حکیم ابوالقاسم فردوسی شاعر نامور و حماسه سرای بزرگ ایران از مردم طوس خراسان است که در دهِ «باژ» از ناحیه‌ی «طابران» در حدود سال‌های 329 و 330 هجری قمری دیده به جهان گشود.

شاهنامه‌ی فردوسی بیش از هر کتاب دیگر در زبان فارسی سرگذشت و روح مردم باستانی ایران را در خود بازتاب داده است. بنابراین می‌توانیم از آن گواهی‌هایی بگیریم که ایرانی چگونه کسی بوده است و از زندگی چه می‌خواسته....

در شاهنامه همواره از ولایات و شهرهای خاوری ایران سخن به میان آمده و از برخی نواحی تا پایان دوره‌ی پهلوی، یعنی تا اوایل دوره‌ی بهمن، كمتر سخن به میان آمده است. از جمله‌ی این نواحی آذربایگان است، ولی در...

حکیم ابوالقاسم فردوسی استاد بی بدیل و سخن سرای کم نظیر و حماسه سرای بزرگ ایران و یکی از گویندگان مشهور جهان و به قول استاد صفا «ستاره درخشان آسمان ادب فارسی و از مفاخر نامبردار ملت ایران است». در حدود...

در حالي که ادبيات ملي ما با دو فرهنگ اسلامي و کهن ايراني گره خورده است ادبيات قومي در کشور ما پيوندي ناگسستني با ادبيات ملي يافته است. لذا با توجه به اين منابع، فرهنگ و آثار لري از سه منبع شاهنامه، دين...

حماسه سرایی بوشنیاکها بخش مستقلی از حماسه سرایی قلمرو زبانی واحدی است که حماسه سرایی بعضی از اقوام دیگر اسلاو جنوب (نظیر کرواتها، مونته نگرویی ها و صربها) را نیز در برمی گیرد

ترجمه ی آثار ادبی به زبانهای دیگر، نشانه ی وجود «روح» و «پیام» خاصی در آنها است که مردم دیگر هم آن «محتوا» را با فطرت خویش مأنوس می یابند. این مرزشکنی در ادبیات، افزون بر جنبه ی محتوایی و غنایی آن، جنبه...

ادبیات ایران تأثیری فراوان بر ادبیات ایتالیایی داشته است و از میان همه ی بزرگان ادب فارسی به طور خاص فردوسی، نظامی، عطار، سعدی، مولوی، حافظ و جامی سهم بیشتری در این کار داشته اند. ادبیات فارسی پس از ورود...

شاهنامه ی فردوسی، گنجینه ای از افسانه های تاریخی اقوام آریایی، هم چون افغانها، کردها، بلوچها، آستینها، تاجیکها و ایرانی ها است و گزارشگر همه ی آداب و سنن آنها می باشد.

شاهنامه ی فردوسی از قرن یازده میلادی در آسیای مرکزی بین ترکان منطقه به طور گسترده ای رواج یافت. شاهنامه به خاطر محبوبیتی که در بین مردم پیدا کرد باعث ترویج زبان فارسی در سراسر مناطق آسیای مرکزی و قفقاز...