این مقاله درصدد مقایسه دو رویکرد «دینی» و «لیبرال» به مسئله تعلیم و تربیت است. حضور مفهوم «جامعه مدنی» در عرصه فرهنگی اخیر کشور اسلامی و نقش لیبرالیسم در جایگاه یکی از ارکان اصلی این پدیده ضرورت چنین بحثی...

نخستین پرسش این است که عناصر تشکیل دهنده تلقین کدام اند و وجه تمایز این موضوع از تعلیم و تربیت آزاد چیست؟ حقیقت آن است که دانشوران هنوز معیار دقیقی برای تعریف و تشخیص تلقین ارائه نکرده اند، هرچند می کوشند...

جمع بین تربیت دینی و تربیت لیبرال ناممکن می نماید. اما این پرسش باقی می ماند که آیا راستی دین این گونه است که لیبرالیسم می گوید؟

محققان انواع گوناگونی از آزمونها و ابزارهای ارزشیابی را به کار می برند که بسیاری از آنها از نظر معیارهای روان شناسی و تعلیم و تربیت در وضعیت مطلوبی قرار دارد.

اگر بپذیریم دین به عنوان مجموعه‌ای از معارف و احکام از طرف خداوند نازل شده و امکان ندارد که خداوند در یک زمان، بیش از یک دین را قبول داشته باشد، بسیاری از مسائل و اختلافات حل می شود.

دانش آموز مختار بود که درس بخواند یا نخواند. معلم و شاگرد به یک اندازه حق داشتند و نتایج اجتماعی و عاطفی جای نتایج آموزشی را گرفته بود.

عمده ترین اصل تربیتی در بحث تربیت دینی را در مرحله اول باید در خود مفهوم تربیت دینی جست وجو کرد. گفته شد که تربیت دینی به معنای شکوفا شدن، ظاهر شدن و بالفعل شدن توانایی‌هاست.

نهاد دین اساس محافظه کار است، مگر برای پایداری در مقابل حمله های فلسفه های جانشین و دگرگونی های اجتماعی، یکی از توانمندیهای اعتقادات دینی آن است

هر انسانی در این دنیا، نسبت به اطرافیان مسئول است؛ چرا که یا خانواده دارد که در قبال اعضای خانواده مسئول باشد، و یا خانواده ای ندارد، که در این صورت نسبت به جامعه وظایفی بر عهده دارد و نسبت به آن باید...

ارتباط میان کلیسا و حکومت؛ بعضی کشورها یک دین دولتی رسمی یا غیررسمی دارند که مسئولیت آن، نظارت بر تربیت دینی است که در وزارت یا سازمان مرکزی تعلیم و تربیت یا در زیر مجموعه ای از وزارت آموزش عمومی ارائه...