«پیامبر و کسانی که ایمان آورده‌اند حق ندارند برای مشرکان پس از آنکه روشن گشت که آنها اهل آتش هستند، طلب آمرزش کنند، هر چند آنان از نزدیکان آنها باشند».

نزدیک به ربع قرن پیش در شهرستان تبریز کتابی، به نام «تفسیر آیات مشکله قرآن» به قلم آقای «یوسف شعار» منتشر شد. مؤلف آن کتاب بدون ملاحظه اصول و قواعد تفسیر، به توضیح یک رشته آیات پرداخت و در نتیجه دچار

این خط در عمل مانعی بود که خروج روایات را از محدوده‌ی توانمندیهای خود بازمی داشت لذا این خط رواج این روایتها را محدود کرد، اگرچه آنها را حذف نکرد. پس در بیان مشکل قرائت به معنا متعرض شدن به خط عربی، محلی...

بدون شک، به نظر ما در مسأله «قرائت به معنا» نتیجه طبیعی اجازه قرائت قرآن به هفت حرف می‌باشد، به ویژه آن دسته از روایتهایی که گاهی شکلی از شکلهای اختلاف جایز در نظام قرائت را مشخص می‌کردند، مثل آنچه که...

بسیاری از قدما و معاصران به تفسیر مراد از حروف هفتگانه پرداخته اند که ما از آرای ابومحمد عبدالله بن مسلم بن قتیبه (در گذشته به سال 276 هـ. ق.) آغاز می‌کنیم.

رای شیعه امامیه بیانگر جنبه‌ی دیگری در مساله‌ی حروف هفتگانه است. رای شیعه را سید ابوالقاسم موسوی خویی به تفصیل و روشنی، در کتاب «البیان فی تفسیر القرآن» آورده است. روش وی در بررسی مشکل آن است که

در ابتدای 29 سوره از سوره‌های قرآن، یك یا چند حرف از حروف الفبا وجود دارد كه مجموعاً 78 حرف است كه با حذف مكررات، 14 حرف می‌شود. یعنی نصف حروف هجاء كه 28 حرف است. این حروف (واقع در اوایل سوره‌ها)

جنبه‌ای كه برای حجیت قرائات سبع ارائه داده‌اند، حدیث معروف «اُنزل القرآنُ علی سبعهِ احرُفٍ» است؛ یعنی قرآن به هفت حرف نازل شده است تا اشاره‌ای باشد به قرائات سبع.

چون اسباب نزول از راه نقل روایت به دست می‌آید و متأسفانه وقایع و حوادث، در گذشته ضبط نمی‌شد، بنابراین غالب روایات منقول چندان منابع قابل اعتمادی نیستند، جز اندكی كه بیشتر آنها ضعیف السند یا متعارض و متهافت...

فقها و دانشمندان اسلامی با توجه به سبب و شأن نزول و ظهر و بطن آیات، قاعده‌ای را به دست آورده‌اند و با تمسك به آن قاعده، احكام را استنباط می‌كنند. آن قاعده عبارت است از: «العبرة بعموم اللفظ لابخصوص المورد؛...