نامی عمومی برای کتابهایی که در دو باب از ابواب فقه نوشته می‌شود. در کتابهای حدود از کیفرهای بدنی در برابر انجام دادن کارهایی مخالف احکام اسلامی بحث می‌شود که بر انجام دهنده‌ی آن وارد می‌آید

ثلاثی مجرد حَدَدَ، یَحدُدُ، حَدداً یا حدِّ، یَحُدّ حَدّاً: مرز میان دو چیز، اندازه، عقوبت، جدا کردن چیزی از چیز دیگر، بازداشتن، پایان هر چیز، و معانی دیگر. اصطلاح فقهی حد با معنای عقوبت و اندازه مناسب...

مفهوم در اصطلاح اصولیین امامیه به معنای موافق یا مخالفی گویند که از درون یک جمله به دست می‌آید. به تعبیر دیگر جمله‌ای نظیر (اگر هوا آفتابی باشد به گردش می‌روم) دارای یک منطوق است که

یا حجیت گفتار و نظرات زبان شناسان و آگاهان به زبان عربی. مقصود از این اصطلاح در اصول فقه امامیه بررسی اختلاف نظری است که میان اصولیین امامیة درباره‌ی ارزش اظهار نظرهای ملغوی درباره‌ی

از اصطلاحات اصول فقه امامیه. مقصود از ظواهر دلالت متن یک نوشتار یا گفتار است، یا به عبارت دیگر استفاده‌های مستقیم و تحت اللفظی عُرف عام از یک نوشته یا گفته را ظاهر استفاده شده از آن گویند.

از اصطلاحات اصول فقه امامیه است، و مقصود از اصطلاح شهرت، شایع شدن یک موضوع یا حکم میان مردم یا گروهی از آنان نظیر فقیهان و محدثین است. و شهرت در اصطلاحات اصولی در دو معنی به

اخباری که از معصومین علیهم السلام به ما رسیده است، در مرحله‌ی نخست به دو قسم تقسیم می‌شود: خبر متواتر، خبر آحاد. خبر متواتر به موجب تواتری که دارد، صدور آن از معصوم (علیه السلام) قطعی است

یا حجت، اصطلاحی است که در علم اصول فقه امامیة و منطق مورد استفاده است و از نظر مفهوم در استعمال منطقیین، تفاوتی با مقصود اصولیین دارد. حجت در زبان عربی به معنای آن چه که قابلیت و

به فتح حاء و سکون جیم و راء، از اصطلاحات فقه امامیه است و در لغت به منع بازداری و جلوگیری می‌باشد، و در اصطلاح فقهی به حالتی گویند که برای برخی اشخاص پیش آمده و بر طبق قوانین شرعی آنان

نامی عام برای رشته‌ای از کتابها درباره‌ی یکی از مسایل فقه شیعی امامی. واژه‌ی «حبوة» در لغت به معنی دادن چیزی به کسی بلاعوض است. حبوة در اصطلاح فقها عبارت از آن چیزی است که بزرگ‌ترین