آنچه در نقد متن تاریخی مهم است، این است که پژوهشگر ضمن این‌ که با دقت و با استفاده از ابزار تحقیق همچون مقارنه میان مصادر و منابع مختلف تاریخی به نقد نص تاریخی بپردازد،

هر کس اندک آشنایی با شرح ابن ابی الحدید بر نهج البلاغه داشته باشد، از وجهه و جایگاه تاریخی آن نزد مورخین آگاه است، از این رو نگارنده سعی دارد جنبه هایی از شرح را در باره ی امام حسین

علامه نورالدین سمهودی شافعی (م 911ق)، وی در کتاب جواهر العقدین بابی را تحت عنوان «ذکر انّهم أمان الامه و أنّهم کسفینه نوح علیه الصلاه والسلام، من رکبها نجا و من تخلّف عنها غرق»

ابوعبید آجری از ابوداود در مورد معاویه بن هشام، نقل می‌کند که او ثقه است و ابن حبان نیز وی را در کتاب الثقات آورده است و ابوحاتم در مورد وی گفته صدوق است و ابن سعد گفته صدوق و

1. یکی از مسائل مهم این است که بیان کنیم که حدیث ضعیف با شرایط معینی، به وسیله ی کثرت طریق ‌ها تقویت می‌گردد. باید دید آیا این شرایط در حدیث سفینه جمع شده است یا نه. به عبارت دیگر،

واما التأویل فمحتمل بأن یؤول الفلک بشریعه نوح التی نجا بها هو ومن آمن معه من قومه، کما قال النبی ـ صلی الله علیه وسلم ـ : مثل اهل بیتی مثل سفینه نوح، من رکب فیها نجا و من تخلف عنها غرق

حدیث سفینه یکی از احادیث نقل شده از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است که در مصادر شیعه و اهل سنت وارد شده است. مضمون این حدیث این است که هر کس از اهل بیت پیامبر

نویسنده ی معرفه الحدیث بر آن است که فضل اواخر عمر حسن بن علیّ بن فضّال (م221_224ق) و سایر مشایخ خویش را درک کرده، از رهگذر این که نوشته شده به سنّ بلوغ نرسیده بود که

اگر اساتید فضل در سال ‌های نزدیک به شهادت امام رضا (علیه السلام) درگذشته باشند، بی‌‌تردید، روایت وی را از امام رضا (علیه السلام) موجّه و برخوردار از صحتّ می‌‌ سازند.

نگاشته های شیخ صدوق (م 381 ق)، بویژه من لایحضره الفقیه، علل الشرایع و عیون الاخبار الرّضا (علیه السلام) به فزونی حاوی نقل فضل بن شاذان نیشابوری (م 260 ق) از امام رضا