امیر علی ابوالفتح کارشناس مسائل آمریکا در گفتگویی با اشاره به ابراز تاسف «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا نسبت به امضای سند همکاری ایران و چین اشاره کرد و گفت: نگرانی رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا از امضای سند 25ساله ایران و چین یک بازخورد طبیعی بود که از مقامات این کشور انتظار می رفت.
این کارشناس مسائل آمریکا افزود: چین همواره به عنوان رقیب و تهدید برای ایالات متحده آمریکا محسوب می شود و هر اقدام و توافقی که جایگاه چین در نظام بین الملل را تقویت کند می تواند باعث نگرانی آمریکایی ها شود.
وی تاکید کرد: از سوی دیگر جمهوری اسلامی ایران یکی از مهمترین دشمنان ایالات متحده آمریکا در منطقه غرب آسیا محسوب می شود که همواره قدرت آمریکا را در این منطقه به چالش می کشد.
ابوالفتح ادامه داد: عملا هر اقدام و توافق بین المللی که فشار حداکثری آمریکا بر روی ایران را کاهش دهد می تواند باعث وحشت ایالات متحده شود؛ با واسطه همین امر نگرانی آمریکایی ها یک امر طبیعی است.
نگرانی های آمریکایی ها از جهاتی دیگر
ابوالفتح با اشاره به جنبه های مختلف سند همکاری، تاثیرات همکاری 25ساله را مورد برسی قرار داد و گفت: فارغ از صحبت های موافقان و مخالفان سند 25ساله همکاری های ایران و چین، این توافق از جهاتی می تواند سیاست خارجی آمریکا را به چالش بکشد.این کارشناس مسائل بین الملل خاطرنشان کرد: ایران همواره یکی از مهمترین کشورهای تولیدکننده و صادرکننده نفت خام محسوب می شود؛ متناسب با شرایط تحریمی آمریکا، این که ایران با تخفیف هایی نفت خود را به این کشور صادر کند دور از ذهن نخواهد بود.
وی یاد آور شد: نتیجه این رابطه به نوعی به رشد اقتصاد چین کمک خواهد کرد و در کنار آن فشار حداکثری و تحریم های آمریکا علیه ایران را نیز بی اثر خواهد کرد و به واسطه این توافقنامه، سیاست های آمریکا در قبال هر دو کشور بی اثر می شود.
نگرانی در میان متحدان اروپایی بایدن
ابوالفتح در ادامه به واکنش ها، به نگرانی اروپایی ها اشاره کرد و گفت: در کنار واکنش های سران دولت بایدن، بسیاری از مقامات کشورهای اروپایی نیز به این توافق نامه معترض شده اند و از این قضیه نگران هستند.این کارشناس مسائل آمریکا افزود: بازار ایران همواره یک بازار اقتصادی بکر در مرحله اول برای اروپایی ها و سپس برای آمریکایی ها محسوب می شود؛ کشور های اروپایی همواره به دنبال آن بوده اند که با توافق تهران و واشنگتن مجدداً بتوانند بازار های ایران را بدست بگیرند.
وی تاکید کرد: با چنین توافقی عملا سهم اروپایی ها از بازار های اقتصادی ایران کاهش می یابد و آنان این فرصت را از دست رفته می دانند. بخشی از فضای رسانه ای که علیه این توافق صورت گرفته ناشی از این نگرانی است.
ابوالفتح با توجه به مواضع وزیر امور خارجه آمریکا نسبت به همکاری ایران و چین، با اشاره روابط آمریکا و چین در تشریح روابط دو کشور گفت: روابط ایالات متحده آمریکا با جمهوری خلق چین هیچگاه بر مبنای دشمنی نبوده و اظهار نظرات « آنتونی بلینکن» بر اساس رقابت تعارض آمیز است؛ دو کشورچین و آمریکا جنگ اقتصادی گسترده ای نسبت به هم دارند و هر روز این تعارض بر اساس موضوعات متنوعی گسترده تر می شود.
آمریکایی ها با عقلانیت کوتاه می آیند
این کارشناس مسائل بین الملل خاطر نشان کرد: امروز متناسب با قدرت چین در نظام بین الملل بسیاری از کشور ها تمایل به ایجاد یک روابط گسترده با این کشور هستند. در روز هایی اول استدلال های نا به جایی در خصوص توافق ایران و چین مطرح بود.وی تاکید کرد: اکنون شرایط ویژه ای متناسب با این امر برای آمریکا در زمان دولت بایدن پیش آمده است؛ با وجود امضای سند همکاری بین ایران و چین امکان این که بعد از مواضع آمریکا در خصوص برجام کمی عاقلانه تر شود وجود دارد.
ابوالفتح در ادامه به وضعیت این سند اشاره کرد و گفت: اگر بخواهیم بررسی کنیم، برجام و سند همکاری 25 ساله توازنی با یکدیگر ندارند، زیرا جمهوری اسلامی ایران در فرایند سیاست خارجی خود مستقل است.
این تحلیلگر مسائل آمریکا افزود :اکنون ما شاهد آن هستیم که در دوران خلاء قدرت آمریکا، بسیاری از کشور ها مثل عربستان ، ترکیه ، امارات و یا حتی رژیم صهیونیستی در حال تعمیق دادن روابط سیاسی و اقتصادی خود با جمهوری خلق چین هستند. جای تعجب دارد که چرا عده ای مخالف گسترش روابط سیاسی و اقتصادی با پکن هستند.
وی خاطر نشان کرد: چین همواره به عنوان یکی از مهمترین کشور نظام بین الملل در زمینه اقتصادی و سیاسی ایالات متحده آمریکا را به چالش کشیده است؛ با این اوصاف همانگونه که مطرح شد بسیاری از کشور ها حتی خود ایالات متحده آمریکا و کشور های اروپایی روابط خود را با چین گسترده کرده اند.
ابوالفتح در آخر تاکید کرد: نگرانی امروز بایدن این است که با گسترش روابط ایران و چین، دیگر آمریکا نتواند در هیچ زمینه ای جلوی افزایش قدرت ایران را بگیرد زیرا تنها مشکل ایران، تحریم های اقتصادی است.
