یکی از ابزارها و اسباب شناخت غرض سوره‌ها، چگونگی کاربرد نام‌های نیکوی الهی و نسبت آماری مربوط به آن می‌باشد.

بی‌شک قرآن کتاب هدایت است و هدف کلی آن راهنمایی نوع بشر به فلاح و رستگاری است و در این راه از روش خطابه و ارشاد سود می‌جوید.

همه محققان و قرآن پژوهان، موضوعی بودن سوره‌ها را نتیجه تتبع و دقت فراوان می‌دانند.

به اعتقاد اغلب دانشمندان علوم قرآنی «شناخت شأن نزول آیات» برای برطرف شدن شک و ابهام از چهره مفاهیم آن‌ها ضروری است.

سوره‌های قرآن کریم برخی به طور دفعی نازل شده است، مانند سوره‌های حمد، انعام و نصر و برخی به تدریج و در طی چند ماه یا چند سال نازل شده است.

نام هر سوره یکی از مهم‌ترین واژه‌های کلیدی سوره است که با آن می‌توان به راحتی قفل اغراض سوره را گشود و با اهداف آن ارتباط برقرار کرد.

در سوره مبارکه «الحاقه» حقانیت قیامت از چند جنبه بررسی می‌گردد تا نشان دهد که منظور از حقانیت صرفا حتمیت در وقوع نیست بلکه امور دیگری را نیز چون اهمیت و تأثیرگذاری در زندگی بشر در بر می‌گیرد.

رایج‌ترین و مطمئن‌ترین روش برای کشف غرض یک سوره، بررسی سیاق سوره و استناد به معنای ظاهری آن است.

تسمیه سوره را گاهی با اسمی که در آن سوره واقع یا موضوعی که از آن بحث کرده می‌کنند.

آیات اکمال، ولایت و تبلیغ که در سوره «مائده» قرار دارند همگی با غرض اصلی سوره که تأکید بر پیمان و عهد الهی است تناسب داشته است.