روزی معاویه عمروعاص و مروان بن حكم نشسته بودند. دختر حرث بن عبدالمطلب كه سن زیادی از او گذشته بود بر آنان وارد شد.

بعد از رحلت رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) جنگ بزرگی بین مسلمانان و رومیان در گرفت. در این نبرد، «ضراربن ازرور» یكی از سربازانی بود كه دلاورانه بر دشمنان اسلام می‌تاخت و قهرمانانه می‌جنگید.

«خنساء»، دختر عمروبن شرید سَلمی، از زنان انصار و جزء شاعران مشهور عهد خلیفه‌ی دوّم است كه «بشار» درباره‌اش می‌گوید:

خداوند به حضرت داود (علیه السلام) وحی كرد كه به «خلاده» دختر اوس، مژده‌ی بهشت بده و او را آگاه كن كه همنشین تو در بهشت است.

«خدیجه میرشكار»، همسر «حبیب شریفی» و اهل بستان است. پس از شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، چند روزی در بستان به رزمندگان كمك می‌كند. آنگاه كه «بستان» تهدید می‌شود، وی به همراه پدر و

حضرت «خدیجه سلام الله علیه» دختر خویلد، زنی پاكدامن و عفیف بود و از بازرگانان قریش به حساب می‌آمد.

پس از جنگ احد، زنان سراغ از كشته شدگان و شهدا می‌گرفتند، ولی كسی خبر از كشته شدگان میدان جنگ نمی‌داد؛ لذا نزد حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) رفتند.

«حمامه»، مادر بلال حبشی، در آغاز پیدایش اسلام، به این آیین الهی گروید و همواره به جرم ایمانش، مانند سایر مسلمانان شكنجه می‌شد.

چهار ماه از تولد حضرت محمدبن عبدالله (علیه السلام) گذشته بود كه دایگان قبیله‌ی بنی سعد به مكه آمدند، حلیمه نیز به همراه آنان بود.

حكیمه، دختر امام محمّد تقی (علیه السلام) و همسر ابوالحسن محدّث (از نواده‌های امام سجاد (علیه السلام))، از بانوان عابد، دانشمند و دارای مقام بلند معنوی و عرفانی است.