داستان کشف پنی سیلین توسط کاشف آن الکساندر فلمینگ، داستانی آموزنده و جالب است. در طی جنگ جهانی اول، او برای معالجه‌ی سربازان زخمی، به جبهه‌ی جنگ اعزام شد.

گیرولامو کاردانو در تاریخ احتمال حکم یک گذار را دارد. البته هر ریاضی‌دان شایسته‌ی ذکری، به مفهومی، نقش یک گذار را دارد؛ هر ریاضی‌دان خوبی خطاهای گذشته را تصحیح و درحد خود

برخی از انواع ریاضیات به قدمت کلام مکتوب است. احتمالاً هندسه قدمت بیشتری دارد. ما دارای سوابق مکتوبی از فرهنگ‌هایی هستیم که در تاریخ جهان، زود ظهور کردند و در آنها می‌توانیم مسائل و

امروزه استفاده از الکتریسیته یا برق به صورت‌های مختلف مستقیم یا متناوب، ضعیف یا قوی، تک فاز یا سه فاز، آن‌قدر با زندگی ما عجین شده است که زندگی‌امان بدون آن تقریباً کاملاً فلج می‌شود.

این مقاله بحثی را در مورد نقشی که دانشوران مسلمان در توسعه‌ی فکر علمی در قرون وسطی بازی کردند ارائه می‌دهد. به بحث در این مورد پرداخته می‌شود که مسلمانان تنها به ایفای نقش

حارث بن کلده ثقفی، پزشک اهل طائف، شاید نخستین عربی باشد که بتوان او را پزشک نامید. گویا پرورش وی در طائف که فرهنگی کم و بیش متفاوت از دیگر نواحی عربستان داشت

واژه‌ی پزشکی از واژه‌ی اوستایی «باشز»(1) به معنای آسیب‌زدا گرفته شده است. این واژه در زبان پهلوی به صورت «باشز زنیشتی»(2) و به همان معنا تغییر شکل داد.

در اوایل قرن پنجم هجری ( یازدهم میلادی)، به یکی از بزرگترین ریاضیدانان و فیزیکدانان قرون وسطی بر می خوریم و او علی بن محمدبن الحسن بن الهیثم

اثری بزرگ که به نام جابربن حیان است، بعضی از منابع آن به شیوه ی هرمسی تعلق دارد. در اینجا باید به کوشش پر ارزش مأسوف علیه پل کراوس (1) که به تحقیق درباره ی جابر

آلن تورینگ در سال 1912 در یک خانواده‌ی طبقه‌ی متوسط بالا در لندن به دنیا آمد. پدرش کارمند دولت انگلیس در هندوستان و مادرش دختر رییس کل راه آهن مَدرَس بود