وی افزود: من قبل از کرونا هم دور از مسابقات بودم و نتوانسته بودم به دلیل مادر شدن در اردوها باشم و ورزش کنم. اما شرایط کرونا باعث شد تا ورزشکاران دیگر که به خاطر مسابقات پیش رو کلی برنامه ریزی و تمرین کرده بودند، به دردسر بیافتند. کرونا همه ی سختی های تمرینات و تلاش هایی که ورزشکاران کرده بودند را هدر داد. بقیه خیلی تحت فشار هستند.
قهرمان سابق تیم ملی روئینگ بانوان ایران ادامه داد: صحبت هایی که با سهرابیان رئیس فدراسیون قایقرانی انجام دادم و لطفی که به من داشتند، قرار شد اگر اردویی برگزار شود، به آن اضافه خواهم شد. در استان هم اگر شرایط مهیا بود، سعی می کنم تمریناتم را دنبال کنم تا به مرز آمادگی برسم. نزدیک مسابقات به اردوی تیم ملی ملحق می شوم. در اردو تست می دهم و اگر وضعیت خوبی داشتم، در اردو می مانم. متاسفانه الان هیچ چیز مشخص نیست و باید منتظر بمانیم.
مهسا جاور گفت: اردوهایی که فدراسیون ها برگزار می کنند، برای شرکت در مسابقات است. وقتی هنوز فدراسیون جهانی هیچ برنامه ای برای برگزاری مسابقات ندارد، برپاکردن اردو برای فدراسیون دشوار است و هزینه بر. وقتی جهانی ها نتوانند برنامه ریزی کنند و به نتیجه برسند، برای فدراسیون ما دشوارتر است. مشکل اینجاست که فدراسیون های جهانی هم تکلیف خود را نمی دانند. تا زمانی که شرایط به وضعیت پایدار نرسد، هیچ چیز مشخص نیست.
وی خاطرنشان کرد: خدا را شکر نسبت به ماه های اول که کرونا آمده بود، فدراسیون ها برای ورزشکاران خود برنامه ریزی کرده اند و مربیان ورزشکاران خود را آنلاین زیرنظر دارند. اکثر رشته ها می توانند تمرین کنند اما این وضعیت برای قایقرانی سخت است. بچه های تهران دریاچه ی آزادی را دارند اما برای در زنجان که جای پارو زدن ندارد، حفظ آمادگی سخت تر است. در تمرینات هوازی بچه ها فشاری که به خودشان می آورند، سعی می کنند جا نمانند و خود را به بقیه برسانند.
قهرمان سابق رشته ی روئینگ بانوان ایران افزود: بعد از بازی های آسیایی جاکارتا، تقریبا یک سال و 7 ماه بود که به آب نزده بودم. یک ماه قبل بود که در سد کوچک زنجان با یک قایق معمولی به آب زدم، خدا را شکر پارو زدن خیلی یادم نرفته و امیدوار کننده بود. البته تنهایی با همسرم تمرین می کنم و بچه های ملی پوش دیگر با من تمرین نمی کنند. شرایط کرونا ترسناک است و کسی جرات ندارد، با نفرات دیگر تمرین کند. مجبوریم که فقط شرایط بدنی خود را حفظ کنیم و کار دیگری از دست ما برنمی آید.
مهسا جاور گفت: تعویق المپیک به ورزشکاران ضربه ی خیلی زیادی زد. مسابقات انتخابی کسب سهمیه خودش یک رویداد بزرگ و حساس است به خصوص برای رشته ی روئینگ. این قدر این مسابقات سنگین است که خودش حکم یک المپیک را دارد. بچه های ما آماده بودند. از زنجان آقای نصیری کاملا آماده بود که سهمیه بگیرد، اما این تعویق به آنها ضربه زد. بدن آنها نزدیک به اوج رسیدن بود و قرار بود اوایل اردیبهشت مسابقات انتخابی المپیک برگزار شود که متاسفانه اسفندماه مسابقات تعلیق شد. آنها یک سال و نیم در اردو تمرینات سختی تحمل کرده بودند. چون تاریخ های برگزاری تعویق می افتاد، ورزشکاران مجبور بودند، تمریناتشان را ادامه دهند. در نهایت هم که کامل لغو شد و این اتفاق خیلی بدی برای آنها بود. امیدوارم تاریخ مسابقات زود معلوم شود و بچه های ما بتوانند همان طور که خوب بودند، باشند و نتیجه بگیرند.
وی ادامه داد: شانس المپیکی شدن برای روئینگی ها خیلی دشوار است. قبلا در هر قایقی در بخش آقایان و بانوان سهمیه ی جدا می گرفتیم اما الان در آسیا فقط یک قایق از ایران می تواند سهیمه بگیرد. آن هم رنگ مدال بهتر. بین آقایان و بانوان شرایط رقابت سخت است. پاروزنان ما باید هم با رقیبان بین المللی رقابت کنند و هم با خودشان.
مهسا جاور گفت: برای من کسب سهمیه ی المپیک غیرممکن است. از شرایط المپیکی شدن دورم. خیلی وقت است که اردو نبودم و همه دارند خیلی قوی تمرین می کنند. این که اگر بخواهند مسابقات کسب سهمیه را برگزار کنند، خیلی زود انجام می شود و نمی توانم به آن برسم. تلاشم را می کنم تا برای بازی های آسیایی بعدی خودم را برسانم.
مهسا جاور در گفتگو با راسخون: پارو زدن یادم نرفته و تلاش می کنم به بازی های آسیایی برسم/المپیکی شدنم غیرممکن است
قهرمان سابق تیم ملی روئینگ بانوان ایران با بیان اینکه چون یک سال و 7 ماه به آب نزده بودم، یک ماه قبل وقتی پارو زدم، امیدوار کننده بود، گفت: تلاشم این است که به بازی های آسیایی بعدی برسم اما المپیکی شدنم غیرممکن است چرا که مدت زیادی در اردو نبودم.
مهسا جاور در گفتگو با خبرنگار ورزشی راسخون، با اشاره به تمرینات خود برای برگشت به دنیای قهرمانی در رشته ی روئینگ، اظهار داشت: خیلی وقت است تمریناتم را برای برگشتن به تیم ملی روئینگ شروع کردم و در استان زنجان تمرین می کنیم. با این شرایط بد کرونایی که بوجود آمده است، همه ی رشته ها و فعالیت ها روی هواست و ما هم که جای خود داریم. چون تمام مجموعه ها و ورزشگاه ها بسته است، با همسرم(محمد محسن سیفی –قهرمان ووشو) در باغ و کوه های اطراف برای حفظ آمادگی تمرین می کنیم تا ببینیم کرونا چه برنامه ای برای ما دارد.
وی افزود: من قبل از کرونا هم دور از مسابقات بودم و نتوانسته بودم به دلیل مادر شدن در اردوها باشم و ورزش کنم. اما شرایط کرونا باعث شد تا ورزشکاران دیگر که به خاطر مسابقات پیش رو کلی برنامه ریزی و تمرین کرده بودند، به دردسر بیافتند. کرونا همه ی سختی های تمرینات و تلاش هایی که ورزشکاران کرده بودند را هدر داد. بقیه خیلی تحت فشار هستند.
قهرمان سابق تیم ملی روئینگ بانوان ایران ادامه داد: صحبت هایی که با سهرابیان رئیس فدراسیون قایقرانی انجام دادم و لطفی که به من داشتند، قرار شد اگر اردویی برگزار شود، به آن اضافه خواهم شد. در استان هم اگر شرایط مهیا بود، سعی می کنم تمریناتم را دنبال کنم تا به مرز آمادگی برسم. نزدیک مسابقات به اردوی تیم ملی ملحق می شوم. در اردو تست می دهم و اگر وضعیت خوبی داشتم، در اردو می مانم. متاسفانه الان هیچ چیز مشخص نیست و باید منتظر بمانیم.
مهسا جاور گفت: اردوهایی که فدراسیون ها برگزار می کنند، برای شرکت در مسابقات است. وقتی هنوز فدراسیون جهانی هیچ برنامه ای برای برگزاری مسابقات ندارد، برپاکردن اردو برای فدراسیون دشوار است و هزینه بر. وقتی جهانی ها نتوانند برنامه ریزی کنند و به نتیجه برسند، برای فدراسیون ما دشوارتر است. مشکل اینجاست که فدراسیون های جهانی هم تکلیف خود را نمی دانند. تا زمانی که شرایط به وضعیت پایدار نرسد، هیچ چیز مشخص نیست.
وی خاطرنشان کرد: خدا را شکر نسبت به ماه های اول که کرونا آمده بود، فدراسیون ها برای ورزشکاران خود برنامه ریزی کرده اند و مربیان ورزشکاران خود را آنلاین زیرنظر دارند. اکثر رشته ها می توانند تمرین کنند اما این وضعیت برای قایقرانی سخت است. بچه های تهران دریاچه ی آزادی را دارند اما برای در زنجان که جای پارو زدن ندارد، حفظ آمادگی سخت تر است. در تمرینات هوازی بچه ها فشاری که به خودشان می آورند، سعی می کنند جا نمانند و خود را به بقیه برسانند.
قهرمان سابق رشته ی روئینگ بانوان ایران افزود: بعد از بازی های آسیایی جاکارتا، تقریبا یک سال و 7 ماه بود که به آب نزده بودم. یک ماه قبل بود که در سد کوچک زنجان با یک قایق معمولی به آب زدم، خدا را شکر پارو زدن خیلی یادم نرفته و امیدوار کننده بود. البته تنهایی با همسرم تمرین می کنم و بچه های ملی پوش دیگر با من تمرین نمی کنند. شرایط کرونا ترسناک است و کسی جرات ندارد، با نفرات دیگر تمرین کند. مجبوریم که فقط شرایط بدنی خود را حفظ کنیم و کار دیگری از دست ما برنمی آید.
مهسا جاور گفت: تعویق المپیک به ورزشکاران ضربه ی خیلی زیادی زد. مسابقات انتخابی کسب سهمیه خودش یک رویداد بزرگ و حساس است به خصوص برای رشته ی روئینگ. این قدر این مسابقات سنگین است که خودش حکم یک المپیک را دارد. بچه های ما آماده بودند. از زنجان آقای نصیری کاملا آماده بود که سهمیه بگیرد، اما این تعویق به آنها ضربه زد. بدن آنها نزدیک به اوج رسیدن بود و قرار بود اوایل اردیبهشت مسابقات انتخابی المپیک برگزار شود که متاسفانه اسفندماه مسابقات تعلیق شد. آنها یک سال و نیم در اردو تمرینات سختی تحمل کرده بودند. چون تاریخ های برگزاری تعویق می افتاد، ورزشکاران مجبور بودند، تمریناتشان را ادامه دهند. در نهایت هم که کامل لغو شد و این اتفاق خیلی بدی برای آنها بود. امیدوارم تاریخ مسابقات زود معلوم شود و بچه های ما بتوانند همان طور که خوب بودند، باشند و نتیجه بگیرند.
وی ادامه داد: شانس المپیکی شدن برای روئینگی ها خیلی دشوار است. قبلا در هر قایقی در بخش آقایان و بانوان سهمیه ی جدا می گرفتیم اما الان در آسیا فقط یک قایق از ایران می تواند سهیمه بگیرد. آن هم رنگ مدال بهتر. بین آقایان و بانوان شرایط رقابت سخت است. پاروزنان ما باید هم با رقیبان بین المللی رقابت کنند و هم با خودشان.
مهسا جاور گفت: برای من کسب سهمیه ی المپیک غیرممکن است. از شرایط المپیکی شدن دورم. خیلی وقت است که اردو نبودم و همه دارند خیلی قوی تمرین می کنند. این که اگر بخواهند مسابقات کسب سهمیه را برگزار کنند، خیلی زود انجام می شود و نمی توانم به آن برسم. تلاشم را می کنم تا برای بازی های آسیایی بعدی خودم را برسانم.
