نمي‌دانم که چون باشد به معدن زر فرستادن شاعر : سيف فرغاني به دريا قطره آوردن به کان گوهر فرستادن نمي‌دانم که چون باشد به معدن زر فرستادن وليکن روزها کردم تامل در فرستادن...

دلا گر دولتي داري طلب کن جاي درويشان شاعر : سيف فرغاني که نور دوستي پيداست در سيماي درويشان دلا گر دولتي داري طلب کن جاي درويشان چو در کون و مکان باشي نيابي جاي درويشان...

ايا نگار صدف سينه‌ي گهر دندان شاعر : سيف فرغاني عقيق را زده لعل تو سنگ بر دندان ايا نگار صدف سينه‌ي گهر دندان نگاه‌دار لب خويش را ز هر دندان نهفته‌دار رخ خويش را ز هر...

به جاي سخن گر به تو جان فرستم شاعر : سيف فرغاني چنان دان که زيره به کرمان فرستم به جاي سخن گر به تو جان فرستم به دلدار صاحب دلان جان فرستم تو دلدار اهل دلي شايد ار من...

اي بلبل بوستان معقول شاعر : سيف فرغاني طوطي شکر فشان معقول اي بلبل بوستان معقول وي در کف تو عنان معقول اي بر سر تو لجام حکمت آرايش دختران معقول مشاطه‌ي منطق تو...

زهي بر جمال تو افشانده جان گل شاعر : سيف فرغاني ز روي تو بي‌رونق اندر جهان گل زهي بر جمال تو افشانده جان گل فرو خواند بلبل برافشاند جان گل ز وصف تو اندر چمن داستاني ...

اي که اندر ملک گفتي مي‌نهم قانون عدل شاعر : سيف فرغاني ظلم کردي اي اشاراتت همه بيرون عدل اي که اندر ملک گفتي مي‌نهم قانون عدل همچو صحت از مرض، دورند از قانون عدل اين...

سزد که وزن نيارد به نزد گوهر سنگ شاعر : سيف فرغاني که تو چو گوهري و دلبران ديگر سنگ سزد که وزن نيارد به نزد گوهر سنگ چو خاک کوي تو سنجم بسازم از زر سنگ چو راه عشق تو...

اي جان تو مسافر مهمان سراي خاک! شاعر : سيف فرغاني رخت اندرو منه که نه‌اي تو سزاي خاک! اي جان تو مسافر مهمان سراي خاک! اينجا چو مور خانه مکن در سراي خاک! آنجا چو نام تست...

ايا نديده ز قرآن دلت وراي حروف! شاعر : سيف فرغاني به چشم جان رخ معني نگر بجاي حروف ايا نديده ز قرآن دلت وراي حروف! به ملک عالم معني نگر وراي حروف به گرد حرف چو اعراب...