Valley of Love (دره عشق)

چهارشنبه، 20 خرداد 1394
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
Valley of Love (دره عشق)
کارگردان : Guillaume Nicloux نویسندگان : Guillaume Nicloux, David H. Pickering بازیگران : Gérard Depardieu, Isabelle Huppert, Dan Warner خلاصه داستان : ايزابل و ژرارد به قرار ملاقات عجيبی در دره مرگ، در کاليفرنيا، میروند. آن‌ها سال‌ها است که يکديگر را نديده‌اند و اکنون در پاسخ به دعوتنامه پسرشان مايکل که عکاس بوده است و شش ماه بعد از خودکشی او به دست شان رسيده است به اینجا آمده‌اند. دوپارديو و هوپرت نقش دو بازيگر پا به سن گذاشته و معروف فرانسوی به نام‌های ژرارد و ايزابل را بازی می‌کنند که از هم طلاق گرفته‌اند. اين دو را می‌توان نسخه هایی از خودشان يا نسخه های ميان سال شخصيت‌های فيلم «لولو» در نظر گرفت. آن‌ها در پی دعوتی از طريق دو پيام عجيب از آن سوی قبر به دره مرگ در آريزونا آمده‌اند، محلی خشن با جاذبه ای ابدی برای اروپایی‌ها از ميکل آنجلو آنتونيونی گرفته تا ميشل فوکو. پسرشان مايکل بعد از کلنجار با افسردگی که به نظر تا حدی ناشی از بی توجهی اين دو به او در دوران کودکی‌اش بود دست به خودکشی زده است و با ارسال نامه‌هایی به آن دو از آن‌ها می‌خواهد تا برای ديدن جاذبه های مختلف دره مرگ در يک روز به خصوص به آن جا بيايند و او خود را در آن روز به آن‌ها نشان خواهد داد. آيا مايکل به دنبال ايجاد يک ملاقات احساسی بين والدينش بوده؟ يا شايد می‌خواسته با کشاندن آن‌ها زير آفتاب سوزان و کشنده و توهم‌زای اين دره از آن‌ها انتقام بگيرد؟ آيا ژرارد و ايزابل جام زهری را که مايکل برايشان گذاشته است می‌نوشند؟ وقتی بازديدشان از اين دره با گرمای طاقت فرسا بسيار عذاب آور می‌شود، ديدنی‌های دره مرگ به چيزی شبيه به صليب تبديل می‌شوند و روی بدن هر دو علائم عجيبی ايجاد می‌شود که ممکن است توسط روح مايکل به وجود آمده باشند. اين فيلم در واقع ايده های خود را دنبال نمی کند، نه در عرصه طبيعی رابطه زوج‌های ميان سال و نه در عرصه فراطبيعی يک شبح ترسناک. بازی ايزابل هوپرت کاملاً همانی است که انتظار می‌رود و بايد بگويم که يک طنز شبه عمد در چهره خشک هوپرت هنگام راه رفتن ديده می‌شود که منعکس کننده نفی تمام چيزهایی است که او می‌بيند. (ديويد اوراسل ۱۱ سال پيش با ساخت فيلم «من هاکابيز را دوست دارم»(I Heart Huckabees) حداکثر بهره را از اين بازی هوپرت برد). اما دوپارديو خوب است: يک بازی آرام‌تر، ‌متفکرانه‌تر، کمتر خودبينانه از هر چه اخيراً بازی کرده است ارائه می دهد و يک پوچی تقريباً ناراحت کننده در چاقی نهنگ گونه و آن صورت گوشتالوی کارتونی اش در زير کلاهی که از يک مغازه محلی خريده است، وجود دارد. منبع : نقد فارسی /987/


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.