سؤالی که به ذهن خطور می‌کند، این است که: اگر چه واضع تقسیم‌بندی جدید احادیث به چهار دسته ی: صحیح، حسن، موثق و ضعیف، سید بن طاووس و شاگردش علامه حلی بوده‌اند، ولی آیا خود این بزرگواران

همان‌گونه که متذکر شدیم، برخی از صاحبان نظر، ضمن بررسی وثاقت راوی خاصی، به این قاعده استناد کرده و آن را دلیلی بر توثیق قلمداد کرده‌اند. این دسته، شرط خاصی را برای استناد به این قاعده یادآور نشده‌،

تصحیحات علامه حلی نسبت به اسانید و طُرُق از جمله اموری است که از سوی برخی علمای متأخر به عنوان توثیقی عام معرفی شده است. علامه حلی، در خاتمه ی خلاصه‌الاقوال، به ذکر برخی طرق

وی فاضلی دانشمند و فقیهی محقق و ثقه بوده است. او برادر سید ابو المکارم حمزه بن زهره، فقیه معروف و مؤلف کتاب غنیه النزوع است. البته خود وی نیز کتابی بنام الغنیه داشته است.

ب. راویان و محدثان حلبی پس از عصر ائمه (علیهم السّلام) پس از عصر ائمه (علیه السلام)، بویژه در دوره حکومت آل حمدان بر شهر و منطقه حلب این ناحیه به مأوی و پناه گاه بسیاری از

با مطالعه اسناد روایات، نام «الحلبی» را در بسیاری از سلسله سندها می بینیم که به صورت مستقیم یا با واسطه، از چند امام معصوم نقل روایت کرده اند. آیه الله خویی رحمه الله در رجال خود گفته که

این پژوهش بر آن است تا تاریخ حدیث این سرزمین را بکاود و با معرفی نقش آفرینان عرصه حدیث شیعه در حلب، فراز و فرودهای نقل و کتابت حدیث را در این دیار به تصویر کشد.

وی در طول حیات با برکت خود، از ائمه اطهار (علیهم السّلام) به نقل روایاتی همت گماشته است که در کتابی به نام مسند أبی حمزه (2) گردآوری شده است.

از متقدّمان، نجاشی او را ثقه دانسته است. (2) از متأخران نیز علامه مجلسی وی را توثیق کرده است. (3) علامه مامقانی نیز از معاصران، پس از ذکر اقوال وی را با عبارت «ثقه ثقه»-(4) که

أبوحمزه ثمالی، دارای هفت فرزند است. شش تن از آنها پسر و یکی دختر است. اسامی آنها بدین قرار است: «نوح»، «منصور»، «حمزه»، «حسین»، «محمد» و«علی». (2) درباره ی