محمدبن محمدبن ابراهیم بن محمدبن ابوبکر تینملی، مشهور به صفار از معدود علمای برجسته عهد ابوالحسن و ابوعنان بود که از رهگذر حوادث تلخ مغرب جان سالم به در برده بود و اینک زعامت و امامت طلاب علوم دینی را برعهده...

از جمله پژوهش‌های حدیثی علامه طباطبایی، گذشته از بحث‌های روایی در تفسیر المیزان، حاشیه‌هایی است که بر مجلدات بحارالانوار نوشته است؛ البته این حاشیه‌ها با مخالفت‌هایی روبه‌رو شد و سرانجام در جلد هشتم متوقف...

در تاریخ تفکر اسلامی، دو جریان نقل‌گرایی و عقل‌گرایی حضور داشته است. نقل‌گرایان بر اهمیت ظواهر قرآن و روایات در فهم دین تأکید می‌کردند و تا حدودی اجتهاد در فهم دین را روا نمی‌دانستند، برخلاف عقل‌گرایان...

تصوف اسلامی در مغرب با ظهور یکی از چهره‌های نامبردار این حوزه، یعنی ابوعبدالله محمدبن ابراهیم نفزی حمیری رندی (733-792ق)، مشهور به ابن عباد، به اوج خود رسید انتساب رندی وی، به وضوح

ابن عاشر، از مشاهیر صوفیان این عهد در شمینه اندلس زاده شد و در آنجا به تعلیم علوم دینی و حفظ قرآن اشتغال یافت و به دلایلی نامعلوم آنجا را ترک و به جزیره الخضراء مهاجرت کرد. او چندی در این

وی اصالتاً از مدجنان اشبیلیه بود که به فاس مهاجرت کرد و اصول تصوف را نزد یعقوب زیات فاسی آموخت و با ابوعنان پیوند نزدیکی داشت؛ منابع به پاره‌ای ماجراهای میان آن دو اشاره کرده‌اند.

ابوعبدالله محمدبن جابربن محمدبن قاسم قیسی وادی آشی، ملقب به شمس الدین و مشهور به ابن جابر و صاحب الرحلتین، به سال 673ق. زاده شد.

ابوعبدالله محمدبن سعیدبن عثمان اندلسی، مشهور به سَرّاج و رعینی، از مشایخ حدیثی دوره مرینی بود که در 685ق. در فاس زاده شد و در 771 یا به روایت صحیح‌تر در 778ق. در همان جا درگذشت

ابوعبدالله محمدبن علی بن عبدالرزاق جزولی مالکی، مشهور به ابن ابی الحاج از مشاهیر محدثان و فقهای این دوره، در فاس زاده شد. او نخست در فاس نزد مشایخ آنجا علوم دینی را آموخت و سپس به تونس

یکی از مشاهیر محدثان و ادبای عصر مرینی که با دربار ابوالحسن پیوندی ناگسستنی داشت و مناصب متعدد حکومتی وی را نیز عهده‌دار بود، ابومحمد عبدالمهیمن بن عبدالمهیمن حضرمی بود. بنی عبدالمهیمن