پژمان جمشیدی: پرویز پرستویی گفت تو استثنایی!

بی انصافی است اگر تنها فاکتور شانس را در موفقیت پژمان جمشیدی در سریال «پژمان» مؤثر بدانیم و به استعداد او در ایفای این نقش اشاره نکنیم. پژمان جمشیدی جلوی دوربین سروش صحت رفت تا به قول پرویز‌پرستویی ثابت کند که می توان در عرصه بازیگری یک استثناء بود.پژمان جمشیدی مهمان یک فنجان چای «بانی فیلم» شد از زمین چمن، پرسپولیس، شماره هفت، استادیوم آزادی، ماجرای حضورش در باند علی پروین و...گفت تا ایده پژمان و حضورش جلوی دوربین سروش صحت.

- بله تنها در حد ایده ...

-بله، این تغییر زندگی هم از نظر مالی و هم از نظر برخورد اجتماعی و.. مد نظر بود.

-بله..

-بله، یواش یواش داشتم تجربه می کردم. از سوی دیگر وقتیکه از پرسپولیس بیرون می آیی این حس به تو دست می دهد چون پرسپولیس یک تیم بزرگ است با کلی شهرت و طرفدار، نیاز نیست از کل فوتبال بیرون بیایی. تا حس کنار رفتن داشته باشی خود پرسپولیس هم داستان خودش را دارد.

- بله...

-آره دو سال قبل هم ما را می خواستند...

- بله هم استقلال هم پیکان، پرسپولیس که ما را گرفت دیگر روی خرید های بعدی اش زوم نکرد گفت ما سال گذشته‌ای‌ها را حفظ می کنیم پژمان و بهنام را هم می گیریم سهراب (انتظاری) هم از شموشک آمد که اتفاقاً هردوشان آخر فصل مصدوم شدند.

-بله تماشاگران چون سهراب 9-10 گل زده بود می گفتند سهراب فرشاد پیوس، حامد رفت دبی و من شماره 10 او را پوشیدم.

-بله...

بله...

- سالی که قهرمان شدیم سال بعد بازیها  افتاد ورزشگاه تختی، آزادی رفت زیر کشت و همین مسئله کلی به ما لطمه زد اما آقای برانکو همان سال یک نفر از پرسپولیس به تیم ملی دعوت کرد که من بودم. سال های بعد هم مدام فیکس بودم اما یا سوم می شدیم یا دوم، قهرمان نشدیم. بعد از آن سال کم کم فوتبال حرفه‌ای شده بود، پول وارد فوتبال شده بود. سپاهان قدرتمند شده بود، پاس مثل همیشه خوب بود، ما هم با پرسپولیس قوی بودیم اما قهرمان نشدیم.

- آقای طالبی پای ماجرای ما ایستاد، یادم هست من مصدوم بودم مینیسک پایم صدمه دیده بود اما تا خوب شدم هفته بعد آقای طالبی مرا دعوت کرد. آن زمان من سایپا بودم، آن دوره که ما رفتیم جام ملت‌های آسیا، هفت تا پرسپولیسی بود، هفت تا استقلالی، هفت تا لژیونر با من می شدیم 22 نفر، آن زمان اوج من بود، آمدم پرسپولیس اما با افت پرسپولیس من هم افت کردم.

-بله اختلافات پروین و غمخوار، البته زمان مدیریت آقای دادکان بودم، و من به ایشان بسیار ارادت داشتم چرا که دو دوره کاپیتان تیم ملی دانشجویانی بودم که ایشان مدیر آن تیم بودند.

- (می خندد) نه بابا ما آن زمان ترجیح دادیم پشت یک پیشکسوت باشیم ولی الان به همه این دوستان احترام می‌گذارم. بالاخره پژمان جمشیدی هم جوان بود و ممکن است در زندگی اشتباهی کرده باشد.

- بله اصلاً خوش شانس نبودم چون همیشه دانشجو بودم هیچ مدیر برنامه و دلالی روی من سرمایه گذاری نمی کرد، چون سرباز بودم و نمی توانستند مرا به خارج ترانسفر کنند. این اتفاق هم جزو بد شانسی های من بود. آن تیم المپیکی که من بودم به المپیک نرفت، آن تیم  ملی که من بودم در بحرین با آن ماجرا دست به گریبان شد و نرفت جام جهانی، شاید اگر ما آن سال به جام جهانی می رفتیم زندگی من مسیر دیگری پیدا می کرد... من این اتفاق‏ها را بد شانسی نمی بینم چون به تقدیر اعتقاد دارم و خیلی کم به اختیار معتقدم.

-خداروشکر، اوضاع بد نیست! به هر حال پدرومادر من  فرهنگی بودند اگر فوتبال نبود من الان هیچ چیزی نداشتم.

- مگر مهندس‌های عمران که تازه فارغ التحصیل می شوند چقدر درآمد دارند.

-نه ولی پنجاه شصت میلیون آن زمان هم پول کمی نبود.

- خدا را شکر یک زندگی معمولی خوب دارم.

- خب اصلاً ما این سریال را بر مبانی همین واقعیت‏ها کار کردیم. این اتفاقات چیزهایی است که رخ داده و می دهد. (هر چند که برخی دوستان که تعدادشان کمتر از انگشتان یک دست هم هست از ما انتقاد می‌کنند) به هر حال  تو وقتی که می خواهی یک سریال کمدی بسازی مجبور هستی که کمی ساختار شکنی کنی، نمی توانی نشان بدهی که یک مهندس اتو کشیده مسیری اینگونه را طی می‌کند. ضمناً ما اسم این شخصیت را گذاشتیم پژمان جمشیدی تا دیگر به کسی بر نخورد تو می بینی ما همه فوتبالیست ها را بالا می بریم فقط همین را می کوبیم تا به کسی بر نخورد...من از طریق «بانی فیلم» می گویم ما نباید یک نفر و شغلش‏اش را به همه آدم های آن شغل تعمیم بدهیم، ما اینجا از یک انسان صحبت می کنیم، این نشان از آن ندارد که همه فوتبالیست ها اینگونه هستند.

-چون ما اصلاً از این زاویه نگاه نکردیم. آنقدر سریال فوتبالی ساخته شده. ما برنامه نود را داریم که خیلی جاها از هر اثر کمدی قوی تر است و گاهی از هر اثر دراماتیک درام‌تر ...ضمنا باید بگویم در این خصوص انقدر اطلاعات ما کامل نبود که بتوانیم دل را به دریا بزنیم. چون آن بحث خیلی کلان است و پای خیلی ها وسط می آید...

-نه من فقط ایده را دادم و برخی اطلاعات را در اختیار سروش گذاشتم. محراب و پیمان خودشان آنقدر فوتبالی هستند که کاملاً اشراف دارند. پیمان و محراب یک جورهایی روز نویس هستند و ما یکی دوبار برای دور خوانی دور هم جمع شدیم و با هم مشورت هایی کردیم. در کل همه چیز این فیلمنامه زاییده ذهن نویسندگانش است نه بازیگرانش...

-حتماً بوده مسائلی که قابل طرح نبوده است.

-بله، چرا که اگر همین الان بازیگری را کنار بگذارم موفقم چون یک کار با یک گروه را در کارنامه دارم. ولی من هیچ ادعایی در بازیگری ندارم همانطور که در فوتبال هم هیچ ادعایی نداشتم.

- ببین مردم بزرگترین داور کار هایی هستند که من انجام داده ام، هم فوتبال و هم بازیگری در سریال، پس نمی‌توانم ادعا کنم .

-برای همه زندگی حاشیه مفید است.

- من هم برخی مواقع در حد خودم داشتم، اما کلا خیلی حاشیه سازی را بلد نبودم. من بزرگ‌ترین قاضی زندگی ام را مردم و کارشناسان می دانم به همین دلیل خیلی به دنبال این نبودم که روی سکوها نامم را فریاد بزنند.

- اصلاً قرار نبود فوتبالیست بازی کند. اصلاً قرار نبود ساخته شود، این در حد یک طرح بود. (می خندد)

- من به پیمان و محراب اعتماد کردم. اول اینکه اینها در طنز سازی بسیار قدرتمند هستند و دوم اینکه این عزیزان مرا دوست دارند می دانم که می‌شود به آنها اعتماد کرد و بد مرا نمی خواهند.

-خب خودم هم زحمت کشیدم.

- نه به خدا، برو از همه آموزشگاه های بازیگری بپرس من جایی سر کلاس بازیگری نرفتم! (می‏خندد)

- خب خیلی ها در خیلی از هنرها استعداد دارند اما چون شرایط مهیا نمی شود استعداد آنها هم شکوفا نمی شود. در مورد فوتبال هم هستند افرادی که استعداد دارند از خیلی ها بهتر هستند اما هیچ گاه فرصت دیده شدن به آنها داده نشده و استعداد شان حرام می‌شود. به همین دلیل است که می گویم به شدت به تقدیر اعتقاد دارم، شاید خیلی ها از مهدوی کیا، من و دیگران بهتر بودند اما هیچ وقت  راست تیم ملی بازی نکردند، هیچ وقت در لیگ ایران هم بازی نکردند و رفتند شدند کارمند  بانک...شانس من بود که این ایده به مذاق پیمان خوش آمد.

- من دخالتی نکردم.

- چون اعتماد داشتم و پیمان هم خیلی آدمی نیست که بتوان در کارش دخالت کرد مگر خودش بخواهد.

- از من اجازه گرفتند. از آنجا که ما نمونه خارجی دکتر مرکر را داشتیم، گفتند تا به حال نداشتیم پس می تواند خیلی جذاب باشد.

- نقد خیلی ها در یکی دو قسمت اول همین بود اما الان قبول کردند. خواهشی که من  از تماشاگران دارم این است که پژمان جمشیدی سریال را بپذیرند و باور کنند به عنوان کسی که بلاهت دارد، کم هوش است. مهربان است اما گاهی پرخاش‌گری می‌کند. به نظرم افرادی مثل تو که اهل فوتبال هستید باید یک مقدار پژمان جشمیدی فوتبالیست را فراموش کنید، به نظرم اینطوری سریال را بهتر درک می کنید.

- خب بلاهت به کمدی بودن شخصیت کمک می کرد. به نظرم اگر فقط ساده بود تنها دلسوزی را ایجاد می کرد می خواستیم یک مقدار لج در بیاور هم باشد.

-(می خندد) نه اینقدر ابله!

- بله همین طور است، به خصوص در مباحث اقتصادی بسیار باهوش هستند.

- وحید یک کاراکتری است که فکر می‌کند خیلی زرنگ و رند است اما واقعیت چیز دیگری است!

-وحید و پژمان با هم بیشتر دوست هستند. وحید بیشتر از روی دلسوزی پیگیر کارهای پژمان است.

( می خندد) نه اجازه بده در ادامه خواهی دید که اینطور نیست ، واقعاً رابطه این دو با هم احساسی است.

- سام واقعاً بزرگی کرده، او در واقع اینجا  کار یک  پاسور را انجام می دهد. خیلی مهم است که سام این تجربه را نداشته و آمده تا این حد جذاب بازی می‌کند. به نظرم سام حضور درخشانی را دراین سریال و در نقش یک مدیر برنامه ایفا می‌کند. تمام رفتار های یک مدیر برنامه را در بازی او من حس می کنم. خیلی جاها  سام پاسکاری می‌کند تا طنز در دیالوگ یا بازی من در بیاید. من واقعا از او کمال تشکر را دارم چون او هم بازیگر با تجربه ای است و هم انسان با شخصیت و بزرگواری...

-بله من تماس می گرفتم دعوت می کردم ضمن اینکه آقای کریمی مدیر تولید سریال نیز با بچه ها در ارتباط بود. جا دارد اینجا از تمام  فوتبالیست های عزیز که احترام گذاشتند و منت سر ما گذاشتند و تشریف آوردند تشکر کنم.

- نه درحد یک بیننده...

- بسیار زیاد، چون او هم سابقه نویسندگی، هم  کارگردانی و هم بازیگری دارد بسیار خوب لحظات را به من نشان می داد تا بتوانم این کاراکتر را در یک چهار چوب مشخص دربیاورم. بازی ام بیرون نزند خدای نکرده به سمت لودگی نروم، سروش واقعاً  با اشراف مراقب همه چیز بود. او کارگردان با‏ هوشی است و کارش را خوب بلد است. تمام بازیگران سریال را با نگاه خاص که داشت کارگردانی می کرد.

تو با فوتبال وارد حاشیه نشدی و الان با نقش پژمان و مصاحبه‏ های هر روزه‌ات فرصت این را داری که حواشی مفصلی را در کنار خودت جمع کنی و...

- من دو بار می میرم... (می‏خندد) به هر حال من یک تجربه فوتبالی دارم پس می دانم چگونه باید برخورد کنم که از حواشی به دور زندگی کنم. شاید کارهای اشتباهی آن زمان داشتم که مراقب هستم تکرار نشود، مخصوصاً ارتباط با خبرنگاران و اهالی رسانه، آن زمان جوان بودم ولی الان می دانم که باید یک ارتباط متقابل باشد همراه با احترام و اعتماد متقابل ....

- (می خندد) همه خبرنگاران خطرناک هستند. ولی خبرنگاران چه نقد و چه تعریف شان برای هنرمند، ورزشکار  و حتی سیاست مدار مفید است از حب و بغض بری باشد. من فکر می کنم گاهی رفتار خود ما یک چیز هایی را خطرناک جلوه می دهد.

- خب همه انسان ها برای همسرشان یکسری لوس بازی دارند که با زندگی اجتماعی شان متفاوت است. ( می خندد) زندگی زناشویی تمام مردان با هر حرفه ایی با زندگی حرفه ای شان متفاوت است.

- اکثراً تماس گرفتند و تبریک گفتند.

- من با این عزیزان برخوردی نداشتم.

- نه من عاشق فوتبالی ها هستم.

- من توقعی از پرسپولیسی ها ندارم. البته از وقتی آقای رویانیان آمده چند کار کرده که برای من کافی است. پولی را ماهیانه به فوتبالیست های پیشکسوت می‌دهند که به من تا به حال داده نشده، یک ساختمان هم احداٍث کرده‌اند که اهالی پیشکسوت پرسپولیس آنجا دور هم جمع می شوند. گاهی هم برای جلسات ما را صدا می‌کنند همین... مگر من برای پرسپولیس چه کرده ام که توقعی داشته باشم. پرسپولیس کلی پیشکسوت دارد مگر می توان به همه آنها به نحو احسن رسیدگی کرد؟

- من سفید امضاء کردم و گفتم هرچه قاسم خانی ها بگویند قبول دارم. نیامده بودم که پول دربیاورم و در نهایت شک نکنید کمتر از همه بازیگران کار گرفتم .

-هنوز نمی دانم.

-بله ما اجازه گرفتیم تا بازخورد سریال را ببینیم.

-بله، امیدوارم مخاطبان و کارشناسان و البته اهالی هنر هم راضی باشند من تمام تلاشم را کردم و باز هم می‌گویم هیچ ادعایی ندارم.

- من از تمام پیشکسوتان هنر به خصوص بازیگران، قبل از شروع سریال اجازه گرفتم و اینجا هم از آنها عذرخواهی می کنم، از الطاف دوستان بزرگواری مثل آقای پرویز‌پرستویی که طی تماس شان اعلام کردند تو نشان دادی که می‌شود یک استثناء بود کمال تشکر را دارم.

کماکان می گویم هیچ ادعایی در بازیگری ندارم و می دانم این حرفه پیچ و خم‌های خودش را دارد، به پسران و دختران جوان که سالها فعالیت می‌کنند در عرصه تئاتر و تصویر تا در این حرفه صاحب جایگاهی شوند هم احترام می گذارم، می دانم چه مسیر سختی پیش روی دارند. امیدوار هستم در کارشان موفق باشند، بدانند که من قصد جسارت نداشتم و تنها یک تجربه بود که می تواند تکرار هم نشود. از آقای چگینی و آقای صحت هم که به من اعتماد  کردند کمال سپاسگزاری را دارم. امیدوارم در عرصه طنز تلویزیون تابوشکنی بشود تا طنز سازان بتوانند با حرفه های مختلف از جمله سیاسیون شوخی و همه مشاغل را نقد کنند. من با سریال « پژمان» جادوی تلویزیون را دیدم

منبع : بانی فیلم

/117/