ویرایش عکس تیر 99
در زمینه شاعری به معرفی زبان و سبک جدیدی از شعر با عنوان «طنین» پرداخت و البته اقدام او بحث های زیادی را در این زمینه برانگیخت چراکه به قول خودش "شعر مقاومت و طنز سیاسی، حکومتپسند نبود".
به گزارش راسخون به نقل از حیات ، طاهره صفارزاده در 27 آبان 1315 در سیرجان در خانوادهای متوسط که پیشینهای عرفانی داشتند متولد شد.
وی در 6 سالگی تجوید و قرائت و حفظ قرآن را در مکتب محل آموخت و نخستین شعر خود را در 13 سالگی سرود که در روزنامه دیواری مدرسه نوشته شد.
صفارزاده اولین جایزه شعر را در سال چهارم دبیرستان به پیشنهاد "محمدابراهیم باستانی پاریزی" که آن زمان از دبیران دبیرستان بهمنیار بود، از رییس آموزش و پرورش استان دریافت کرد.
وی تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته زبان و ادبیات انگلیسی گذراند و مدتی به عنوان مترجم متون فنی در شرکت نفت کار کرد اما به دنبال یک سخنرانی در اردوی تابستانی فرزندان کارگران مجبور به ترک کار شد و برای ادامه تحصیل به انگلستان و سپس به آمریکا رفت.
صفارزاده در دانشگاه "آیوا"، در گروه نویسندگان بینالمللی پذیرفته شد و هم چنین درجه MFA را که درجهای مستقل است و به نویسندگان و هنرمندانی که داوطلب تدریس در دانشگاه باشند اعطا میشود، کسب کرد.
او پایهگذار آموزش ترجمه به عنوان یک علم و برگزارکننده نخستین «نقد عملی ترجمه» در دانشگاههای ایران است و اگرچه سابقه برگردان آثار ادبی و مذهبی به 200 سال قبل از میلاد مسیح میرسد، اما تا اوایل سالهای 1960، ترجمه، حرفهای ذوقی و غیر آکادمیک به شمار میرفت و تدریس آن به برنامههای آموزشی دانشگاه های غرب راه نیافته بود.
دانشگاه "آیوا" بنا به درخواست شاعران و نویسندگان «کارگاه نویسندگی»، اولین مرکزی بود که به گنجاندن این درس در برنامه آموزشی رشتههای زبان و ادبیات اقدام کرد.
پس از انقلاب اسلامی کتاب «اصول و مبانی ترجمه» وی به عنوان کتاب درسی در زمینه شناخت نظریهها و نقد عملی ترجمه انتخاب شد.
طاهره صفارزاده در زمینه شاعری به معرفی زبان و سبک جدیدی از شعر با عنوان «طنین» پرداخت و البته اقدام او بحث های زیادی را در این زمینه برانگیخت چراکه به قول خودش "شعر مقاومت و طنز سیاسی، حکومتپسند نبود".
او در طی همین مسیر و در سال 55 به اتهام نوشتن شعر مقاومت دینی از دانشگاه اخراج و برای دومین بار به خانهنشینی و فراغت اجباری رفت.
«سفر پنجم» او که دربرگیرنده اشعار مقاومت با مضامین دینی است در سال 56 در دو ماه به سه چاپ با تیراژ 30 هزار رسید.
وی در آغاز نهضت اسلامی، به کمک نویسندگان سرشناس و متعهد مسلمان به تاسیس مرکزی به نام «کانون فرهنگی نهضت اسلامی» اقدام کرد.
در مدت مسوولیت او حدود 300 هنرجو در رشتههای سینما، عکاسی، تئاتر، نقاشی، گرافیک، شعر و داستان، در آن مرکز پرورش یافتند که بعدها از دستاندکاران و مسوولان فرهنگی و هنری انقلاب شد.
صفارزاده در ماه مارس 2006 همزمان با بر پایی روز جهانی زن از سوی سازمان نویسندگان آسیا و آفریقا به عنوان شاعر مبارز و زن نخبه دانشمند مسلمان برگزیده شد.
در بخشی از نامه این سازمان آمده است: «از آنجا که طاهره صفارزاده؛ شاعر و نویسنده برجسته ایرانی مبارزی بزرگ و نمونه والای یک زن دانشمند و افتخارآفرین مسلمان است، این سازمان ایشان را به پاس سابقه طولانی مبارزه و کوشش های علمی گسترده به عنوان شخصیت برگزیده سال جاری انتخاب کرده است.»
از آثار او می توان به «طنین در دلتا»، «سد و بازوان»، «سفر پنجم»، «حرکت و دیروز»، «بیعت با بیداری»، «مردان منحنی»، «دیدار صبح» و ... اشاره کرد.
شعری از طاهره صفارزاده:
ای آفتاب
ای قامت بلند بودن
با من بگو
با من بگو
چگونه با طناب مومین اعتماد
در هرم بیکران تو آویزم وقتی که دلهره فرود
و حفره های کور زمینی
چون اضطراب لحظه تسلیم
شکوه آخرین تلاش را مخدوش می کند
گفتی من آسمان تو هستم
گفتم زمین ز مهر تو سرشار
اما باران دریغ شد
و باروری هسته تردید در معابر تکرار...
در زمینه شاعری به معرفی زبان و سبک جدیدی از شعر با عنوان «طنین» پرداخت و البته اقدام او بحث های زیادی را در این زمینه برانگیخت چراکه به قول خودش "شعر مقاومت و طنز سیاسی، حکومتپسند نبود".
به گزارش راسخون به نقل از حیات ، طاهره صفارزاده در 27 آبان 1315 در سیرجان در خانوادهای متوسط که پیشینهای عرفانی داشتند متولد شد.
وی در 6 سالگی تجوید و قرائت و حفظ قرآن را در مکتب محل آموخت و نخستین شعر خود را در 13 سالگی سرود که در روزنامه دیواری مدرسه نوشته شد.
صفارزاده اولین جایزه شعر را در سال چهارم دبیرستان به پیشنهاد "محمدابراهیم باستانی پاریزی" که آن زمان از دبیران دبیرستان بهمنیار بود، از رییس آموزش و پرورش استان دریافت کرد.
وی تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته زبان و ادبیات انگلیسی گذراند و مدتی به عنوان مترجم متون فنی در شرکت نفت کار کرد اما به دنبال یک سخنرانی در اردوی تابستانی فرزندان کارگران مجبور به ترک کار شد و برای ادامه تحصیل به انگلستان و سپس به آمریکا رفت.
صفارزاده در دانشگاه "آیوا"، در گروه نویسندگان بینالمللی پذیرفته شد و هم چنین درجه MFA را که درجهای مستقل است و به نویسندگان و هنرمندانی که داوطلب تدریس در دانشگاه باشند اعطا میشود، کسب کرد.
او پایهگذار آموزش ترجمه به عنوان یک علم و برگزارکننده نخستین «نقد عملی ترجمه» در دانشگاههای ایران است و اگرچه سابقه برگردان آثار ادبی و مذهبی به 200 سال قبل از میلاد مسیح میرسد، اما تا اوایل سالهای 1960، ترجمه، حرفهای ذوقی و غیر آکادمیک به شمار میرفت و تدریس آن به برنامههای آموزشی دانشگاه های غرب راه نیافته بود.
دانشگاه "آیوا" بنا به درخواست شاعران و نویسندگان «کارگاه نویسندگی»، اولین مرکزی بود که به گنجاندن این درس در برنامه آموزشی رشتههای زبان و ادبیات اقدام کرد.
پس از انقلاب اسلامی کتاب «اصول و مبانی ترجمه» وی به عنوان کتاب درسی در زمینه شناخت نظریهها و نقد عملی ترجمه انتخاب شد.
طاهره صفارزاده در زمینه شاعری به معرفی زبان و سبک جدیدی از شعر با عنوان «طنین» پرداخت و البته اقدام او بحث های زیادی را در این زمینه برانگیخت چراکه به قول خودش "شعر مقاومت و طنز سیاسی، حکومتپسند نبود".
او در طی همین مسیر و در سال 55 به اتهام نوشتن شعر مقاومت دینی از دانشگاه اخراج و برای دومین بار به خانهنشینی و فراغت اجباری رفت.
«سفر پنجم» او که دربرگیرنده اشعار مقاومت با مضامین دینی است در سال 56 در دو ماه به سه چاپ با تیراژ 30 هزار رسید.
وی در آغاز نهضت اسلامی، به کمک نویسندگان سرشناس و متعهد مسلمان به تاسیس مرکزی به نام «کانون فرهنگی نهضت اسلامی» اقدام کرد.
در مدت مسوولیت او حدود 300 هنرجو در رشتههای سینما، عکاسی، تئاتر، نقاشی، گرافیک، شعر و داستان، در آن مرکز پرورش یافتند که بعدها از دستاندکاران و مسوولان فرهنگی و هنری انقلاب شد.
صفارزاده در ماه مارس 2006 همزمان با بر پایی روز جهانی زن از سوی سازمان نویسندگان آسیا و آفریقا به عنوان شاعر مبارز و زن نخبه دانشمند مسلمان برگزیده شد.
در بخشی از نامه این سازمان آمده است: «از آنجا که طاهره صفارزاده؛ شاعر و نویسنده برجسته ایرانی مبارزی بزرگ و نمونه والای یک زن دانشمند و افتخارآفرین مسلمان است، این سازمان ایشان را به پاس سابقه طولانی مبارزه و کوشش های علمی گسترده به عنوان شخصیت برگزیده سال جاری انتخاب کرده است.»
از آثار او می توان به «طنین در دلتا»، «سد و بازوان»، «سفر پنجم»، «حرکت و دیروز»، «بیعت با بیداری»، «مردان منحنی»، «دیدار صبح» و ... اشاره کرد.
شعری از طاهره صفارزاده:
ای آفتاب
ای قامت بلند بودن
با من بگو
با من بگو
چگونه با طناب مومین اعتماد
در هرم بیکران تو آویزم وقتی که دلهره فرود
و حفره های کور زمینی
چون اضطراب لحظه تسلیم
شکوه آخرین تلاش را مخدوش می کند
گفتی من آسمان تو هستم
گفتم زمین ز مهر تو سرشار
اما باران دریغ شد
و باروری هسته تردید در معابر تکرار...
/1001/