راه منــــــــــى اى شيخ، ز گلــــزار برو از ســـر راه من اى رنـــــد تبهكـــــــار برو تو و ارشاد من اى مرشد بــــى رشد و تباه! از بـــــرِ روى مـــن اى صوفــــى غدّار برو اى گــــــرفتار هواهــــاى...

از ديــــــار هستى در نيستى خزيديم از هــــر چه غير دلبر، از جان و دل بريديم با كــــــــــاروان بگوييد از راه كعبــه برگرد ما يار را به مستى بيــــــرون خانه ديديم لبّيك از چـــــــه گوييد اى...

از دلبــــرم به بتكـــــــده نام و نشان نبود در كعبــــــــه نيز جلـوه‏اى از او عيان نبود در خانقــــــــاه ذكرى از آن گلعذار نيست در ديــــــر و در كنيسه كلامى از آن نبود در مَــــدْرسِ فقيه به...

هـــر جا كه شدم از تو ندايى نشنيدم جـــز از بت و بتخــــانه اثـــر هيچ نديدم آفـــــاق پر از غلغله است از تو و هرگز بــــا گــــوش كر خود بصدايى نرسيدم دنيـــا همه درياى حيات و من مسكين يـك قطره...

كه گويم غم دل جز تو كه غمخوار منى همـــه عالـــــم اگرم پشت كند يــار منى دل نبندم بـــــه كسى روى نيارم بــــه درى تا تو رويــــــاى منى، تــــا تو مدد كار منى راهى كـــــوى توام قافله ســـالارى...

ساغر از دست ظريف تو گناهى نبود جز سر كوى تو اى دوست پناهى نبود درِ امّيد ز هر سوى به رويم بسته است جـــز در ميكــــده ، امّيـــد به راهـــى نبود آنكــــه از بـاده عشق تو لبى تازه نمود ملك هستى...

در ميكــــده با آه و فغان آمده‏ام از دغـــل‏بــــــــازى صوفى به امان آمده‏ام شيخ را گـــــو كــه درِ مــدرسه بربند كه من زيـن همـــه قال و مقال تو به جان آمده‏ام سر خـــــــــُم باز كــن اى پير...

دكّـــــه عطر فروشى است و يا معبر يار مـــــاه روشنگــــر بزم است و يا روى نگار اى نسيم سحـــــرى از سر كويش آيى كـــه چنين روح فــــزايى و چنين غاليه بار غمزه‏اى! تا بگشــــــايى به رُخم راه اميد...

دلم بـــود كه جان در ره جانان بدهم جان ز من نيست كه در مقدم او جان بدهم جام مى ده كه در آغوش بتى جا دارم كــــه از آن جـــــــايزه بر يوسف كنعان بدهم تـــــا شدم خادم درگاه بت باده فروش به اميــــــران...

گلرخان بگوييد ، ما را به خود پذيرند از عــــــــــاشقان بيدل، همواره دست گيرند دردى است در دلِ ما ، درمان نمى پذيرد دستى به عاشقان ده كـز شوقِ دل بميرند پـــــا نه بــــه محفلِ ما ، تاراج كن دل...