کارگردان : Martin Scorsese نویسنده : Terence Winter بازیگران : Leonardo DiCaprio, Jonah Hill, Margot Robbie وقتی به فیلمی از مارتین اسکورسیزی فکر می کنیم، اولین تصاویری که به ذهن خطور می کنند، مواردی جدی، خشن و تیره نگرانه هستند. «راننده تاکسی»، «گاو خشمگین»، «رفقای خوب» و «The Departed» تحسین شده ترین فیلم های او هستند که همگی نمونه هایی پر تنش و سازش ناپذیر از هنر سینما در بالاترین درجه ی خود به شمار می روند. با این وجود اسکورسیزی هرگز با دسته بندی های سختگیرانه میانه ی خوبی نداشته است و همیشه از بازی کردن در زمین های خاکی و عرصه های ناشناخته لذت برده است. شاید برخی به یاد بیاورند که او پس از «کازینو»، فیلم «کاندون» را ساخت، که با فیلم «عصر معصومیت» وارد قلمرو شرکت فیلمسازی مرچنت ایوری شد یا با فیلم «بعد از ساعت‌ها» پیش قدم برادران کوئن دنیای سورئال را تجربه کرد. سینمای اسکورسیزی به چیزی بیش از جنایتکاران و گانگسترها، رابرت دنیرو و جو پشی یا سخنرانی های مملو از ناسزاگویی می پردازد. این موضوع اکنون در فیلم «گرگ وال استریت» خیلی بیشتر به وضوح دیده می شود. «گرگ وال استریت» به عنوان یکی از کمدی ترین فیلم هایی که اسکورسیزی ساخته، در کنار «بعد از ساعت‌ها» قرار می گیرد. فیلم سیر یکدست شوخی و لطیفه نیست؛ بلکه عناصر طنز سیاه به درونمایه ی فیلمنامه ای تنیده شده اند که ذهنیت "پولدار شدن" را که همیشه آفت وال استریت بوده است، زیر سؤال می برد. با وجودی که ضد قهرمان فیلم، جوردن بلفورت (لئوناردو دی کاپریو) نشانگر حرص و طمع است بسیاری از بهترین فیلم های اسکورسیزی از ماجراهای واقعی به عنوان زیربنای خود بهره برده اند و این مسئله در مورد این فیلم هم صادق است. کارگردان به سرعت مشخص می کند که فیلمنامه - نوشته ی ترنس وینتر- روایتی داستانی و تخیلی از زندگی بلفورت است و در بسیاری موارد آزادانه عمل می کند. این فیلم یک مستند نیست و قصد هم ندارد که مانند مستند به نظر برسد. نتیجه این می شود که اسکورسیزی می تواند بسته به شرایط با برجسته تر کردن وقایع زندگی بلفورت روی حس کمدی یا تراژدی داستان تأکید بیشتری داشته باشد. گرچه «گرگ وال استریت» عناصر دراماتیک و غم انگیز قدرتمندی در خود دارد، بسیاری از جلوه های فیلم برای خندانیدن خلق شده اند. ین پنجمین همکاری دی کاپریو و اسکورسیزی است اما اولین باری ست که کارگردان او را آزاد گذاشته است. نتیجه نقش آفرینی ای مبهوت کننده و شهامت آمیز است که تابحال مانند آن را از این بازیگر با استعداد ندیده ایم. بلفورت در طول فیلم برای دسته ی دائم رو به رشد شاگردان دلالی که دورش جمع شده اند، سخنرانی های روحیه بخش زیادی می کند. این سخنرانی ها یادآور مونولوگ پر حرارت الک بالدوین در ابتدای فیلم «گلن گری گلن راس» هستند اما دی کاپریو به جای اینکه تماشاگران را ده دقیقه سر جای خود میخکوب کند، این کار را به مدت سه ساعت با موفقیت انجام می دهد. "منبع:سایت نقد فارسی"

The Wolf of Wall Street (گرگ وال استریت)

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته