محمدرضا علوی تهرانی

 زندگینامه مرحوم آیت الله سیدمحمدرضا علوی تهرانی (ره)

 

مرحوم حضرت آیت الله آقای حاج سیدمحمدرضا علوی تهرانی در روزسه شنبه 6 ذی القعده سال 1347 هجری قمری برابر با اسفند ماه 1305 هجری شمسی در خاندانی روحانی از اهل فضیلت و تقوی دیده به جهان گشود. پدر ایشان نامش را محمدرضا و لقبش را شمس الدین نهادند. 

آباء و اجداد ایشان تا 5 قرن پیش، همگی از علماء و همات دین و روحانیین نامدار عصر خویش بودند. والد بزرگوارشان، مرحوم آیت الله سیدمحمدباقر علوی تهرانی فرزند مرحوم آیت الله سیدعلی علوی تهرانی فرزند مرحوم آیت الله حاج سید آقابزرگ علوی تهرانی فرزند مرحوم آیت الله العظمی سیدحیدر علوی تهرانی بوده است. والده ایشان زنی تحصیل کرده و دانش سرا دیده و معلمه قرآن بود که در خانواده ای متدین تربیت شده بود. ایشان از 5 سالگی تحصیلات رایج آن روزگار را شروع نمود و سپس با تغییر شیوه تحصیلی موفق به اخذ مدرک کارشناسی در رشته حقوق از دانشگاه تهران می شوند. همزمان با تحصیلات روز، مقطع سطح دروس دینی را نزد علمای بزرگ تهران طی می نمایند. ایشان در تهران در محضر اساتید نامداری ‏‏‏‏‏‏‏‏‏چون حضرات آیات عظام شاه آبادی، شعرانی، محمدتقی آملی، احمد آشتیانی، مهدی آشتیانی، سید کاظم عصار و فاضل تونی به تحصیل مشغول بودند و دروس ادبیات، منطق، اصول، فقه، هیأت، فلسفه و عرفان را نزد آن بزرگان فرا گرفتند. سپس برای تکمیل تحصیلات حوزوی خود، به شهر مقدس قم هجرت کردند. در آنجا نیز از درس اساتید و مراجع عالیقدر زمان همچون آیات عظام بروجردی، حجت، محقق داماد، امام خمینی، گلپایگانی و علامه طباطبایی بهره مند شده و به تکمیل مبانی فقه و اصول، تفسیر، عرفان و فلسفه پرداختند. ایشان به لحاظ سعی و تلاش علمی که داشتند، به درجه اجتهاد نایل آمدند و از آیات عظام امام خمینی، خویی، حکیم، کاشف الغطاء و اصطهبانانی اجازاتی دراجتهاد اخذ نمودند. درسال 1345 هجری شمسی با ارتحال والد بزرگوارشان به تهران عزیمت نموده و به ترویج معارف الهی و نیز تدریس دروس سطح و خارج علوم حوزوی و اقامه جماعت در مسجد سپهسالار قدیم واقع در بازارچه مروی پرداختند. درسال 1351 به امر مراجع زمان، به مسجد حضرت امیر (ع) واقع در خیابان کارگر شمالی، مقابل پمپ بنزین آمدند و به تبلیغ و تدریس و اقامه جماعت پرداختند. در همان سال نیز در مجاورت مسجد، مکتب حضرت امیر (ع) را بنا نهادند. معظم له در حدود 24 سال به فعالیت در مسجد حضرت امیر (ع) و متعاقب آن در حسینیه خویش پرداختند و همواره در نشر معارف اهل بیت همت گماردند. سرانجام در ساعت 9:15 روز چهارشنبه 23 آبان ماه 1375هجری شمسی برابر با اول ماه رجب دعوت حق را لبیک گفته و به سرای باقی شتافتند. ایشان در طول مدت بیماری خویش و در حدود 20 روز قبل از آن، وقتی از بیمارستان به منزل منتقل شدند فرمودند که دوست خوبی از من دعوت کرده است تا من بروم. به ایشان اصرار شد که چه کسی از شما دعوت کرده است؟ چیزی نفرمودند. بعد از چندین مرتبه اصرار، فرمودند که مهمان حضرت امام محمدباقر (ع) هستم. سرانجام در روز اول ماه رجب مصادف با ولادت حضرت امام محمدباقر (ع) به سرای باقی شتافتند. پیکر پاک ایشان با حضور گسترده مردم قدرشناس، از حسینیه تا مسجد تشییع شد، و سپس به حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) منتقل و در جوار ضریح آن بزرگوار به خاک سپرده شد.