وی افزود: نمی دانم واقعا در استقلال چه خبر است که بازیکنان نیمه ی اول را وا می دهند و تمرکز لازم را ندارند و بعد از عقب افتادن تمام توان خود را در نیمه ی دوم می گذارند. نمی دانم با این همه تجربه ی لازم و کافی که بازیکنان تیم دارند، این طور ظاهر می شوند. از درون دروازه سید حسین حسینی تا خط حمله که دیاباته است، همه باتجربه هستند. نمی دانم با چه انگیزه ای باید تمرکزشان را سرجایش نگه داشت. این بازیکنان با تجربه ای که دارند باید بازیکنان جوان را تحت کنترل بگیرند اما خودشان تمرکز ندارند و در 45 دقیقه تمام اعتبار باشگاه را زیر سوال می برند و در 45 دقیقه ی دوم تاحدودی جبران می کنند. باید یک جایی این تابو شکسته شود و استقلال از دقیقه ی اول بازی برای گل زدن پیش برود و برای بردن تلاش کند.
پیشکسوت استقلال در خصوص علی کریمی تصریح کرد: بازیکنی که 2 هفته با تیم نبوده، چطور سرمربی می تواند او را در ترکیب اصلی بگذارد؟ ما چه می دانیم که وضعیت بدنی او چگونه است. 2 هفته همراه تیم نبوده است. تعجب می کنم چرا این اتفاقات می افتد؟ این ها برمی گردد به مدیریت باشگاه که چطور این برهه از بازی های حساس که پای منافع ملی و اعتبار فوتبال ایران در میان است، اجازه می دهد بازیکن هر وقت دلش خواست، به تیم ملحق شود؟ اینجا دیگر بحث استقلال و پرسپولیس و سپاهان و شهرخودرو نیست. بحث فرارنگی است. اینجا پرچم ایران در کار است. مدیریت باید خیلی زودتر از این یا با بازیکنان تمدید می کردند یا جایگزین می آوردند که بتواند با قدرت به مصاف حریفان برود نه اینکه با 13، 14 بازیکن به قطر برود.
صادق ورمزیار گفت: درست است که حریفان ما در آسیا تا بن دندان مسلح می شوند اما ما اگر بازیکن خارجی بیاوریم، پول های آنها را می دهیم؟ این مشکلات مالی باعث می شود که ستاره های داخلی خودمان را هم نتوانیم حفظ کنیم. هنوز من هم از باشگاه طلب دارم ولی می گویند بروم شکایت کنم. اگر ما توان پرداخت پول بازیکن را نداریم حتی علی کریمی را هم نگیریم. برویم سراغ بازیکن سطح پائین تری که بتوانیم پولش را بدهیم. مدیریت باشگاه قبل از اینکه تیم به مسابقات آسیایی برود، باید تعیین تکلیف می کرد تا ببیند آیا بازیکنان می مانند یا نه. اگر بازیکنان سطح پائین تری نسبت به ستاره ها جذب می شد، باانگیزه تر ظاهر می شدند اما وقتی بازیکنان و تیم را بلاتکلیف می گذارید، قطع به یقین باید انتظار چنین نتایجی را هم داشت.
وی خاطرنشان کرد: بحث من به بازی های آسیایی نیست. معتقدم که تیم های ایرانی خیلی در لیگ قهرمانان نمی توانند به موفقیتی برسند. نهایت اگر استقلال و پرسپولیس بتوانند از دور گروهی صعود کنند، در مراحل بعدی به مشکل می خورند. من نگران آینده ی استقلال هستم. نفرات تیم های رقیب ما خریداری شده اند و دارند به تیمشان کمک هم می کنند اما هنوز استقلال نتوانسته از این شرایط استفاده کند. شرایط تیم خیلی سخت است. مدیریت باید سریع تر این مشکلات را حل کند. از صحبت کردنش کم کند و به سرعت عمل خود بیافزاید. انتخاب سرمربی زمان بر است. تا دنبال مربی می گردیم، بازیکنان تمام می شوند و وقتی هم موفق شویم، دیگر بازیکنی پیدا نمی شود که بخواهیم بگیریم. معتقدم اگر قرار است استقلال سال آینده پرقدرت عمل کند، مدیریت اول باید دنبال بازیکن برود. مربی هرکسی که باشد حتی بهترین مربی دنیا را بیاوریم، اگر بازیکن نداشته باشد و تیمش کامل نباشد، نمی تواند نتیجه بگیرد. باشگاه باید داشته های خود را حفظ و ایرادهای تیم را با خرید جدید رفع کند. مدیریت همان طور که گفته اگر دستی بر آتش دارد، مشکلات و نواقص تیم را می فهمد. هواداران هم می دانند که کجای تیم مشکل دارد. خودشان باید تشخیص دهند. اگر از هواداران بپرسند می توانند نقاط ضعف تیم را بگویند.
پیشکسوت استقلال با اشاره به نتایج نماینده های ایران در جام باشگاه های آسیا افزود: عملکرد تیم های ایرانی خوب نبود. همه ی تیم های ما را قوی ندیدم. هم سپاهان، شهرخودرو و استقلال خوب نبودند. البته پرسپولیس نه خیلی اما تا حدودی بهتر از بقیه بود. تقریبا تیم پرسپولیس کامل تر از بقیه ی تیم های ایرانی بود اما بانتیجه ای که مقابل الدوحیل گرفتند، کارشان سخت شد. متاسفانه کارها را برای خودمان سخت می کنیم. اما نکته ای که باید بگویم این است که فوتبال ما در کنفدراسیون آسیا چون کرسی ندارد، راحت حق تیم های ما را می خورند. وضعیت فدراسیون فوتبال ما وقتی این قدر به هم ریخته است، چطور می خواهیم در آسیا دنبال کرسی باشیم. نداشتن این جایگاه فوتبال ما را اذیت می کند. باید هرچه زودتر این نقیصه را برطرف کنند. ایران کشوری است که هم فوتبال، هم فرهنگ و هم جایگاه ما بالاتر از آسیاست و باید آبروداری کنیم.
صادق ورمزیار در پایان گفت: امیدوارم هرچه زودتر ابتدا فدراسیون ما سروشکل بگیرد و تعیین تکلیف شود. واقعا فوتبال ما به هم ریخته است و این وارفتگی به باشگاه های ما هم سرایت کرده است. نه قراردادهای درست و حسابی می بندیم و نه بازیکن و مربی درجه ی یکی می آوریم. هیچ نظارتی هم روی قراردادها نیست. اگر قراردادهای آنچنانی هم می بندند در نهایت پول پرداخت نمی کنند و آخرسر کارشان به دعوا وشکایت کشیده می شود. داشتن پرونده های متعدد بین المللی باعث شده تا چهره ی فوتبال ما خراب شود. بالاخره باید این پرونده ها ختم به خیر شود و اجازه ندهند دیگر از این دست مشکلات پیش آید. وقتی سیستم درستی در فوتبال ما جا بیافتد و همه ی زیرمجموعه ها از آن پیروی کنند، خیلی از مشکلات را نخواهیم داشت اما مادامی که بی قانونی باشد و هرکس به نفع خودش کار کند، راهی پیش نمی بریم و روز به روز به هرج و مرج فوتبال ما افزوده می شود. اگر فدراسیون ساختار درست و حسابی داشته باشد، باشگاه ها هم می شوند اما می بینیم که کسی پیش قدم نمی شود و به جای حل مشکلات، فقط زمان را از دست می دهیم.
