«نصرت‌الله محمودزاده» از کسانی است که در هویزه حضور داشته و از نزدیک شاهد اتفاقات بوده است. «حماسۀ هویزه» کتابی است که در سال 64، در شرح وقایع سه ساعت روز دوم هویزه نوشته شده است

امروز ما در دوران فرهنگی زندگی می‌کنیم که باید بیش‌ترین فضای ذهن، قلب، نگرش‌ها و رفتار‌های ما را تسخیر کند. این فرهنگ، فرهنگ مقاومت است و آن‌چه که از آن ریشه گرفته است،

قبولی در سه رشتة شیمی‌ دانشگاه تبریز، الهیات دانشگاه شیراز، مهندسی طراحی دانشگاه علم و صنعت؛ و تحصیل در رشتة مهندسی

در میان عکس‌هایم دل‌بستة یک عکس از یک بسیجی، با نام «احمد» هستم. فلسطینی بود و به عشق امام، خود را به جبهه‌های حق رسانده بود. احمد از شیعیان مخلصی بود که سعادت دیدار با او

در هر گوشه از شهرمان، تصویری است از مردانی که روزگاری در میان ما بوده‌اند و حالا ما حسرت به دل مانده‌ایم تا فقط کمی بیش‌تر آن‌ها را بشناسیم. شهید «ناصر فولادی» از

سردار شهید حاج «یدالله کلهر»، جانشین لشکر «10 سید الشهدا(ع)»، در عملیات «والفجر 8» (فاو) به‌شدت از ناحیة کمر و دست راست مجروح شد و مدت شش ماه در

ترسیده بودم. چند نفر بچّه‌دبیرستانی تظاهرات راه انداخته بودیم، حالا نیروهای شهربانی داشتند به طرفمان تیراندازی می‌کردند. آمدم برگردم، که دست گذاشت روی شانه‌ام و گفت:

بی‌سیم یک لحظه قطع نمی‌شد. حاج «حسین» هم تأکید داشت که «رحیم» حرف بزند. می‌گفت: «آقا رحیم! بگو اطرافت چه خبر است؟ عراقی‌ها تا کجا جلو آمده‌اند؟ بچه‌ها کجا مستقر شده‌اند؟

کتاب‌هایش را جمع کرد و توی کمد گذاشت. دست برد و یکی را برداشت و شناسنامه‌اش را میان آن جا داد. مهم نبود چه کتابی، فقط می‌خواست وقتی از جلوی چشم مادر رد می‌شود،

برای زن مسلمان ایرانی و هر زن آزاده‌ای در جهان ارائه کنیم. بی‌شک شهدا راه درازی را که هر سالک الی الله در سال‌های طولانی طی می‌کنند، یک شبه طی کردند و به لقای الهی نائل آمدند.