یکی از واقعیت‌های روشن در کار سنجش زبان، پی بردن به شیوه‌های درمانی است. این روزها، این باور که بتوان کار درمان را بدون مطالعه و بی‌نیاز از گردآوری اطلاعات کامل شروع کرد در میان متخصصان پسندیده نیست.

متخصصان پزشک و نیز پژوهشگران آسیب‌های زبانی توجه فراوانی به سندروم الاندو- کلفتر معطوف کرده‌اند. ویژگی بارز این اختلال شروع آن است که با حمله‌های صرعی همراه است.

عوامل مرتبط با دانش و آمادگی‌های ذاتی باید بسیار گسترده باشد، زیرا هر کودکی می‌تواند هر زبانی را که با آن در تماس است در سال‌های اولیه زندگی بیاموزد.

کودکان مبتلا به آسیب‌های زبانی خاص در درک و پردازش آن دسته از عناصر نحوی که مانند برخی بخش‌های انتهایی کلمات از نظر طول زمانی کوتاه هستند مشکل دارند.

اتکا کردن تنها بر مطالعات موردی عاقلانه نیست، چرا که هیچ دست اندرکاری نمی‌تواند انتظار داشته باشد از این طریق به تمامی گستره اختلال‌های زبانی برسد.

پیامد قابل پیش بینی تغییر اصطلاح شناسی اختلال‌های گفتار و زبان این است که عده‌ای خواهند پنداشت که گروه جدیدی از کودکان مبتلا به اختلال شناسایی شده‌اند.