از آنجا که واژه‌های تعلیم و تربیت، از جایگاه خاصی در فعالیت‌های آموزشی برخوردار است، مناسب است که در این جا به طور خاص‌تری به ارتباط دو مفهوم مذکور بپردازیم.

هدف اندیشه ورزی و کسب بینش و دانش نسبت به پدیده‌های انسانی این هدف واسطی نیز در عرصه اعمال جمعی، اما با نظر به تأمین عفت و عدالت و رأفت در نظر گرفته شده است.

به علاوه، محدود کردن رب به مفهوم مالک نیز وجهی ندارد. رب به معنای مالک و مدبر است، نه تنها مالک؛ و تدبیر الهی شامل همه شئون موجودات و مخلوقات اوست، اعم از جنبه‌های جسمی و علمی.

با توجه به جنبه زیباشناختی جلوه‌های حیات پاک، کسی که به سطح این نوع زندگی می‌رسد، واجد ذائقه‌ای مناسب برای درک زیبایی‌ها و گرایش به سوی آنها نیز می‌گردد.

تربیت، در دوران کودکی، یعنی دوران پیش از بلوغ و تکلیف تحقق نمی یابد، زیرا توانایی شناختی کودک ضعیف است و امکان انتخاب و عمل بر اساس آن نیز برای وی فراهم نیامده است.

هنگامی که اندیشیدن درباره آموزه‌های دینی، چون هدف تعلیم و تربیت قرار می گیرد، نظر بر آن است که به القا و تلقین آنها نپردازند و حتی به اطلاع یافتن از آنها نیز اکتفا نشود بلکه اندیشیدن و فهم نسبت به آنها...

هدف اندیشه ورزی و کسب بینش و دانش نسبت به پدیده‌های طبیعی؛ این هدف، در عرصه اعمال جمعی و با نظر به رفع فقر و ایجاد غنا مطرح شد.