فراهم آوردن شرایط خودارزیابی برای دانش آموز بسیار مهم است و در این زمینه نقش معلم و مدیریت مدرسه قابل توجه است.

در این مقاله، از منظری اخلاقی و ارزشی به رابطه معلم با شاگردان در جریان آموزش می پردازیم.

آموختن دانش تاریخی با حفظ آزادی دانش آموزان، فرایند یادگیری را استحکام و اعتبار بیشتر به دانش آموزان می بخشد.

با نظر به مبنای معرفت شناختی پویایی علم، دانش تاریخی نیز همچون دیگر دانش ها همواره در حال پویایی و حرکت است.

اصول مطرح شده در این مقاله، بیشتر بر بعد معرفت شناختی یادگیری - که متضمن بعد انسان شناختی است - تأکید دارند و متناسب با آن.

در این مقاله، بعد اخلاقی و ارزشی یادگیری دانش آموز و راه یافتن وی به دانش تاریخی مورد نظر است.

اثبات گرایان همواره در تلاش برای منحصر ساختن علم در علوم طبیعی و عینی بوده اند‌ و همین امر باعث شده است تا بسیاری از صورت‌های دانش بشری را نادیده انگاشته و از صحنه بیرون برانند.

به اعتقاد کالینگوود، اطلاع از نظرات شاهدان عینی یک واقعه منجر به کسب دانش راجع به گذشته نمی شود و فقط عقیده ای را به ما انتقال می دهد

تاریخی جدید می تواند از لابه لای صفحاتی که مورخ مینگارد، سر بر آورد، درحالی که مورخ از چنین خلاقیتی برخوردار نیست.

در این مقاله رویکردهای مختلف به ماهیت معرفت شناختی تاریخ مورد بحث قرار خواهد گرفت