سهراب سپهری، در پانزدهم مهرماه 1307 در شهر کاشان به دنیا آمد. پدرش اسد اللّه سپهری، کارمند اداره پست و تلگراف و اهل هنر و ادب بود. جدّ فروغ ایران مادر سهراب، به محمد تقی خان ملک المورخین، نویسنده کتاب ناسخ التواریخ میرسد. سهراب دوره شش ساله ابتدایی را در کاشان گذرانْد
سهراب سپهری، شاعر نوپردازی است که از اوان زندگی، با هنر، فرهنگ و ادب رشد یافت. کودکی او با شادی و کنجکاوی؛ نوجوانیاش با پرسش و رسیدن به دانایی و بزرگسالیاش با درک حقایق همراه شد. او همواره به احساسهای پاک و ظریفش بها میداد و با ایمان و اندیشهای پاک در مسیر شناخت گام میگذاشت
سهراب سپهري يكي از چهره هاي معاصر ايران به شمار مي رود كه در دو رشته هنري شعر و نقاشي كسب موفقيت كرد و به شهرت رسيد . او در چهارم دي ماه سال 1307 هجري .ش در شهر قم به دنيا آمد . او تحصيلات ابتدايي را در زادگاه خود و دوره متوسطه را در كاشان به پايان رسانيد ، سپس به تهران
صداى پا مى آيد. نزديك مى شود و به هيئت چشمه، دريا يا بركه مرا هم با خود مى برد: بر لب آب، زير اقاقى ها و سمت كعبه اى كه مثل نسيم مى رود باغ به باغ، مى رود شهر به شهر. اهل كاشان است. متولد نيمه مهرماه سال ۱۳۰۷ و مرگى كه فقط يك تاريخ تشريفاتى
حافظ، غزلسراى بزرگ، منبع الهام در فرهنگ عمومى ماست و بر بسيارى از انديشه ها، نمادها و رفتارها و حتى معمارى ايرانى تاثيرگذار بوده است. تاثير حافظ بر نرمافزار و سخت افزار انديشه و فرهنگ ايرانى چنان عمق و گستره اى دارد كه از سبك هندى و صفويه و تاثير بر فلسفه ملاصدرا گرفته تا بر ادبيات
«سعدی شیرازی» که به خودی خود کلامش از شیرینی و حلاوت خاصی برخوردار است و به قول خودش «قیامت می کنی سعدی بدین شیرین سخن گفتن» وقتی از خداوند تبارک و تعالی سخن می گوید و جلوه های خداوندی را در کلامش به تصویر می کشد، شیرینی سخنش مضاعف شده و در عذوبت کلام،
اين مقاله شرحي از شعر سهراب سپهري است با عنوان شب تنهايي خوب. به نظر نگارنده شرح و تفسير معقول و مستدل شعر معاصر يكي از نيازهاي جدي جامعه ي ادبي امروز ايران است كه بايد منتقدين بدان توجه ويژه نمايند زيرا موجب آشنايي بهتر و بيشتر مخاطبان با آثار بزرگ ادبي است.
شعر لولوي شيشه ها يك شعر تصويري است، شعري كه همچون آينه اي شاعر را در مقابل تصوير خود مي نشاند تا او را به بازبيني خويش و ريشه يابي عميق ترين ترس هايش كه تا دوران كودكي امتداد مي يابند، وادارد. از اين رو اين شعر جنبه اي روان شناسانه و سمبليك نيز مي يابد:
آدم اینجا تنهاست، و در این تنهایی، سایه نارونی تا ابدیت جاری است. بعد از تو چقدر تنها شدهایم! من هم بعد از تو، حس همان ماهیهایی را دارم که در حوضی گل آلودند؛ حوضی که حتی خواب دریا هم در آن پلک نمیزند. حس گنجشکانی را دارم که سالهاست شاخه هیچ درختی بالهایشان را نبوسیده است.
آبها گل شدند و تو ماندی و ماهیهای خفه شده در باتلاق مدنیت مدرن.شاعر نقّاشی، نقاشیِ شاعر! از چه رو صدای ماندنی تو دیگر در کوچههای کاشان نمیپیچد؟ خنده زخمیات دیگر به درختهای ابیار و نیاسر نمیافتد.حیاط امامزاده چقدر ساکت است!
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
