ممکن است پاره‌ای از عرفا پس از کشف و شهود توسط ذهن و ذهنیات و پیش فرض های خود، به تفسیر یافته‌های حضوری بپردازند و تفسیر خود را که نوعی مکاشفه شیطانی و از سنخ علم حصولی است، مکاشفه ربانی و الهی تلقی کند.

عقل استدلال گر اثبات می کند که اگر واقعیت خارجی، منشأ پیدایش صور ادراکی نباشد و صور و ادراکات حسی، زاییده نفس انسان باشد، باید انسان در هر حالت و زمان و مکانی، آن ادراک حسی را داشته باشد.

اثبات پذیری گزاره‌های توصیه‌ای یعنی گزاره‌های اخلاقی، فقهی و حقوقی یا با کمک بدیهیات عقل عملی (نیکو بودن عدالت و زشت بودن ظلم) و یا با کمک معقولیت پذیری گزاره‌های توصیفی به دست می آید.

روزی که بر خلاف عمر دیرپایش، هفت ماهه متولد شد و پس از ۱۴ ساعت بی‌هوشی به هوش آمد، هیچ کس باور نمی‌کرد، بناست این کودک قرنی را به شگفتی وادارد!

خداوند مبدأ جمال و کمال است. از جلالی برتر و نوری فراتر نسبت به دیگر موجودات برخوردار است و پوشیده از دید دیگران است و این پوشیدگی از ناحیه کمال نور و شدت ظهور اوست.

ذات اقدس حق گرچه بسیط محض بوده و تبعیض بردار نیست و لیکن علم ممکن به واجب، به وسعت معلوم نمی باشد؛ بلکه به اندازه عالم است. عالم به خدمت معلوم و شاهد به محضر مشهود می رود و در حوزه وجود و شهود خود از آن...

خطبه مبارکه در مقام بیان این است که هرگونه کیفیت و صفت امکانی که از گونه ای «تحدید» حکایت می کند از ساحت کبریای حق سبحانه منفی است و در عین حال همه کمالات وجودی در وی موجود است.

مسئله انقسام علم را به دو قسم علم حصولی و حضوری و انقسام علم حضوری را به سه قسم علم شیء به نفس ذات خویش و علم علت به معلول و علم معلول به علت، حل می نماید؛ زیرا علم حق سبحانه به ذات خویش و همچنین به اشیاء،...

تنها کسی خدا را می شناسد که او را با خودش شناخته باشد و در نتیجه کسی که او را با خودش نشناخته، او را نمی شناسد و غیر او را می شناسد. میان خالق و مخلوق چیزی نیست و خداوند همه اشیاء را از هیچ (و نیستی) به...

فرق بین جدال احسن و برهان آن است که اگر مقدمات استدلال از جنبه حق و معقول بودن مورد استفاده قرار بگیرد، آن استدلال برهان نام دارد و اگر از جنبه حق و مقبول و مسلم بودن مورد استشهاد قرار گیرد، جدال احسن...