ابویعقوب یوسف بن ایوب بن حسین به سال 440 یا 441 هجری قمری در بوزجرد همدان زاده شد و در سال 535 در بادغیس درگذشت. اینکه در بعضی مآخذ به پیروی از دولتشاه سمرقندی کنیت او را ابویوسف آورده‌اند غلط

ابوبحر صخربن قيس مري تميمي (بصره 3ق- کوفه 72ق)، از اجله‌ي تابعين و از فاتحين بزرگ. چون اسم جدش مرة بن عبيد بود او را مري مي‌گفتند و چون از کودکي پايش را کج بر زمين مي‌نهاد ملقب به احنف گرديد.

حسين بن احمدبن محمدبن زکريا (م اول ذيحجه 298ق) معروف به صوفي و محتسب و ملقب به صاحب البذر، از مبلغان زبان‌آور و سخت‌کوش جنبش اسماعيليه در يمن و شمال افريقا و پايه‌گذار دولت فاطمي مصر. وي

حسن بن بهرام (م300ق) پايه‌گذار دولت قرمطي بحرين. در آغاز بازرگاني ايراني از مردم گناوه، بندري بر کنار خليج فارس بود. در سفرش به سواد عراق با خاندان بني‌قصار که در جنبش اوليه‌ي اسماعيلي نقش برجسته‌اي

سري بن منصور شيباني (م15 ربيع الاول 200ق)، در رأس العين به دنيا آمد. در ابتداي حال خربنده بود، سپس افرادي را پيرامون خود گرد آورده در اطراف شام به راهزني پرداخت. پس از چندي در ارمنستان به خدمت

تاج الدين ابوعبدالله محمدبن قاسم حسني ديباجي نقيب (م776ق)، تبارشناس و تاريخنگار برجسته، از نقيبان و فتيان عراق، از سادات حسني خاندان «معيه» ديباجي که زنجيره‌ي تباري وي به واسطه‌ي ابوالقاسم علي بن حسن

لقب خانداني شيعه که در ايام استيلاي آل بويه بر بغداد در دولت آنان داراي مناصب سياسي و ديني بودند. اين خاندان اصلاً از مردم گلپايگان بودند و نسب آنان به ابودلف عجلي مي‌رسيد. بعضي از رجال اين خاندان عبارتند...

نام چند تن از اعضاي خانداني معروف که در دستگاه خلافت عباسي به مقام وزارت و ديگر مناصب اداري رسيدند. بنوفرات اصلاً از مردم صريفين از نواحي دجيل بودند و از مذهب شيعه پيروي مي‌کردند. يکي از اعضاي

خاندان عميد که اصلاً از شيعيان قم و از مروجان اين مذهب بودند در دستگاه آل زيار و آل بويه به وزارت رسيدند. مشهورترين آنان که دو تن بودند در عداد رجال ادب عهد خويش به شمار مي‌رفتند. اين دو تن به ترتيب

احمدبن عبدالملک (م500ق) از رهبران اسماعيليه در اصفهان. پدرش عبدالملک عطاش از مشاهير دعاة اسماعيليان در عراق عجم و عهده‌دار کار دعوت در نواحي غربي ايران بود. احمد در اصفهان کرباس فروشي مي‌کرد و