى طاطائى و مجیدخان (مجید وفادار) دعوت مى‏كرد تا در این هتل برنامه اجرا نمایند. سالها این دو نفر در این هتل هنرنمایى كردند، پس از چندى این هتل به رنسانس و سپس تجدد تغییر نام داد. حسینقلى طاطائى در سال 1319 همزمان با سال تأسیس رادیو، همكارى خود را با این ادراه آغاز كرد و در اركستر رامتین به نوازندگى پرداخت و از سال 1321 هفته‏اى دو شب دوشنبه‏ها و پنجشنبه‏ها ساعت 22/ 45 در رادیو در برنامه خارج از كشور سلو مى‏نواخت. وى در سال‏هاى 1324 ،1322 ،1317 مسافرت‏هایى به كشورهاى مصر، لبنان، عراق كرد و با برپایى كنسرت‏هایى در شناساندن موسیقى اصیل ایران نقش بسزایى را ایفا نمود، همچنین مسافرت‏هاى متعددى به اكثر شهرهاى ایران جهت كنسرت و اجراى برنامه كرد كه بزرگترین آن كه با استقبال فراوان روبرو گشت كنسرتى بود كه در سال 1331 با مرحوم استاد تاج اصفهانى در اصفهان برپا نمود. حسینقلى طاطائى در بیست و هشتم. فوریه یكهزار و نهصد و پنجاه و یك موفق به اخذ دیپلم موسیقى از كشور فرانسه گردید و همچنین كارت عضویت در مجمع آهنگسازان فرانسه به وى اعطا گردید. وى به مدت دو سال براى بار دوم در سال‏هاى 1341 تا پایان سال 1343 براى انجام كنسرت و برپایى برنامه‏هاى هنرى و شناساندن بیشتر موسیقى ایرانى به كشورهاى: سوریه، بلژیك، عراق، تركیه، آلمان، هلند، اتریش، فرانسه، ایتالیا، یونان، سوئد، هندوستان، سویس و مصر مسافرت و در اغلب مراكز رادیو و تلویزیون‏هاى این ممالك و سالن‏هاى هنرى كنسرت‏هایى برپا نمود و در قاهره در مصاحبه‏اى كه از طرف مجله المصور درباره‏ى موسیقى مشرق زمین با وى به عمل آمد. او در پاسخ گفت: «موسیقى عرب و ترك، فرزندان یك پدر هستند و آن پدر هم ایران است». حسینقلى طاطائى در سال 1340 با امتیاز رسمى وزارت فرهنگ و هنر وقت در باغ فردوس تجریش جهت تدریس هنرآموزان موسیقى كلاس موسیقى، باز نمود و از سال 1352 نیز در خیابان منیریه كه تا سال 1357 فعال بود با جدیت به امر تعلیم و آموزش موسیقى به شاگردان كوشا بود. طاطائى تعدادى صفحه با روح‏انگیز، ادیب خوانسارى، بنان، تاج پر كرد و چند آهنگ نیز براى روح‏انگیز، تاج ساخت و 10 صفحه هم براى رادیو آنكارا پر كرد و در مصر براى فیلم معروف آن زمان به نام «اصحاب با سعادت» آهنگ متن ساخت كه با مایه‏هاى ایرانى كه داشت موجب استقبال مردم شد. وى از میان آهنگ‏هایى كه ساخت بیشتر به «كوه‏هاى طلایى ایران»، «شب‏هاى خوزستان»، «شب‏هاى شیراز»، «شب‏هاى كارون»، «آرایش شب»، «زیبا»، «كنار كارون»، یا «زیبا»، «قلب هنرمند» علاقه‏ى وافر داشت. وى از نظر سبك نوازندگى به اظهار اساتید موسیقى قدیمى، با تمام همدوره‏هاى خود فرق داشته و كلاسیك خاصى مى‏نواخته است. حسینقلى طاطائى صاحب 4 فرزند به نام‏هاى: رضا، عباسقلى، زهرا، رضوان گردید كه هر كدام هنرمند و با موسیقى آشنا مى‏باشند، به خصوص رضاقلى طاطائى كه خود معلمى فداكار و با حسن نیت و حلیم است.

حسینقلی طاطائی

تازه های مشاهیر

بیشترین بازدید هفته