يكي از خصوصيات مهم بحث شهيد مطهري درباره‌ي عدالت، توجه ويژه به جنبه‌ي اجتماعي عدالت است و همين امر او را از بسياري متفكران مسلمان متمايز مي‌سازد؛ معمولاً در آثار متفكران وقتي از عدالت بحث مي‌شود-

در فضايي كه حقوق مردم محفوظ باشد، جامعه متعادل باشد، تبعيض و محروميت و احساس مغبونيّت در مردم نباشد، عقايد صحيح و اخلاق پاك و صفاي قلب رواج پيدا مي‌كند و زمينه براي وقوع معاصي، رذايل اخلاقي و

در مباحث قبل گفتيم شهيد مطهري به حقوقي كه اعتبار ذاتي دارد و تابع وضع و قانون نيست، اذعان دارد و اين قاعده را در حوزه‌ي شريعت هم جاري مي‌داند، يعني قطع نظر از اوامر و نواهي شارع، به وجود برخي حقوق

امروزه در پي بحث‌ها و تأملات طولاني متفكران در تحليل مقوله‌هاي سياسي و تنقيح نسبت و ارتباط ميان آن‌ها، با شبكه‌ي نسبتاً سامان يافته‌تري از مفاهيم مواجهيم كه مي‌تواند در مقام تبيين منظومه‌ي فكر سياسي انديشوران...

سپس ايشان يكي از خواص اجتماعي را كه مشهود است، ذكر مي‌كند و اين خاصيت همان است كه «دوركيم» با تأكيد بر آن بر وجود جامعه استدلال مي‌كند:

بخش پنجم از كتاب مقدمه‌اي بر جهان‌بيني اسلامي، «جامعه و تاريخ» است كه بحث نخستين آن درباره جامعه مي‌باشد. شهيد مطهري در اين بحث به اين پرسش پاسخ داده است كه آيا جامعه وجود اصيل دارد.

اسماعیلیان و فاطمیان كه از جهت توجه آنان به باطن شریعت «باطنیّه» خوانده می‌شوند با انتساب خود به خاندان علی (علیه السلام) و برگزیدن مذهب تشیّع از یك سوی و تقبیح و تشنیع خلفای بنی‌عباس از سوی دیگر توانستند...

یكی از موضوع‌های قابل بحث در سیر هزار و چند صد ساله‌ی دانش‌ها در تمدن اسلامی چگونگی برخورد مسلمانان است با دانش‌هایی كه فارغ از اعتقادهای مذهبی و دینی، با اتكاء بر قیاس و استدلال و اثبات، مورد مطالعه

شرح و تفصیل عقاید ابن‌تیمیه (تقی‌الدین ابوالعباس احمد بن تیمیة الحرانی، متوفی در 728هـ ق) درباره‌ی غزّالی بحث مفصل و مبسوطی را شامل می‌شود كه در ابعاد گسترده‌ی آن از شخص ابن‌تیمیه و غزّالی تجاوز می‌كند...

این دانشمند به دستور دستگاه خلافت و برای خوش‌آیند دربار سلجوقی و شاید هم برای گرایش مذهبی استواری كه داشته است در بیشتر نوشته‌های خود خواست كه با مخالفان خواه فیلسوفان خردگرای و خواه باطنیان