قرآن کریم، با روش روانشناختی اجتماعی، از دو راه می خواهد مردم را از تجاوز به اموال یتیمان بازدارد: نخست، از راه توجه دادن به مکافات دنیوی، که ممکن است دیگران با یتیمان شخص ستمگر همان کنند که او با یتیمان...

از نظر اسلام، فردی که هیچ توجهی به امور مسلمانان و همنوعان خود ندارد، با آنکه در میان آنان زندگی می‌کند، از آنان نیست، بلکه تافت‌های جدا بافته و بیگانه است.

در آموزه‌های اسلامی تأکید می‌شود که مؤمن، برادر مؤمن است؛ چشم اوست؛ راهنمای اوست؛ به او خیانت نمی‌کند؛ بر او ستم روا نمیدارد؛ فریبش نمیدهد؛ و اگر وعده‌ای به او داد، خلف وعده نمی‌کند.

انفاق و وقف چه فرقی با هم دارند؟ جه نسبتی بین این دو موضوع وجود دارد؟ اسلام چه نطری در این مورد دارد.؟