یکی از مسائل مورد ابتلا در هر جامعه‌ای، فعالیت‌های اطلاعاتی است. در این میان، از نظر اسلامی باید حکم شرعی این‌گونه فعالیت‌های روشن شود، یکی از قواعدی که مورد استناد برای فعالیت‌های اطلاعاتی می‌تواند

نظام اسلامی نظامی فقه محور است تا آنجا که فلسفه حکومت اسلامی بسترسازی برای جریان «فقه» به معنی اصطلاحی آن یعنی «احکام عملی» در جامعه است و فقه تئوری اداره انسان در ابعاد مختلف زندگی از گهواره تا

وجود سازمان‌های اطلاعاتی در کنار نظام‌های سیاسی یک ضرورت است و با توجه به تهدیدهای داخلی و خارجی که برای هر نظام سیاسی وجود دارد، واحدهای اطلاعاتی و امنیتی یکی از عوامل مهم قوام و بقاء حکومت‌ها

بسیار پیش آمده که انسان در زندگی روزمره و عادی خود، در موقعیتی قرار گرفته که ناچار بوده است از میان دو منفعت، یا دو ضرر، یکی را برگزیند و به عبارت دیگر، سر دو راهی قرار بگیرد. این جاست که به حکم

آنچه در این مقاله به آن می‌پردازیم، سیره فقها در بهره‌گیری از روش‌های پنهان‌کاری برای حفظ دین است. هیچ کتاب یا مقاله‌ای با محوریت این موضوع تاکنون نوشته نشده است و برخی از شواهد را باید در لابه‌‎لای

اطلاعات و اشراف اطلاعاتی یکی از نیازهای اساسی و بنیادی و در حقیقت یکی از عوامل موفقیت سازمانهای اطلاعاتی - امنیتی است که نقش مهمی در تأمین نیازمندی‌های اطلاعاتی و عملیاتی دارد. اهمیت این مسئله در

آگاهی و اطلاعات طبقه‌بندی شده از اموری که به گونه‌ای به امنیت یک حکومت مربوط است از مؤلفه‌های قدرت یک حکومت به شمار می‌آید. بدیهی است قدرت یک نظام به ویژه در عصر کنونی تنها در مقوله

تأسیس نظام جمهوری اسلامی بر پایه اصول، معارف، ارزش‌ها و بینش دینی یکی از مهم‌ترین رخدادهای نیمه دوم قرن بیستم به شمار می‌آید. زیرا تأسیس حکومت بر پایه اندیشه‌های دینی، به ویژه در اوج دوران مدرن،

امروزه تکاپوهای اطلاعاتی و امنیتی تخصصی و هدفمند برای هر حاکمیتی و حکومتی ضرورت و بایستگی دارد. بر این پایه در کنار ساختارهای حکومتی و حاکمیتی، نهادهای متصدی وظایف امنیتی و اطلاعاتی فعال

قاعده نفی سبیل از مهم‌ترین و بنیادی‌ترین قواعد در مجموعه نظام فقهی و حقوقی اسلام است و در حوزه‌های مختلف فقه اسلامی جریان و کاربرد دارد. قاعده نفی سبیل همچون قاعده «لاضرر» قاعده حاکم است؛ یعنی