بر اساس رویکردهای جدید، بررسی منابع و مدارک کمتر در کانون توجه قرار دارد و بر ‌جنبه‌های ذهنی تاریخ نگاری از قبیل به کارگیری قدرت تخیل تأکید می شود.

راجرز در برنامه درسی خویش در تاریخ سعی دارد تا با ترکیب شواهد، دو نوع رویکرد سنتی ذهن گرایانه و واقع گرایانه به تاریخ را در هم تند و از یک جانبه نگری هر یک پرهیز کند.

فرد خود را با الزام بیرونی و اجبار روبه رو نمی بیند بلکه می داند که قاعده اخلاقی به نفع خود اوست، از این رو، با الزام درونی به انجام آن مبادرت می ورزد.

استادان و متون علوم انسانی باید همت خود را مصروف آن کنند که از سویی وابستگی‌های نظریه‌ها را به شرایط فرهنگی و اجتماعی آنها‌‌ آشکار کنند.

در جریان نظریه پردازی و فراهم آوردن چارچوب‌های نظری نو در عرصه علوم انسانی که خود، ضرورتی اساسی و اجتناب ناپذیر در جامعه دانشگاهی ماست، همواره بیم التقاط یا ترکیب‌های ناسازوار میان مفاهیم فرهنگی بومی و...

علوم مختلف را می‌توان در نقاط مختلف یک پیوستار قرار داد که در یک قطب آن، علایق کنترلی و در قطب دیگر آن، علایق تفهمی‌ قرار دارد.

در برنامه درسی به منزله پوییدن، تصور مواد و موضوعات ثابت و از پیش تعیین شده، جای خود را به جریان پویای تجربیات فرد می‌دهد.

تعبیر «سنت گرایی» را برای رویکرد اسلامی می‌توان به کار برد زیرا سنت در مجموعه‌ اند‌یشه اسلامی جایگاه اساسی دارد

حقایق مورد اعتماد ما می‌تواند از قبیل اموری باشد که بدیهیات یا مضمون عقل سلیم نامیده می‌شود و می‌تواند از دانش‌هایی باشد که شواهد مسلم و قطعی آنها را تأیید می‌کند.

قابل ذکر است که بسیاری از نوآوری‌های علمی، نتیجه همین دقت در بدون توضیح ماندن جنبه‌هایی از امر مورد مطالعه است.