راه برای همتای فرشته بودن باز است | همسایگی با فرشته‌ها مخصوص علمای حوزه و دانشگاه نیست

ویرایش عکس شهریور 99

ما که می‌توانیم همتای فرشته شویم؛ چرا خود را ارزان بفروشیم، راه برای همتای فرشته شدن باز است.
 
به گزارش راسخون به نقل از خبرگزاری حوزه، آیت الله العظمی جوادی آملی در جلسه درس اخلاق این هفته که با حضور علاقه‌مندان به معارف الهی در بنیاد بین‌المللی علوم وحیانی اسراء برگزار شد، به توصیف انسان‌های صالح پرداختتند و بیان داشتند: خداوند در قرآن، انسان‌های صالح را در کنار فرشته ذکر می‌کند، این یک تقارن محض نیست، این یک مجاورت ایمانی است؛ گوشه‌ای از اسرار این مجاورت را امام سجاد(ع) بیان کردند که می فرماید: در فضل علم و معرفت توحیدی همین بس که خدای سبحان، علما را با فرشته یکجا ذکر می‌کند.
 
معظم له ادامه دادند: در اوایل سوره مبارکه آل‌عمران آمده ﴿شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ وَ الْمَلائِکَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قائِماً بِالْقِسْطِ﴾ استدلال امام سجاد(علیه السلام) این است که ذات اقدس الهی نام مبارک خود را در قله مطرح کرد، بعد علما و فرشته ها را در کنار هم ذکر کرد یا اینکه درآیات دیگر از قرآن کریم آمده است که خدای سبحان پیامبرش را فرستاد، اما جبرئیل و ملائکه و مومنان صالح مؤیّد پیغمبرند، که اینها نشانه یک مقارنتی بین افراد صالح و فرشته‌هاست. اگر در این جمله که فرمود مؤمنان صالح مثل ملائکه، یاور پیغمبرند، حتماً مسئله شفاعت هم بهره اینها خواهد شد.
 
ایشان در ادامه بیان داشتند: هر کس کاری کند که نظام اسلامی را تأیید کند، این شخص جزء مؤمنان صالح است. همسایگی با فرشته‌ها مخصوص علمای حوزه و دانشگاه نیست، در سطح جامعه هم هر که اهل صلاح و فلاح بود، و هر کاری که خواست انجام دهد، با امنیت و امانت انجام داد، این در ردیف فرشته ها قرار می‌گیرد.
 
آیت الله العظمی جوادی آملی در ادامه نماز را یکی از وسایل تطهیر انسان دانستند و اظهار داشتند: مطلب دیگر این است که راه رسیدن به این مقام چیست؟ این قله را چه کسی می‌تواند فتح کند؟ پیامبر(ص) فرمود خدای سبحان یک چشمه شفاف و زلال و آب صافی را در دم منزل همه شما قرار داد که شبانه‌روز پنج بار در آن چشمه شنا کنید و خود را تطهیر کنید و آن نماز پنج‌گانه است. این بیان نورانی را حضرت امیر(ع) در نهج‌البلاغه از وجود پیغمبر(ص) نقل کرده است. آیا در بین عبادات فقط نماز این خصوصیت را دارد؟ روزه و حج و امثال ذلک این خصیصه را ندارند؟ یا نماز یک چشمه جوشان‌تری است چون عمود دین‌ است و سایر عبادات هم چشمه‌اند. گاهی به جای وضو انسان تیمّم می‌کند، صورت را خاکمالی می‌کند این ما را از آن غرور و خودخواهی که غدّه علاج‌ناپذیر است درمان می‌کند.
 
این مرجع تقلید ادامه دادند: اینکه خداوند فرمود: ﴿وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ﴾ از پلیدی بپرهیز، این هجرت تا قیامت هست. ممکن است در یک عصر ما جهاد بیرونی نداشته باشیم، اما جهاد درونی تا قیامت هست، هجرت هم تا قیامت هست، فرمود از هر پلیدی مهاجرت کن.
 
ایشان در ادامه به تبیین راه تهذیب‌نفس پرداخته و بیان داشتند: ما دلمان می‌خواهد پاک باشیم و در وسوسه‌ها پیروز باشیم، اوایل ممکن است یک مقدار سخت باشد، ولی یک مقدار که جلو رفتیم به آسانی از گزند وسوسه شیطان نجات پیدا می‌کنیم. قصص انبیا را که خدا نقل می‌کند به ما راهکار نشان می‌دهد که این راه، رفتنی است؛ گاهی انسان به جایی می‌رسد که کار برای او آسان می‌شود.  بالاخره راه باز است، ما می‌خواهیم اگر حوزوی هستیم به آسانی به مقام اجتهاد برسیم، اگر دانشگاهی هستیم به آسانی به مقام استادی برسیم، این راه شدنی است؛ خداوند در ما شوق ایجاد می‌کند، استعداد عطا می‌کند، موانع را برطرف می‌کند و هر کسی در هر سِمَتی باشد این راه برایش باز است.
 
معظم‌له در ادامه به مذمّت گناه و لزوم استغفار و حفظ آبروی مؤمن اشاره کرده و بیان داشتند: باور کنیم که گناه بدبوست، اگر یک مقدار انسان جلو برود بوی بد گناه را استشمام می‌کند، امام معصوم فرمود: «تَعَطَّرُوا بِالاسْتِغْفَارِ لَا تَفْضَحَنَّکُمْ رَوَائِحُ الذُّنُوب‏» با استغفار خود را معطّر کنید، گناه بدبوست یک وقت می‌بینید رسوا می‌شوید! این آبروی مؤمن حقّ او نیست، حقّ خداست، هیچ کس حق ندارد آبروی خودش را از بین ببرد، آبروی ما مثل خونِ ما نیست اگر کسی را کُشتند اولیای دَم می‌توانند رضایت بدهند از قاتل صرف‌نظر کنند، اما اگر خدای ناکرده به عصمت و عفت کسی تجاوز عمدی شد، آنجا رضایت کسی مطرح نیست، پدر رضایت بدهد، شوهر رضایت بدهد، مقبول نیست؛ این پرونده همچنان باز است، زیرا آبروی هر کسی، حیثیت و عفت و حجاب هر کسی، این حقّ الله است نه حقّ الناس؛ این امانت الهی است که به دست ماست.
 
ایشان ادامه دادند: وقتی خدای سبحان می‌خواهد آبروی مؤمن را حفظ کند، چرا ما با دست خودمان آبرویمان را حفظ نکنیم؟! به ما فرمود کاری نکنید این حیثیت شما از بین برود، مگر ما مجازیم آبرویمان را بریزیم؟! اگر کسی کاری کرد که آبروی خودش را ریخت این دو گناه کرده است: یکی حقّ مردم را از بین برده است که مثلا اختلاس کرده،  یکی حقّ الله را زیر پا گذاشته، زیرا آبروی او حقّ خداست و او به عنوان امانت داده است.
 
آیت الله العظمی جوادی آملی در ادامه اظهار داشتند: اگر مؤمنین عزیزند به عزّت الهی است، این عزّتی که دارید برای خداست، شفاعت و قدرت و قوّت و امثال ذلک هم همین‌طور است، همه این کارها نشان می‌دهد هر چه ما داریم یا مال ماست که آن مال هم تملیک الهی است یا امانت ماست. لذا ما که می‌توانیم همتای فرشته بشویم چرا خود را ارزان بفروشیم، راه برای همتای فرشته شدن باز است.
/2759/