ژلان (که از گلوکز و بتا- D- گلوکورونیک اسید و آلفا- L- رامنوز تشکیل شده است)، ژلاتین (پروتئین بدست آمده از هیدرولیز کلاژن)، آمیلوپکتین (amylopectin)، آمیلوز و آگارز برخی از بیوپلیمرهایی هستند که

LCST می توانند به عنوان دمای بحرانی تعریف شود که در آن محلول پلیمری متحمل جدایش بازی شود و از یک فاز (حالت ایزوتروپ) به دو فاز (حالت آن ایزوتروپ) تبدیل شود. در زیر دمای LCST، بخش آنتالپی که

پلیمرهای حساس به pH در چندین کاربرد بیومدیکال، مورد استفاده قرار می گیرند. مهم ترین این کاربردها، استفاده از آنها در سیستم های دارو رسانی و ژن رسانی و همچنین سنسورهای گلوکزی می باشد. بین تمام سیستم

سیستم های زنده به خودی خود و در شرایط متغیر، نسبت به محرک های خارجی، تطبیق پیدا می کنند. متخصصین پلیمر سعی دارند تا این رفتار را تقلید کرده و از آن در ایجاد پلیمرهایی استفاده کنند که پلیمر هوشمند نامیده...

شرایط تولید که تحت آن چسب ها اعمال می شوند، معیار مهمی در انتخاب چسب هاست. الزامات تولید خاص می تواند منجر به انتخاب محصولی شود که در دما و یا زمان خاصی عمل اتصال را انجام می دهد. در حقیقت، یک

چسب های مورد استفاده برای اتصال دهی شیشه و زیرلایه های مشابه، بر پایه ی قطبی شدن، گروه های عاملی موجود و تطابق پذیری، انتخاب می شوند. این چسب ها، عبارتند از: پلی وینیل بوتیرال، وینیل استات، اپوکسی، و

چسب های مورد استفاده برای اتصال دهی فلزات، ممکن است به دو گروه اصلی، تقسیم بندی شوند: • چسب های ساختاری برای استفاده ی پیوسته در ساختارهای تحت تنش

وقتی روش اتصال دهی و ملاحظات مربوط به زیرلایه ها، در نظر گرفته شد، طراحی خاص اتصال مورد بررسی و آدرس دهی قرار می گیرد. مهم ترین مسئله در طراحی اتصال، ممکن است سهولت تولید این طراحی خاص

این مقاله فرایند انتخاب یک چسب برای یک کاربرد خاص را مورد بررسی قرار می دهد. این مسئله کار راحتی نیست. برای حصول کارایی بهینه در زمانی اتصال دو ماده، باید برنامه ی دقیقی برای هر مرحله ی فرایند اتصال

طراح ها و مهندسین نیازمند این هستند که دمای استفاده ی ماکزیمم را بدانند. در واقع این بدین معناست که آنها باید پایداری گرمایی پلیمر را در زمان انتخاب آن برای یک کاربرد مهندسی، بدانند. این مسئله آنها را...