طیبه شادمانی در شعر زیر حال و هوای روزها و سال های خفقان آور قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران را به خوبی بازگو کرده است.

یک روز پدران ما آن قدر پای انقلاب ایستادند تا پیروز شد، و آن را به دست ما سپردند و حالا ما باید تا می توانیم از آن مراقبت کنیم و بعد ما نوبت فرزندان‌ ما است. همه باید مثل چشم هایمان از انقلاب مراقبت کنیم.

بزرگ شدن به سن و سال نیست، آدمی در هر سنی که باشد، اگر دلی بزرگ داشته باشد با وجود همه سختی ها و ناملایمات زندگی باز هم می تواند قوی باشد و پای اعتقاداتش بایستد و از آن ها دفاع کند.