حکومت تیموریان با توجه به قوانین اسلامی اداره می‌شد که تسامح و تساهل دینی در آن وجود نداشت و مذاهب دیگر دراین دوره کم‌کم اهمیت خود را ازدست دادند.

تاریخ تصوف و عرفان اصیل اسلامی در جهان خصوصاً ایران کهن، همیشه حکایت‌گر و ستایش‌گر آزادی و آزادگی بزرگ مردان و بزرگ زنانی از جنس ایمان حقیقی و عشق زلال آسمانی و زمینیِ متکی به رنگ و بوی خدایی بوده و هست

روض الریاحین فی حکایات الصالحین یکی از آثار عارف و مورخ بزرگ عفیف‌الدین ابوالسعادات عبدالله بن اسعد بن علی الیافعی الیمنی (متوفی سنه 768 ق.) است. او از اکابر مشایخ و مرجع بسیاری از

بررسی تاریخ تحولات تصوف در مغرب چنین می‌نماید که این جریان از سده ششم هجری تقریباً به طور کامل و تا مدت‌ها تابع دو گرایش مَدیَنیّه، منسوب به ابومدین شعیب بن حسین انصاری اندلسی الاصل

ابوعبدالله حارث بن اسد محاسبی بغدادی بصری (متوفی 243 ق). عارف، متکلم، فقیه، محدث، زاهد و از بزرگان صوفیه که به گفته‌ی هجویری (کشف المحجوب، 134) در زمان خود شیخ المشایخ بغداد بود.

هنگامی که ابن‌عربی در شعر مشهور خویش در ترجمان الاشواق از «دین حُبّ» سخن می‌گوید، او به عدم تقیّد یا عدم تعیّن قلب انسان کامل اشاره می‌کند که تجلیّات مستمر ذات الهی را ادراک می‌نماید،

جلال‌الدین رومی که در شرق به مولانا (به معنی «مولای ما» که کلمه‌ی مولوی از آن مشتق شده است) مشهور است، در ششم ربیع‌الاوّل سال 604/سی‌ام نوامبر 1207 متولد شد و در پنجم جمادی الثانیه سال

ابوسلیمان داوود بن نُصَیر طائی کوفی، محدّث و صوفی زاهد قرن دوم هجری، در کوفه دیده به جهان گشود. با آنکه در برخی از منابع اصلیّت وی را از خراسان ذکر کرده‌اند،

اسلام از نخستین روزهای ظهور، با رهبانیّت و زاهد مسلکی و گوشه‌گیری مخالفت کرده بود. در قرآن آیه‌های بسیاری وجود دارد که با هدف نظم دادن به زندگی مسلمانان در این جهان نازل شده‌اند. حتی خدا در آیه‌ای

به احتمال زیاد،‌ کلمه‌ی «صوفی» از کلمه‌ی عربی «صوف» به معنای پشم گرفته شده است. علّت این نامگذاری آن است که بیشتر صوفیان برای آن که راحتی و آسایش زندگی را از خود دور کنند،‌ لباس‌های پشمی سفید و