«معصومه‌ی آبادی كه از اهالی آبادانی است، در آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران اسلامی، به عنوان نماینده‌ی فرماندار در پرورشگاه و بیمارستان‌های آبادان، مسئولیت خروج بچّه‌ها از منطقه را به عهده می‌گیرد

مریم، دختر «حنَّه» و «عمران بن ماثان» است. خداوند، وی را در سن پیریِ مادرش، به آنان هدیه كرد.

«اُمّ عمرو»، زنی دلیر، مجاهد و باغیرت بود. وی به همراه شوهر فداكارش، «جنادةبن حارث انصاری»، روانه‌ی كربلا شد تا آمادگی خود را برای یاری حضرت اباعبدالله (علیه السلام) اعلام كند.

وی، مادری بود كه پسر و دخترش، در جنگ مجروح شده بودند و پسر دیگرش هم با «شهادت»، به سوی معبود پرواز كرده بود.

فاطمه، مادر سید رضی (مؤلف نهج البلاغه) و سید مرتضی، كه هر دو از دانشمندان بزرگ شیعه هستند، بانویی پاكدامن و زاهد بود كه روزهای گرم را روزه می‌گرفت و در تاریكی شب‌ها، به عبادت خداوند می‌پرداخت.

«عبدالرّحمان فروخ»، در زمان حكومت بنی امیه، برای انجام كاری به خراسان رفت و مقداری پول را كه پس انداز كرده بود، به همسرش سپرد و به او سفارش كرد كه در نگهداری پول‌ها، دقت و سعی فراوان به خرج دهد.

هنگامی كه «حارثة بن سراقه» در جنگ بدر وارد بركه‌ی آبی شد، تیری به گلویش اصابت كرد و او را از پا درآورد.

«كُبیشه»، همسر معاذ و از قبیله‌ی بنی عبدالاشهل است. وی، دو فرزند خود، «سعد» و «عمرو» را در جنگ احد برای جنگیدن با دشمنان اسلام، به میدان فرستاده بود. هنگام بازگشت پیامبر از احد، او جلوتر از دیگر زنان مدینه...

فهیمه‌ی باباییان پور، از زنان نمونه است كه در تقوا، حجاب، احسان، خدمت و شجاعت، شهره‌ی خاص و عام‌اند.

«فناء» شاعره‌ای نابغه و ادیبی بزرگ است كه در زمان عمر، با عده‌ای از قبیله‌اش به مدینه رفتند و اسلام آوردند.