حبا، یحبو، حبواً به فتح و کسر حاء و سکون باء و فتح واو - حباء به کسر حاء. این قول لحیانی است و بعضی حبوة را اسم مصدر دانسته‌اند. حباء: عطاء بدون منت و جزا. حبا حبواً: عطا کرد عطا کردنی

می‌توان تغییرات فقه مالکی را به دو جریان اکثریت سنت‌گرا و اقلیت متجدد تقسیم کرد. با این همه، مهم‌ترین ویژگی‌های فقه و آموزش‌های فقهی را که هر دو گروه فوق از آن برکنار نبودند، می‌توان به

مرینیان با هدف پر کردن خلأ دینی ناشی از زوال اندیشه‌های موحدون، به فقه مالکی تمسک جستند. از این‌رو، یکی از مهم‌ترین اهدافی که مرینیان کوشیدند تا به مثابه هویت ملی، دست کم در بین

مهم‌ترین پرسشی که فقیهان مطرح کردند، در بخش شریعت و ادامه‌ی آن بود. آنان پرسیدند: «آیا فقیه شیعه دوازده امامی اجازه دارد با استفاده از قرآن و حدیث و سنت و عقل فتوا صادر کند؟»

یکی از مسائل مورد ابتلا در هر جامعه‌ای، فعالیت‌های اطلاعاتی است. در این میان، از نظر اسلامی باید حکم شرعی این‌گونه فعالیت‌های روشن شود، یکی از قواعدی که مورد استناد برای فعالیت‌های اطلاعاتی می‌تواند

نظام اسلامی نظامی فقه محور است تا آنجا که فلسفه حکومت اسلامی بسترسازی برای جریان «فقه» به معنی اصطلاحی آن یعنی «احکام عملی» در جامعه است و فقه تئوری اداره انسان در ابعاد مختلف زندگی از گهواره تا

وجود سازمان‌های اطلاعاتی در کنار نظام‌های سیاسی یک ضرورت است و با توجه به تهدیدهای داخلی و خارجی که برای هر نظام سیاسی وجود دارد، واحدهای اطلاعاتی و امنیتی یکی از عوامل مهم قوام و بقاء حکومت‌ها

بسیار پیش آمده که انسان در زندگی روزمره و عادی خود، در موقعیتی قرار گرفته که ناچار بوده است از میان دو منفعت، یا دو ضرر، یکی را برگزیند و به عبارت دیگر، سر دو راهی قرار بگیرد. این جاست که به حکم

تَعَّبُدي، (= تعبداً) اصطلاحي است اصولي منسوب به تعبد و تعبد به معناي عبادت و طاعت و خشوع و خضوع مي‌باشد. تعبدي يعني از روي تعبد و بدون چون و چرا پذيرفتن امر شرعي. اصوليين متأخر اين اصطلاح را در

تعارض دعوي، (= تعارض در دعوي)، در اصطلاح فقها و در کتاب قضاء در موردي استعمال مي‌شود که دو نفر نسبت به ملکي ادعاي مالکيت کنند، اين مسأله داراي صور مختلف و گوناگوني است و فقهاي شيعه