احمد بن حجر عسقلانی می نویسد: عبدالله بن عباس روزی به همراه پیامبر صلی الله علیه و آله به خانه فاطمه رفت. حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله سه بار از بیرون منزل دخترش را صدا زد ولی کسی جواب نداد. پیامبر به خانه تشریف برده و نشست. عبدالله بن عباس می گوید: من هم پهلوی رسول خدا صلی الله علیه و آله نشستم.
در این موقع حسن بن علی علیه السلام که دوران طفولیت را می گذرانید، وارد شد. او صورتش را شسته و کودکی پاکیزه و تمیز و زیبا دیده می شد، رسول خدا حسن را در آغوش گرفته و بوسید و سپس فرمود:
ان ائنی هذا سید؛
این پسر من آقاست[1].
پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله با این روش فرزند پروری را به مسلمانان می آموخت که باید از دوران کودکی آقایی و بزرگی را به کودک تلقین نمود و به آنان فهماند که انسان های با شخصیت و شایسته ای هستند. تلقین صفات خوب و ارزش های والایی در جلوگیری از انحرافات و تخلفات نقش مهمی دارد و آنان را در باروری و شکوفایی خلاقیت ها و بروز استعدادها و اتخاذ مواضع عقلانی و اصولی در پیشامدهای مختلف یاری نموده و به سوی رشد و کمال سوق می دهد.
پی نوشت:
[1] تهذیب التهذیب، ج 2، ص 272.
منبع: حوزه نت
