تحقیقات پراکنده نیز نابرابری های مشابهی را در دیگر کشورها کشف کرده اند، اما همچنان، باید دید که آیا این یافته ها منعکس کننده یک «الگوی عمومی» هستند.

پروژه‌های نوآورانه، مانند توزیع لپ تاپ‌ها ، رادیوهای بادی رایگان و چراغ قوه‌های خورشیدی، این مشکلات توسعه‌ای اساسی را حل نخواهند کرد.

کشورهای فقیر در حال توسعه، میزان اتصال به تلفن را گسترش داده اند، اما، آنها از پایه خیلی پایین شروع کردند و «شکاف مطلق» بین کشورهای فقیر و غنی طی سه دهه اخیر رشد کرده است.

داده‌های بین المللی، سودمندترین برآوردها را در مورد روندها در طول زمان و مقایسات بین کشورها و مناطق جهان، فراهم می آوردند.

شواهد موجود در مورد توزیع (پراکندگی) کاربران اینترنت، نشان می دهد که شکاف نسبی بین جوامع فقیر و غنی در سطح جهان در سالهای اخیر، گسترده شده است.

دسترسی به اینترنت، محدود به وجود کامپیوترهای شخصی است و به اتصالات دایل آپ از طریق تلفن های زمینی نیاز دارد.

احتمال استفاده مردان از روزنامه و اینترنت در مقایسه با زنان، بیشتر بود. در حالی که شکاف جنسیتی در استفاده از تلویزیون یا رادیو وجود نداشت.

تمام افراد جامعه باید بتوانند به ایجاد، دسترسی، استفاده و اشتراک دانش و اطلاعات بپردازند و افراد اجتماعات و مردم باید قادر در تقویت توسعه پایدار و بهبود کیفیت زندگی خود باشند.

هیچکدام از ما نمی‌توانیم تأثیری که رسانه‌ها بر روی جامعه دارند را کاهش دهیم. بعضی بر این باورند که رسانه‌ها مسبب بدبختی و ‏فلاکت جامعه معاصر هستند، چرا که افراد را به ارتکاب جرم و جنایت ترغیب می‌کنند....

تداوم الگوهای پایدار طرد اجتماعی و شکاف فزاینده بین مناطق فقیر و غنی جهان، بر اساس دسترسی به تمام انواع فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی را دست کم می گیرد.