کامران داروغه
به سال 1321 در تهران متولد شد و از سن دوازده سالگى بنا به تشویق و توصیهى پدر موسیقى آغاز نمود و در هنرستان عالى موسیقى ثبت نام كرد. او در طى یك سالى كه در این مدرسه تحصیل مىكرد، چون در آن جا موسیقى كلاسیك تدریس مىشد، چندان موفقیتى به دست نمىآورد و مردود مىگردد و بدون این كه به استعداد او توجه شود، عذر وى را از هنرستان عالى موسیقى مىخواهند ولى پدرش كه به استعداد نهان فرزند اعتقاد و توجه زیادى داشت به وسیلهى یكى از دوستانش علىمحمد خادم میثاق به هنرستان موسیقى ملى ایران راهنمایى و با سفارش او در این هنرستان ثبت نام مىكند. رئیس هنرستان شادروان روحاللَّه خالقى از وى شخصاً مىگیرد كه اگر نتواند در مدت یك سال موفقیتى كسب كند وى را از هنرستان اخراج نماید. عشق و علاقه و استعداد و پشتكار او به زودى موجب مىشود كه در هنرستان پذیرفته شود. ناگفته نماند كه داروغه در هنرستان موسیقى ملى در آغاز كار زیر نظر استاد حسینعلى ملاح به فراگیرى ویولن مىپردازد و چنانچه خود وى از زحمات و كوشش فراوانى كه استاد ملاح براى آموزش او متحمل شده یاد مىكند و همواره خود را مدیون مراقبتها و توجه آن استاد ارجمند مىداند.
روزى اعلانى از طرف مسئولین هنرستان شده بود كه كلاسهایى جهت دورهى عالى هنرستان دایر خواهد شد و در نتیجه جهت ثبت نام شاگرد مىپذیرفتند در آن ایام یكى از شاگردانى كه جهت فراگیرى دورهى عالى آمده بود، اسداللَّه ملك نوازندهى معروف بود كه در یكى از اتاقهاى هنرستان مشغول نواختن كمانچه بود كه داروغه را بىاختیار مفتون خود مىكند و وى بلافاصله از اسداللَّه ملك خواهش مىكند كه نواختن این ساز را به وى تعلیم دهد و مدت سه ماهى نزد ملك تعلیم مىگیرد و از آن تاریخ كامران داروغه به نواختن كمانچه روى مىآورد.
داروغه پس از فارغالتحصیل شدن از هنرستان به مدت دو سال به خدمت مقدس سربازى مىرود و پس از پایان خدمت سربازى وارد دانشكدهى هنرهاى زیبا كه رشته موسیقى هم جزو آن بود مىشود. این دانشكده كه با همت استادانى مثل: دكتر نورعلىخان برومند و دكتر داریوش صفوت دایر گردیده بود موسیقى را شروع و كمانچه را بنا به پیشنهاد مرحوم برومند نزد استاد بهارى و ردیفهاى موسیقى ایرانى را در خدمت استاد برومند به مدت پنج سال فرامىگیرد و از دانشكده فارغالتحصیل مىشود. كامران داروغه، از سال 1345 به رادیو راه مىیابد سپس به برنامه «گلها» توسط آقاى ملاح راه یافت و در رادیو به نوازندگى ویولن و كمانچه مىپردازد و پس از تأسیس تلویزیون ملى ایران به نوازندگى كمانچه به سرپرستى مرحوم مرتضى حنانه به عنوان موسیقى اصیل ایرانى مشغول مىگردد و از سال 1355 به تكنوازى كمانچه مىپردازد و حدود چهل تكنوازى انجام مىدهد كه در آرشیو رادیو موجود و از بهترینهاى تكنوازى این ساز مىباشد.
وى همیشه سعى داشته كه این ساز را بین جوانها رواج دهد و تغییراتى از لحاظ تكنیك براى كمانچه به وجود آورد كه امید دارد با كمك شاگردانش، كمانچه را كه یك ساز ملى و سنتى ایران است و از جهت تكنیك و وسعت صدا و اخوانهاى آوازى خیلى غنى و پربار است رواج و احیاء كند و معتقد است اگر كسى بخواهد، پربارى و غنى بودن این ساز را بر مبناى واقعى آن درك كند بایستى حتماً سفرى به باكو داشته باشد تا ببیند آقاى هابیل علىاف استاد كمانچه جهان چه كار مىكند و چه مىگوید دربارهى ساز كمانچه داروغه مىگوید: «اگر كسى تكنیك این ساز را به دست آورد، كارهایى مىشود روى آن پیاده كرد كه در ویولن امكانپذیر نیست. به هر حال حق كمانچه هنوز ادا نشده و باید آنهایى كه در موسیقى ادعایى دارند بیایند و این كارها را انجام دهند و مشوق جوانان باشند كه این ساز ملى و سنتى جاى والاى خود را از دست ندهد و ما هر وقت كه به خارج جهت شناساندن موسیقى اصیل و سنتى ایران مسافرتهایى داشتیم وقتى هنرمندان ما ویولن مىزدند براى آنها زیاد جالب نبود ولى هنگام گوش دادن به نواى كمانچه سراپا گوش مىشدند و نوازنده را بسیار تشویق مىكردند».
كامران داروغه، كنسرتهاى فراوانى به نفع مؤسسات خیریه و فرهنگى نظیر: هلال احمر (شیر و خورشید)، انجمن نابینایان، بیمارستانهاى مسلولین و دانشجویان بىبضاعت ترتیب داد و براى شناساندن موسیقى سنتى و ملى ایران، مسافرتهایى از طرف رادیو تلویزیون به كشورهاى: تركیه، آلمان، فرانسه، ایتالیا، افغانستان، ژاپن، پاكستان، هندوستان، شوروى و در آمریكا شهرهاى: نیویورك، كالیفرنیا، او كلاهما، فلوریدا و واشنگتن نموده است.
وى حدود 7 آهنگ ساخت كه از تلویزیون و رادیو پخش گردید و همراه با ساز جلیل شهناز، احمد عبادى، منصور صارمى، ورزنده، نجاحى، فضلاللَّه توكل، محمد موسوى، ابراهیم سرخوش، فرهنگ شریف تكنوازى داشته و در اركسترها با استاد مهدى خالدى، نصراللَّه زرینپنجه، اصغر بهارى، عباس زندى، منصور نریمان، بزرگ لشگرى، محمود ذوالفنون، قاسم نیكپو و استادان قومى و بنان همكارى داشته و در جشنهاى حافظیه شیراز، یكى از ستارههاى موسیقى سنتى ایران بوده و از كارهاى ارزندهى دیگر وى به نت درآوردن ریتمهاى زورخانه مىباشد كه وى با كمك محمد اسماعیلى چاپ و در اختیار علاقمندان به این سبك از موسیقى قرار داد و در حال حاضر نیز كتابى دربارهى كمانچه و متدهایى دربارهى نواختن این ساز نوشته. كامران داروغه، چند سالى بود كه از نواختن دلسرد شده بود و ساز را كنار گذارده بود به طورى كه سال 65 تصمیم داشت دیگر دست به ساز نبرد ولى با تشویقهاى مكرر و پىدرپى خانمش كه همیشه مشوق وى بوده از این كار منصرف گردید و كماكان به كار هنرى خود ادامه مىدهد.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
.jpg "شخصیت معنوى امام خمینی (رحمه الله)")
