انسانها در هر سنی که باشند مشکلات موجود در روابطشان، اختلالها و ناهنجاریهای رفتاریشان معمولا نتیجه فقدان احترام متقابل و بی ارزش شدن شخصیتشان است.

کنترل مداوم و تسلط بیش از حد و محافظت بیش از اندازه و دلسوزی افراطی والدین و مربیان، همه تخلف از اصل آزاد منشانه و احترام متقابل به شخصیت کودک و نوجوان محسوب می شود.

باید احساسات کودک را بپذیریم و هرگز با صراحت و تندی خواسته‌های او را رد نکنیم. گوش دادن و پذیرش کودک، زمینه ایجاد ارتباط عاطفی را با وی فراهم خواهد کرد.

هر کودکی برای داشتن احساس امنیت، باید مورد محبت قرار گیرد. ابراز محبت، موجب دلگرمی و علاقه مندی کودک به شما و زندگی خواهد شد.

فرزندانی که اقتدار و سلطه تربیتی والدین خویش را می پذیرند، معمولا افرادی هستند که در رابطه با والدین، احساس آرامش و راحتی و لذت می کنند.

منظور از نظم و ترتیب، انجام کارها و اعمال با هدف معین است که از وحدت و هماهنگی لازم برخوردار باشد، به طوری که با رعایت آن، انسان بتواند در مراجعه و دست یابی به کارها و موضوعات و وسائل و اطلاعات، دچار سردرگمی...

انفاق، ایثار، خوش رفتاری با فرزندان، خوش خلقی با مردم، یاری رسانی به همنوعان، ترک حسد، تکبر، غرور، خودخواهی و دیگر رذایل اخلاقی از آثار تربیتی یکتاپرستی و یکتابینی با محتوای عمیق آن است.

کودکان سرمایه‌های سرشار کشورند، کسانی هستند که به زودی مسؤولیتهای سنگین اجتماعی و رسالت هدایت جامعه را به دوش خواهند کشید. اینان نوجوانان و جوانان امروز و سازندگان جامعه فردایند.

در اینجا با راز والدینی که فرزندان شاد و باهوش پرورش می دهند، آشنا می شوید.

در این مقاله به نقش و کارکردی که خانواده در مقوله تربیت دارد می پردازیم.